ตอนที่ 13
ลองเปิดใจ
ข้าสวมกอดเขาเอาไว้จนหลับไป จนเช้าวันใหม่ ข้ายืนมองราชทูตที่มาเยือนกลับแคว้นของตนเองไป ข้าไม่ชื่นชอบคนพวกนี้เสียเลยวันๆเอาแต่คิดอยากรวบรวมแผ่นดินของผู้อื่นคนพวกนี้ไม่มีวันทำสำเร็จหากยังมีตัวของข้าอยู่
"มองอันใดอยู่หรือ"
"เพียงแค่มองคนโลภมากเพียงเท่านั้นเอาเถอะในเมื่อคนพวกนี้กลับไปแล้วก็ช่างวันนี้ข้าเหนื่อยมากปวดหัวปวดตัวไปหมด"
"มาเดี๋ยวข้านวดให้เจ้าเอง"
"ขอบคุณเจ้ามาก คืนนี้ข้านอนที่นี้อีกวัน"
"ซิ่วอิง เจ้าคยคิดอยากมีครอบครัวเป็นของตัวเองหรือไม่"
"คิดสิ ข้าคิดอยากมีคนรัก มีบุตรชายบุตรสาวที่น่ารักทุกวัน แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าเจ้าจะยอมหรือไม่"
"เจ้าอยากมีลูกกับข้าหรือเจ้ายอมเปิดใจให้กับข้าแล้วหรือ"
"ข้าทำถึงขนาดนี้เจ้าคิดว่าตัวของข้าจะไม่ยอมเปิดใจให้เจ้าอีกหรือ"
"ข้าเชื่อเจ้า"
"เจ้าคือสามีที่ถูกต้องของข้าในเมื่อยอมรับที่จะแต่งงานกับเจ้าเจ้าก็จะเป็นสามีของข้าตลอดไป"
"ถ้าอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเจ้าตลอดไปเช่นกัน"
เราสองคนกอดกันอยู่นาน ก่อนข้าจะไปเข้าครัว ข้าลงมือทำโจ๊กและเครื่องเคียงสองอย่างง่ายๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าทำอาหารได้มีคนอื่นได้กินข้าล้วนโตมาในชาติก่อนก็ทำกินแบบลวกๆ เพราะเป็นทหารบางครั้งก็อดมื้อกินมื้อตามประสาทหารออกรบ ข้าทำเสร็จก็เรียกเขาออกมากิน
"ไม่รู้ว่าอาหารจะถูกปากเจ้าหรือเปล่า แต่ข้าพยายามทำจนสุดฝีมือ"
"หอมขนาดนี้ต้องเลิศรสเป็นแน่"
"หากเจ้ากินแล้วปวดท้องขึ้นมา ข้าจะพาเจ้าไปหาหมอเองเจ้าไม่ต้องห่วง"
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ ข้าเองก็เคยกินอาหารท่านตอนเดินทางมาที่นี้ ท่านทำอะไรก็ดีไปหมด"
"ข้าก็ไม่ได้ทำมานานแล้ว รีบกินเถอะเดี๋ยวจะเย็นเสียก่อน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฮูหยินไร้พ่าย
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น่ฮูหยิน กระบือเถอะ...