ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 39

ตอนที่ 8

ราชวงศ์ผู้หยิ่งผยอง

การใช้ชีวิตในวังเป็นอาจารย์หญิงล้วนแล้วแต่มีความสุขสงบดีแม้ว่าจะเจอนักเรียนที่วันๆเอาแต่หาเรื่องไม่ทำการทำงานทำตัวเป็นภาระของประชาชนเป็นภาระของนักเรียนที่ต้องการจะเรียนจริงๆคนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนขององค์ชายห้าเป็นองค์ชายที่หลี่เจินหลานทรงรักมากข้าเริ่มปวดหัวอย่างยิ่งกับพวกเขาที่วันๆเอาแต่หาเรื่องทำตัวหยิ่งผยองยิ่งนัก

เฮ้อ...คนพวกนี้ไม่น่าเกิดมาเป็นคนในราชวงศ์ของข้าเลย

"คุณหนูเจ้าคะ"

"มีเรื่องอะไร"

"องค์ชายหกกับองค์หญิงใหญ่มาเจ้าค่ะ"

"อืม"

"หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ บ่าวต้องไปทูลองค์ชายกับองค์หญิงเช่นไรเจ้าคะ"

"เฮ้อ...งั้นเจ้าพาข้าไปพบเถอะ"

"เจ้าค่ะ"

พวกเขามาที่นี้หมายความอย่างไรกันนะร้อยวันพันปีไม่มาคือต้องการอะไรกันถึงได้มาที่นี้ มัวแต่คิดจึงต้องลงมือบ้างข้าเดินออกมาทำความเคารพองค์หญิงองค์ชายที่มาที่นี้ พวกเขาเพียงแค่ชายตามองข้าแว๊บเดียวแต่ก็ยังไม่บอกข้าให้เลิกทำความเคารพข้าจึงทำเช่นนั้นต่อไปข้ามองพวกเขาแล้วจดบัญชีหนังหมาดำเอาไว้แล้ว

"เสด็จพี่ ดูนางเถอะพะยะค่ะ ตอนนี้ยังทำหน้าตาหยิ่งยโสอยู่อีก"

"ทำหน้าตาหยิ่งยโส เหอะนางก็แค่นางบำเรอของเสด็จปู่เท่านั้นก็แค่หญิงชั้นต่ำมีอะไรมาสู้กับข้าที่เป็นองค์หญิงใหญ่ได้"

"จริงด้วยเสด็จพี่นางก็แค่นางบำเรอไม่มีอะไรจะสู้เสด็จพี่ได้อยู่แล้ว"

"ปล่อยให้นางทำความเคารพต่อไปอยากจะรู้ว่านางจะแผลงฤทธิ์อะไรอีกตัวของข้าคิดว่านางก็คงไม่มีปัญญาที่จะสู้รบปรบมือกับข้าแน่นอน"

"องค์หญิงใหญ่และองค์ชาย 6 ตอนนี้ไท่ซ่างหวงมีราชโองการให้อาจารย์หญิงไม่ต้องคุกเข่าหรือทำความเคารพเมื่อเข้าเฝ้าเชื้อพระวงศ์แม้แต่ฝ่าบาทก็ไม่ละเว้นเพคะ"

"บังอาจ เจ้าเป็นใครถึงได้คาบข่าวไปฟ้องเสด็จปู่เช่นนี้"

"ที่แห่งนี้ช่างเป็นวังหลวงที่มีราชวงศ์หยิ่งพยองยิ่งนัก"

"เจ้าว่าอย่างไรนะ!!!"

"ไท่ซ่างหวงมีราชโองการเช่นนี้แล้วองค์หญิงองค์ชายต้องเคารพด้วยนะเพคะ อย่างน้อยก็เป็นอดีตฮองเต้อย่างมากก็เป็นเสด็จปู่ ขององค์หญิงและองค์ชายเลยนะเพคะไม่เช่นนั้นจะหาว่าลบหลู่บรรพบุรุษทั้งๆที่ว่าพระองค์ยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้องค์หญิงใหญ่กับองค์ชาย 6 มาหาหม่อมฉันมีเรื่องอะไรถึงได้ให้หม่อมฉันทำความเคารพนานถึงเพียงนี้"

"นังสตรีแพศยาล่อลวงปู่ให้หลงรักใช้กายผลปรนนิบัติรับใช้เจ้ามันก็แค่สตรีชั้นต่ำเป็นนางบำเรอเท่านั้น"