หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 526

บทที่ 526 เอาใจดาราดัง

เมื่อเห็นเย่หยุนเทาและคนอื่นๆ คุกเข่าลงตรงหน้า ลู่เสี้ยงหยางรู้ว่าพวกเขาคงจะตื่นตระหนกแทบแย่ ใบหน้าแสดงอาการเหยียดหยาม คนพวกนี้เก่งแต่กับคนในบ้าน ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่า หากเจอคนที่เก่งกว่าหน่อย ก็หดหัวกลายเป็นเต่าในกระดองขึ้นมาทันที

ทีแรกคิดว่าสั่งสอนท่านย่าตระกูลเย่และหยางหยูนแล้ว ค่อยสั่งสอนคนพวกนี้ทีหลัง แต่ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางกลับไร้อารมณ์นั้นแล้ว เขาทิ้งท้ายประโยคเอาไว้อย่างเย็นชา “ตอบปากตัวเองร้อยที ไม่อย่างนั้นจุดจบของหยางหยูนจะเป็นจุดจบของพวกแก”

ให้ตายสิ

เมื่อได้ยินประโยคนั้น เหล่าเย่หยุนเทาราวกับถูกฟ้าผ่าลงที่กลางหัว เนื้อตัวสั่นเทาไม่หยุด

เมื่อเทียบกับสิบนิ้วถูกลู่เสี้ยงหยางหักทิ้งทีละนิ้วแล้ว สู้พวกเขาตบปากตัวเองร้อยครั้งเสียดีกว่า

ภายใต้แกนนำอย่างเย่หยุนเทา เย่ซวง และเย่เชี่ยนตากยกมือขึ้น ฟาดลงที่ใบหน้าของตัวเองตามๆ กัน โดยไร้ความลังเล จนเสียงดังก้องกังวานอย่างชัดเจน

โอหยางรั่วสุ่ยและชิวรั่วหานนิ่งอึ้งไปอีกครั้ง

ให้ตาย ลู่เสี้ยงหยางเผด็จการเป็นบ้า!

หลังจากที่นิ้วมือทั้งสิบของหยางหยูนถูกลู่เสี้ยงหยางหักทิ้งสร้างความเจ็บปวดให้เขาจนแทบหมดสติไป เหงื่อแตกโชกไปทั้งตัว ใบหน้าขาวซีด ร่างกายเสมือนกับตะแกรงที่เขย่าสั่นไม่หยุด

เขาสาบาน ว่าเขาไม่เคยพบเจอคนที่น่ากลัวแบบลู่เสี้ยงหยางมาก่อน

ในสถานการณ์แบบนี้เขารู้สึกเสียใจทีหลัง ที่ทำไมจะต้องรุกรานล่วงเกินปีศาจร้ายอย่างลู่เสี้ยงหยางด้วย

เสียดายที่บนโลกนี้ไม่มียาแก้เสียใจทีหลัง

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น ภายใต้ความหวาดกลัวที่หยางหยูนมีต่อลู่เสี้ยงหยางนั้นปะปนไปด้วยความชิงชังเคียดแค้น

เขายังคงมีความหวัง หวังว่าพี่สาวของเขาจะจัดการลู่เสี้ยงหยางให้เละ

ลู่เสี้ยงหยางรู้ทันความคิดของเขา จึงเอ่ยอย่างเรียบเฉย “โทรหาพี่สาวของแกเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสของความสิ้นหวัง ต่อหน้าพี่สาวของแกทีละน้อย”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หยางหยูนสงสัยว่าเขาหูฝาดไปหรือเปล่า เขาให้ตนเรียกตัวช่วยอย่างนั้นหรือ

หลังที่นี่นิ่งไปสักพัก เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา ต่อสายหาหยางฉุนฉุน

หลังรอสายอยู่สักพักโทรศัพท์ก็ถูกตัดสายทิ้ง หยางหยูนมีความมั่นใจเต็มที่ พลันหันไปทางลู่เสี้ยงหยาง เอ่ยอย่างโหดเหี้ยม “ไอ้ยาจก พี่สาวของฉันกำลังมาที่นี่ ถึงตอนนั้นแกจะได้ยินเสียงข้อต่อในร่างกายของแก ค่อยๆ แตกหักไปทีละชิ้น ฉันรับรองว่าเสียงนั้นต้องไพเราะมากแน่นอน”

“งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นแกต้องรอให้ถึงตอนนั้นให้ได้นะ หวังว่าพี่สาวของแกจะไม่ทำให้แกต้องผิดหวัง” ลู่เสี้ยงหยางกล่าวอย่างมีนัย

หลังจากนั้น เวลาค่อยๆ ผ่านไปตามการรอคอย เย่สวนยังคงอยู่ในห้องผ่าตัด คุณหมอเองก็ยังคงอยู่ในห้องไม่มีทีท่าจะเดินออกมา

หลังจากที่เย่หยูนเทาและคนอื่นๆ ตบปากตัวเอง100ครั้งจนจบ ใบหน้าของแต่ละคนต่างบวมแดงเป็นหัวหมู

ในเวลานี้จิตใจของพวกเขาขุ่นเคืองอย่างมาก หวังว่าพี่สาวของหยางหยูนมาแล้วจะสั่งสอนลู่เสี้ยงหยางให้เละไปเลย เพื่อระบายความแค้นในใจของพวกเขา

ท่านย่าตระกูลเย่เองก็มีความคิดที่ไม่ต่างกัน ขณะที่จับจ้องลู่เสี้ยงหยาง เปลวเพลิงแห่งความโกรธแค้นแทบจะปะทุออกมาจากดวงตา

เวลาผ่านไปยี่สิบนาที

โถงทางเดินของโรงพยาบาลดังกึกก้องด้วยเสียงรองเท้าส้นสูงที่กระทบพื้นคู่หนึ่ง

ทุกคนหันไปตามต้นตอของเสียง ก็ได้พบกับร่างของคนสองคนรีบเร่งเข้ามา

ทั้งคู่เป็นชายหนึ่งคนหญิงหนึ่งคน