ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 45

หลายเดือนที่ข้ากับเขาเปิดใจคบหากันเป็นคนรักจริงๆ เสียที เขาก็เป็นคนที่ดีมากเหมือนกันนับตั้งแต่ที่เราอยู่ด้วยกันคืนนั้นก็ผ่านมาเกือบ สองเดือนที่อยู่ร่วมกันอย่างดี ข้ามีความสุขใช้ชีวิตเรียบง่ายอย่างที่ชาติก่อนไม่เคยได้รับมาก่อน ข้าดีใจที่ครั้งนี้ได้อยู่อย่างสงบสีกที ข้าคิดเช่นนั้นก็รู้สึกใจสงบมากขึ้นไปอีกเท่าตัว

"ในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าเจออวิ๋นซิ่วอิง"

"เจ้า"

"ไม่เจอกันนานลืมเลือนข้าไปเสียแล้ว เจ้าจำไม่ได้หรือว่าเจ้าแย่งคนรักของข้า ชิงตัวเขามานานถึงเพียงนี้ น่าด้านไร้ยางอาย"

"เจ้ายังปากดีอยู่เช่นเดิมเลยนะ น้องสาวของข้า..."

"ข้ามาที่นี้มาทวงคนรักของข้าคืน"

"หึ คิดหรือว่าเขาจะกลับไปหาเจ้า"

"ข้ากับเขารักกันมาก่อนเจ้า เขาจะไม่มีวันทิ้งข้าเด็ดขาด เจ้าเตรียมน้ำตาเช็ดหัวเข่าเสียเถอะ"

"หึ ข้าจะรอดู"

ข้าจ้องมองใบหน้าของน้องสาวต่างมารดา ที่ตอนนี้แทบจะอยากกินเลือดกินเนื้อข้าเสียแล้ว ข้าไม่กลัวใบหน้าท่าทางนั้นเลยสักนิดเดียว ถ้าบุรุษเลือกใครข้าก็พร้อมที่จะยอมรับ หากเลือกข้า ข้าก็ยินดีหากไม่เลือกข้า ข้าเองก็ยินดี...ยินดีที่จะฆ่านางทิ้งแย่งชิงเขาคืนมา

"เจ้าพาบิดามารดาเข้ามาที่นี้ด้วยเช่นนั้นหรือกลัวไม่ได้คืนจนต้องทำเช่นนี้"

"คนผู้นี้คือสามีของข้าคนรักของข้าข้าจะเอาเขาคืนมา เพราะเขาเป็นของข้า"

"ต้องให้บุรุษเลือกเอาเถิดว่าเขาอยากอยู่กับใครหากเขาเลือกเจ้าก็เอาเขาไปหากเขาเลือกข้าเจ้าก็ต้องปล่อยให้เขามีอิสระ"

"ได้ ท่านพี่ปั๋วท่านเลือกใคร ระหว่างข้าที่รักกับท่านมานานหชายปีกับสตรีเช่นนาง"

"อิงเหลียน ข้าเลือกใครไม่ได้"

"ท่านพี่ปั๋ว ความรักมีได้เพียงหนึ่งเดียวท่านเลือกมาเถอะ ข้าอยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างความรักนานปีกับคนที่ครึ่งคนครึ่งผีเช่นนางท่านจะเลือกใคร"

ปั๋วเหิงหรานนั้นมองซ้ายทีขวาทีแต่ไม่เลือกสักทาง ตัวของข้าเข้าใจดีว่าระหว่างความรักที่ยาวนานกับความรักที่เพิ่งก่อเกิดเขาก็ไม่อาจเลือกได้ แต่อย่างที่นางบอกความรักมีเพียงแค่ 1 ต้องเลือกใครสักคนให้อยู่กับตัวเองตลอดชีวิต

"เราจะเลือกใคร ระหว่างข้ากับนาง"

"อย่าให้ข้าได้เลือกเลยเพราะสุดท้ายความรักที่ยาวนานคือสิ่งที่ข้าต้องเลือก"

"เช่นนั้นเจ้าก็ไปกับนางเถอะ ถือเสียว่าข้ากับเจ้าไม่เคยคุยกันเรื่องนั้น"

"ซิ่วอิง ทำไมข้าต้องเลือกอะไรเช่นนี้"

"อย่างที่นางบอกความรักเลือกได้เพียงหนึ่งเท่านั้น"

"ข้าเลือกนาง แต่ข้าก็รักเจ้า"

"ไท่ซางหวง"

"ท่านแม่ ข้ามาช้าไปท่านอย่าเป็นอะไรไปนะขอรับ ข้านางซะ!!!!"

"พะยะค่ะ!!!"

ข้าเห็นเขาแล้วเจ็บปวดใจยิ่งนัก เพราะความรักข้าจึงต้องตายสามชาติภพ ข้าทอดทิ้งบุตรที่ข้าให้กำเนิดมาหลายต่อหลายครั้ง ตอนนี้เองก็เช่นกัน ทุกคนในวังมาหมดแล้วและความลับเปิดเผยออกมาหมดแล้ว อิงเหลียนถูกองค์รักษ์สังหารไปแล้ว

"จวินฮ่าวลูกเอย แม่เช่นข้าหลายชาติภพล้วนผิดต่อเจ้า แม่ขอโทษที่ทำเจ้าผิดหวังหลายครั้งหลายครา"

"ท่านแม่ ท่านจะทิ้งข้าอีกไม่ได้"

"ชาตินี้แม่ทำได้แค่นี้แม่ขอโทษเจ้าที่ทำผิดต่อเจ้ามากมายถึงเพียงนี้"

"ท่านแม่ อึก ท่านอย่าทิ้งข้า..."

"ชาติใหม่แม่คงไม่มีอีกต่อไปแล้ว แม่ต้องขอโทษเจ้าที่ทำเรื่องให้เจ้าปวดใจ หลังจากแม่ตายช่วนเผาแม่แล้วนำเถ้ากระดูกไปลอยทิ้งที่แม่น้ำฮวงโฮว แม่ซ่อนส้มบัติเอาไว้ใต้ฐานใต้จวนของตายายของเจ้า ทุกสิ่งที่แม่เก็บเอาไว้นั้นมอบให้แก่เจ้า จวินฮ่าวลูกของข้า..."

"ท่านแม่!!!!!!!!"

"น้อมส่งแม่ทัพใหญ่หลี่ซิ่วอิงคืนภพภูมิ"