ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 42

ตอนที่ 11

ศักดิ์ศรี

ข้ามองปั๋วเหิงหรานด้วยรอยยิ้มก่อนที่เขาจะขอตัวกลับเรือนที่ข้าให้เขาอยู่แต่ก่อนจะไปก็มอบกล่องขนมที่เขาหอบหิ้วมาด้วยมาฝากให้กับตัวของข้าไม่คิดเลยว่าบุรุษผู้นึงจะสามารถทำอาหารทำขนมได้ถึงเพียงนี้ตัวของข้าเป็นสตรีไม่มีเวลาได้ทำอะไรเหมือนสตรีทั่วไปเลยสักนิดใช้ชีวิตไม่ต่างจากบุรุษทั่วไป มีคนลักษณะคล้ายสตรีได้อยู่เคียงข้างก็ดีจริงๆไม่ต้องทำอะไรเองแค่สลับหน้าที่การทำงานก็พอ

"ไม่รู้ว่าจะถูกปากเจ้าหรือไม่แต่ก็พยายามที่จะทำให้ทันได้ชิมดู"

"ขอบใจที่คุณชายน้อยทำมาให้"

"เราแต่งงานกันแล้วถือว่าเป็นสามีภรรยาต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็คือคนแรกที่ตัวของข้าจะเลือก"

"ก็ขอให้เป็นเช่นนั้นนี่ก็เริ่มบ่ายคล้อยรีบกลับเถอะอีก 2-3 วันจะไปหา"

"เจ้าอย่าลืมนะ"

"อืม"

เขาจากไปแล้วนั่งรถม้าออกจากวังไปเรียบร้อยแล้วเหลือเพียงกล่องขนมเพียงเท่านั้นเมื่อเปิดขึ้นมาก็งดงามอย่างยิ่งใจของข้าก็รู้สึกว่าตัวของเขามีเสน่ห์มากเหลือเกินจากที่เมินเฉยต่อเขามานานก็รับรู้แล้วว่าตัวของเขาก็มีเสน่ห์ปลายจวักอยู่หลายส่วนสตรีมากมายก็รวนแล้วชอบพอบุรุษที่เก่งด้านนี้เหมือนกันโดยเฉพาะตัวของข้า

"อาจารย์หญิงมีเรื่องด่วนเจ้าค่ะ"

"เรื่องด่วนอะไร"

"ฮ่องเต้และฮองเฮาแคว้นอู๋มาเยี่ยมชมแคว้นหรงเจ้าค่ะ"

"มาโดยไม่ได้นัดหมายเช่นนี้อย่างนั้นหรือ"

"เจ้าค่ะอาจารย์หญิงตอนนี้ฝ่าบาทเกรงกลัวว่าจะต้อนรับฮ่องเต้และฮองเฮาไม่ดีเลยให้มาตามอาจารย์หญิงเจ้าค่ะ"

หลี่เจินหลานเนี่ยนะจะเกรงกลัวอีกฝ่ายอยากจะให้ตัวของข้าไปเจอหน้าอดีตสามีมากกว่าเจ้าคนที่มันเคยเป็นลูกชายและเกิดมาใหม่มาเป็นพี่ชายฝาแฝดคนนี้คิดหรือว่าเขาจะไม่รู้นิสัยของเขาอยากให้ข้าไปเจอหน้าสามีเก่ามากกว่าทำแบบนี้อยากจะแกล้งข้าหรือไร

"อืม ข้าเรียบร้อยหรือยัง"

"อาจารย์หญิงแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นก็นำทางไปท้องพระโรง"

"เจ้าค่ะอาจารย์หญิง"

ตอนนรู้ข้าตรวจดูร่างกายตัวเองเสร็จก็เดินออก็ไปยังท้องพระโรงที่มีคนมากมายอยู่ที่นั้นข้าเดินย่างกรายมาถึงแล้วข้าถวายพระพรกับฝ่าบาทและฮองเต้แคว้นอู๋

อู๋จวินหลิวหรานมองมาที่ตัวของข้าอย่างชัดเจนจับจ้องเนิ่นนานจนตัวข้าไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย แต่ข้านั้นก็อดมองตอบไม่ได้

"นี้คืออาจารย์หญิงอิ๋วซิ่วอิงที่ดูแลองค์หญิงใหญ่และบรรดาเชื้อพระวงศ์ของแคว้นเรา"

"เหมือนจริงๆ"

"เหมือนใครหรือ"

"ฮองเต้หลี่พระองค์ก็รู้ดีว่าตัวเราหมายถึงอะไร"

"จริงสิเหมือนน้องสาวฝาแฝดของเรา หลี่เจินเหรินอดีตฮองเฮาพระองค์ก่อน"

"ฮ่องเต้หลี่กล่าวหนักเกินไปแล้ว"

"เช่นนั้นหรือ เช่นนั้นให้อาจารย์หญิงอวิ๋นดูแลพระองค์ก็แล้วกัน"

"คงจะไม่..."

"ขอบพระทัยเพคะ"

ฮองเฮาแคว้นอู๋เอ่ยปากแทนนับว่าไม่เหมาะอย่างยิ่งแต่นางก็ทำ นางยังเด็กนักที่มีนิสัยเอาแต่ใจแบบนี้สตรีชั้นสูงย่อมต้องมีนิสัยหยิ่งผยองเช่นนี้อยู่แล้ว แต่นางในใช้ไม่ถูกเวลาเท่านั้นเอง ข้าจึงได้มาคอยดูแลอู๋จวินหชิวหรานและฮองเฮาคนใหม่

"หน้าตางดงามราวเทพเซียนเสียจริงอาจารย์หญิงอวิ๋น"

"ขอบพระทัยเพคะฮองเฮา"

"งดงามจนน่าชิงชัง"