ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 23

5

หลี่เจินเหริน

เขาจะดูว่าข้าหลังจากกลับมาเที่ยวเล่นก็ได้รับข่าวว่าอีก 1 เดือนข้างหน้าข้าจะต้องอภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาทแคว้นอู๋ทันที เจ้าบ้านั่นไปพูดอะไรกันแน่ถึงได้ให้ข้าต้องเร่งแต่งงานขนาดนี้มันน่าฆ่านักเชียว

“องค์หญิงทรงงดงามมากเลยเพคะ"

“งดงามอะไรกัน!"

“หม่อมฉันขออภัยเพคะองค์หญิง"

“คอยดูเถอะแต่งกับข้าเจ้าจะได้รู้ซึ้ง!!!"

“องค์หญิง ส่งอยากได้เปรี้ยวโกรธไปเลยเพคะเดี๋ยวใบหน้าที่แต่งเครื่องประทินโฉมพวกนี้ จะหลุดออกนะเพคะยิ้มเข้าไว้จะได้งดงามเหมือนเทพธิดาตัวน้อยๆยังไงล่ะเพคะ"

“ก็จริงของเจ้าข้าจะหน้าแก่กว่าอายุไม่ได้"

ตัวของข้าเลยจำเป็นต้องยิ้มออกมาเพื่อที่จะหน้าไม่ได้แก่ไปเกินกว่าอายุช่วงนี้มีเรื่องคิดมากข้ารู้สึกว่าหางตาของข้ามันมีลายขีดเกินไปแล้ว ไม่ได้ไม่ได้ถ้าแก่กว่าอายุจะเป็นแบบนี้ไม่ได้

งานอภิเษกของข้าได้เริ่มต้นขึ้น ด้วยความไม่เต็มใจของข้าที่ถูกบังคับให้แต่งงานเช่นนี้รู้สึกว่าตัวของข้านี้ช่างรำคาญพวกเชื้อพระวงศ์คนอื่นเสียจริงบังอาจมาบังคับแต่งงาน แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าการบังคับข้าแต่งงานกับเจ้าจะต้องได้รับผลกรรมยังไง เจ้าก็ด้วย หลิวจวิน!!!

ข้าจะกลั่นแกล้งเจ้าสารพัดให้เจ้ากลายเป็นสุนัขเชื่องๆตัวนึงเลยก็แล้วกัน ต่อไปนี้ข้าก็คงจะไม่มีอิสระอีกแล้วสินะคงจะไปที่ใดไม่ได้เหมือนเช่นกันก่อนพูดแล้วคิดออกมาแล้วก็รู้สึกสะเทือนใจอยู่บ้างแต่ก็ต้องทำใจอยู่ดีเพราะยังไงก็เลือกไม่ได้

“องค์รัชทายาท"

“เจ้ามาแล้วหรือ"

“เพคะองค์รัชทายาท"

ข้าคือเสียงหวานแต่ใบหน้าของข้า กลับมีแต่แววตาที่พร้อมจะสังหารเจ้าคนนี้ให้ตายคาที่ไปในทันทีได้เลยทีเดียวรู้หรือไม่ข้าชั้นนำหน้าเจ้านัก มองหน้าข้าเช่นนี้น่าจับตีให้เข็ดไม้ของข้าอยู่ที่ใดข้าจะนำมาตีคนให้ขาหักไปข้าง เหตุใดต้องทำหน้าตาและทำแววตาหื่นกระหายค่าเช่นนั้นด้วยจะควักลูกตาออกมาดีไหม

"เหรินเอ๋อ เจ้าช่างงดงามยิ่งนัก"

“ขอบพระทัยเพคะองค์รัชทายาท"

“ได้เวลาเข้าหอแล้ว"

เสียงของขันพูดขึ้นมาทันที ทำให้ข้าและเขาต่างหยุดชะงักมองสายตาที่สื่อความหมายว่าพร้อมจะฆ่าต่างฝ่ายให้ตายกันทันที

“ดื่มสุรามงคลกันเถิด"

“ในที่นี้มีแค่เจ้ากับข้า 2 คน เหตุใดต้องเสแสร้งแกล้งดีด้วย!!"

“น้องหญิงเจ้าเป็นพระชายาของข้าแล้วจะทำกิริยาเช่นบุรุษไม่ได้"

“เจ้าชอบปั่นหัวข้าเล่นเช่นนี้เจ้ามีแผนอะไร"

“ในตอนนั้นข้าไม่ได้แต่งกับเจ้านายตอนนี้ข้าได้แต่งกับเจ้าแล้วนี่คือความฝันของข้า"

"เหอะ!"

“อยากแต่งงานกับข้ากันหรืออยากแต่งงานกับข้าจริง คงแต่งไปตั้งนานแล้ว ไม่รอให้ถึงวันที่ข้าตายแล้วเกิดใหม่ค่อยมาขอแต่งงานหรอกนะ"

“เหตุใดต้องพูดเรื่องอดีตด้วย"

"หลิวจวิน เจ้าพูดเรื่องอดีตก่อนนะไม่ใช่ข้า"

“แต่จะให้ข้าทำเช่นไรเจ้าถึงจะให้อภัย"

“ให้อภัยข้าให้ไปแล้ว แต่สิ่งที่เจ้ากับข้าต้องเผชิญอยู่ตอนนี้คือเจ้าบังคับให้ข้าแต่งงานกับเจ้าซึ่งข้าไม่ชอบ ในเมื่อเจ้าให้ข้าแต่งงานด้วยต่อหน้าผู้คนข้าก็คือภรรยาเจ้าที่อ่อนน้อมถ่อมตนแต่ภายในตำหนักข้าคือผู้ยิ่งใหญ่กว่าเจ้าจะต้องให้เกียรติข้าและเชื่อฟังคำสั่งของข้าทุกอย่างตกลงหรือไม่"

“ตกลง"

"ดีหากผิดคำพูดข้าจะทำให้เจ้าอยู่ไม่สู้ตายไปตลอดชีวิต!!"

"ข้ารู้แล้วข้าสัญญากับเจ้าว่าในตำหนักข้าจะเชื่อฟังเจ้า"