ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 40

ตอนที่ 9

ปราบเด็กรุ่นหลัง

ข้ามาสอนเหล่าลูกศิษย์ชายหญิงบุตรชายบุตรสาวขุนนาง ข้ามองดูพวกเขาที่ต่างพากันเอาแต่ตั้งใจเรียนกว่าเดิมแม้แต่เหล่าเชื้อพระวงศ์ที่เอาใจใส่การเรียนมากขึ้นกว่าแต่ก่อนอยู่มาก แต่ก็ยังหน้าสงสัยอยู่ดีว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไรกันอยู่หรือไม่แต่จะบอกว่าไม่น่าสงสัยก็เป็นไปไม่ได้ก็ได้แต่เพียงจับตามองดูว่าคนพวกนี้จะทำอย่างไรต่อไป

"คุณหนูมีฉงกงกงมาเจ้าค่ะ"

"อืม"

"อาจารย์หญิงอวิ๋น ไม่เจอกันเสียนานดีใจที่ได้พบอาจารย์หญิงในวันนี้ตัวของข้ามีข่าวจะมาแจ้งให้กับอาจารย์หญิงได้รับทราบอีก 7 วันต่างแคว้นก็คือแคว้นเหลียงจะส่งราชทูตมาเชื่อมสัมพันธ์ทำไมตรีกับแคว้นของเราอยากให้อาจารย์หญิงและบรรดาเหล่าลูกศิษย์ในสำนักศึกษาช่วยกันต้อนรับราชทูตต่างแคว้นที่จะมาเชื่อมสัมพันธ์กันในครานี้"

"เมื่อเป็นความประสงค์ของฝ่าบาทพวกเรายินดีที่จะทำให้เต็มที่เจ้าค่ะ"

"หวังว่าพระองค์จะไม่ผิดหวังในการไว้วางใจให้กับอาจารย์หญิงในการต้อนรับในครั้งนี้"

"เจ้าค่ะ"

"ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วตัวของข้าต้องขอตัวก่อน"

"น้อมส่งฉงกงกง"

ฉงกงกงไปแล้ว เหตุการณ์นี้แปลกใจยิ่งนักเหตุใดไม่ให้กรมพิธีการดูแลเกี่ยวกับเรื่องนี้เหตุใดจึงให้อาจารย์เช่นตัวข้าเข้ามาดูแลในส่วนนี้น่ากลัวอย่างยิ่งว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นแต่จะให้ปล่อยปละละเลยก็คงจะไม่ได้เหตุการณ์ในครั้งนี้ล้วนแล้วแต่เป็นความประสงค์ของฮ่องเต้ตัวของข้าก็น้อมปฏิบัติตาม

"แผนงานที่ตัวของฉงกงกงได้มอบหมายมาราชทูตต่างแคว้นอายุไล่เรียงกันกับคนในสำนักศึกษาของเราความสามารถของพวกเจ้าล้วนโดดเด่นทั้งบุ๋นและบู๊มีความเก่งกาจด้านบทกลอนกวีและยังเก่งกาจในเรื่องฟ้อนรำเครื่องดนตรีทุกคนก็เล่นเป็นและเก่งกาจในครั้งนี้ตัวของข้าจะคัดเลือกพวกเจ้าในกลุ่มนี้ออกมาแสดงฝีมือต่อหน้าราชทูต"

"อาจารย์หญิงแล้วอย่างนี้พวกเราจะคัดเลือกอย่างไรดีบางคนมีความสามารถแต่ศักดิ์ฐานะไม่สูงอาจจะไม่มีโอกาสได้ไปแสดงฝีมือให้ทุกคนประจักษ์"

"คำพูดของเจ้าเป็นเรื่องจริงเหล่าองค์หญิงและองค์ชายที่มาจากต่างแคว้นล้วนแล้วถือยศฐาบรรดาศักดิ์ของตนเองหากพวกเจ้าคนใดคนหนึ่งมีสถานะที่ต่ำกว่าไปแข่งขันย่อมเป็นที่เปรียบเปยต่อหน้าคนอื่นแต่แล้วอย่างไรความสามารถไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานะของคนมันขึ้นอยู่กับความสามารถจริงๆ"

"แต่หากเขาไม่ยอมจะทำอย่างไร"

"ไม่ยอมแต่ทำไมในเมื่อผู้ที่เป็นองค์หญิงองค์ชายเป็นท่านหญิงก็ล้วนแล้วแต่มีฝีมือที่เก่งกาจองค์หญิงใหญ่มีความสามารถด้านการเต้นรำองค์ชายห้าก็มีความสามารถในการต่อสู้ยิงธนูล้วนแล้วแต่เป็นคนที่มีความสามารถด้านต่างๆทั้งสิ้นเห็นเช่นนี้แล้วเพราะเหตุใดจะสู้พวกนี้ไม่ได้"

"ฉะนั้นพวกเราก็สามารถเข้าร่วมได้ใช่หรือไม่เจ้าคะอาจารย์หญิง"

"อาจารย์หญิงตั้งแต่บิดาของข้าสิ้นใจไปเพราะออกศึก ข้าก็ไม่รู้ฝึกซ้อมเลยเพราะคำสั่งเสียของบิดาที่ต้องการให้ตัวของข้าไม่ใช่ชีวิตอย่างสตรีทั่วไปเรียนหนังสือได้มีความรู้ได้และแต่งงานได้โดยที่แม่สามีไม่ต้องกลัวว่าตัวของข้าจะเป็นภัย"

"พวกเจ้ามองดูข้าสิว่ามีสิ่งใดที่ข้าเทียบกับสตรีนางอื่นได้"

"อาจารย์หญิงเป็นสตรีที่เก่งกาจรวนแล้วบุรุษไม่กล้าแต่งงานด้วยแน่นอนเพราะความฉลาดเฉลียวของอาจารย์หญิงผู้อื่นก็ไม่สามารถแต่งงานได้จริงๆ"

"ตัวของข้าแต่งงานแล้วสามีของข้าก็มีแล้วแต่พวกเจ้าไม่เคยพบเจอไม่เคยเห็นลุ้นรับเป็นเรื่องปกติ"

"อาจารย์หญิงแต่งงานแล้วหรือเป็นไปได้อย่างไร"

"ตัวของข้าแต่งงานแล้วสามีก็คือปั๋วเหิงหราน แต่งงานกันได้หลายเดือนแล้วตัวของข้าล้วนแล้วแต่ออกเดินทางท่องเที่ยวไปทุกแห่งหนตัวของเขาก็ติดตามมาด้วยเช่นเดียวกันแต่อาศัยพักแรมอยู่ข้างนอกเพียงเท่านั้น เจ้าอย่าได้ให้คนอื่นดูถูกเจ้าเพียงแค่ภายนอกเลยต้องมีความสุขกับเรื่องอะไรเจ้ากระทำเช่นนั้นอย่าบีบบังคับตนเองเพราะคำสัญญาและคำสาบานมันไม่เป็นจริงหรอกนะ"

"อาจารย์หญิงตัวของข้าควรทำอย่างไร"

"ทำสิ่งที่เจ้าต้องการ"

ใบหน้าของต้วนหย๋ามีสีหน้าที่เปลี่ยนไปสตรีเช่นนางมองดูแค่ครั้งเดียวก็รู้แล้วว่ามีความสามารถแต่ภายนอกนางกลับกลายเป็นคนที่ธรรมดาจืดชืดจนทำให้คนหลายคนมองข้ามตัวของนางไปอย่างสิ้นเชิงและในครั้งนี้ตัวของนางก็ทำถูกแล้วที่ปิดบังซ่อนเร้นตัวตนเอาไว้เพราะสิ่งนี้จะทำให้นางไปสู่จุดสูงสุดในอนาคตนางจะต้องมีความสามารถมากกว่านี้และเป็นผู้นำให้กับแคว้นแห่งนี้ได้เป็นแม่ทัพที่เก่งกาจรบชนะศัตรูแน่นอนข้าขอฟันธงนางคือสตรีที่เก่งกาจและมีอนาคตที่ดีมากกว่าที่จะหยุดอยู่เพียงแค่นี้