หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 87

บทที่ 87 มีเพียงลู่เสี้ยงหยางคนเดียวที่รักษาได้

ลู่เสี้ยงหยางมองไปที่หลิงจิ้งแล้วถามว่า “แม่ครับ แม่จะจัดการกับพวกเธอยังไง?”

หลิวจิ้งสะดุ้ง เธอเพิ่งดึงสติกลับมาได้ เธอมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยสายตาซับซ้อนและเหลือเชื่อมาก

การแสดงออกของลู่เสี้ยงหยางในคืนนี้มันใช่คนไร้ประโยชน์อย่างที่ทุกคนพูดกันซะที่ไหน?

“ช่างมันเถอะ แค่นี้ก็พอแล้ว แม่จะทำเหมือนไม่เคยรู้จักคนพวกนี้ก็แล้วกัน” หลิวจิ้งพูดอย่างเศร้าใจ เธอเคยคิดว่าตัวเองกับพวกของเถาหงเหมยนั้นเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ไม่คาดคิดเลยว่าทุกอย่างนั้นเธอคิดไปเอง

“ได้ครับ” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าแล้วพูดกับเถาหงเหมยอย่างเหลือทน “ไปให้พ้น”

เถาหงเหมยและคนอื่น ๆ ต่างก็รอคำนี้มานานแล้ว ดังนั้นพวกเธอจึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกจากห้องนั้นเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก

ส่วนผู้จัดการร้านยังคงยืนอยู่ที่เดิม เขาไม่กล้าขยับไปไหนถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา เขาก็แค่พนักงานคนหนึ่งจึงไม่อยากทำร้ายเขาและได้ไล่เขาออกไปทันที

และแล้วในห้องก็เหลือเพียงลู่เสี้ยงหยาง หลิวจิ้งและโห้กางสามคนนี้

หลังจากที่หลิวจิ้วแสดงความขอบคุณกับโห้กางเสร็จเธอก็กลับบ้านพร้อมกับลู่เสี้ยงหยาง

ในระหว่างทางกลับหลิวจิ้งได้แต่จ้องหน้าลู่เสี้ยงหยางและใจสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

หลายปีที่ผ่านมาชีวิตเธอมีแต่ลูกสาวคนเดียว ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนสามารถยืนหยัดและแก้ไขปัญหาให้เธอได้ ซึ่งลู่เสี้ยงหยางคือคนแรก

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลิวจิ้งก็รู้สึกได้ถึงกระแสน้ำอุ่น ๆ ที่ไหลเวียนอยู่ในหัวใจของเธอ เธอจึงขอบคุณลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่รู้ตัว

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวตอบ “คุณเป็นแม่ยายของผมนะ การที่ต้องปกป้องคุณคือหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”

“อื้ม” หลิวจิ้งพยักหน้าแล้วหน้าแดงเล็กน้อย เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในใจของเธอ

......

ณ โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเมืองปินเหอ

ห้องศัลยกรรมกระดูก

หลังจากถังหลงออกจากร้านคาราโอเกะ เขาก็พากลุ่มลูกน้องตรงเข้าไปที่โรงพยาบาลทันที

ในขณะนี้ถังหลงรู้สึกหดหู่ใจมาก ปกติเขาชอบต่อสู้และเคยไหล่หลุดมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้มันเจ็บกว่าปกติหลายเท่า เขายังสงสัยว่าข้อต่อของเขาต้องถูกลู่เสี้ยงหยางบิดจนหักแน่เลย

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกที่รับผิดชอบรักษาถังหลงนั้นมีชื่อว่าจางชิ่งเฟิง เขาประหลาดใจมากที่เห็นสีหน้าแทบเป็นแทบตายของถังหลง เขาก็แค่ไหล่หลุดเท่านั้นเองไม่ใช่หรือ ทำไมต้องทำหน้าเหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูกด้วย

“โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ปวดมากเลยครับหมอ ช่วยดูให้หน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับแขนของผม?” ถังหลงพูดอย่างอ่อนแรง

ลูกสมุนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขายิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ คืนนี้ลูกพี่เป็นอะไรไป? ทำไมถึงอ่อนแอกว่าปกติอย่างนี้?

จางชิ่งเฟิงยังไม่ได้ตอบกลับถังหลง เขายื่นมือไปสัมผัสกับแขนของถังหลงก่อน แต่เขายิ่งจับสีหน้าของถังหลงก็ยิ่งเจ็บปวด

อาการบาดเจ็บของถังหลงไม่เหมือนไหล่หลุด แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับไหล่หลุด ตอนนี้เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไรจริง ๆ

จางชิ่งเฟิงเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านศัลยกรรมกระดูก เขาทำงานในสายงานนี้มานานกว่าหลายสิบปีและยังมีประสบการณ์อันล้นเหลืออีกด้วย ตามประสบการณ์แล้วอาการไหล่หลุดเขาแค่สัมผัสก็จับจุดได้แล้ว แต่ตอนนี้เขากลับหาสาเหตุที่แท้จริงของอาการนี้ไม่ได้

“อาการของคุณไม่เหมือนใครเลย ผมคิดว่าต้องถ่ายเอ็กซเรย์ก่อนถึงจะเห็นได้ชัดเจนมากขึ้น” จางชิ่งเฟิงพูด

“ได้ครับหมอ หมอให้ไวเลยนะ” ถังหลงพยักหน้า

จางชิ่งเฟิงก็เริ่มปฏิบัติทันที

ยี่สิบนาทีต่อมาผลของเอ็กซเรย์ก็ออกมาและถูกส่งไปยังออฟฟิศของจางชิ่งเฟิง

ถังหลงยังคงคร่ำครวญอยู่ในปากของเขาอย่างเจ็บปวด บริเวณข้อไหล่ของเขาบวมขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้บวมจนเหมือนหมูตอนไปแล้ว

“คุณหมอ รีบดูให้หน่อยว่าแขนผมเป็นอะไร?” ถังหลงเริ่มใจร้อน