หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 23

    หลังจากที่ขาของกู้หยุนเซินหายดีแล้ว เขาก็กลับไปที่บริษัทอีกครั้ง วันเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า บาดแผลของเสิ่นเยว่ซีเกือบจะหายดีแล้ว และเธอก็ไม่ได้เจอหน้าเขาเลย

    ทุกครั้งที่ถามลุงหลิน เขาก็เอาแต่บอกว่ากู้หยุนเซินยุ่งกับงานมาก

    เสิ่นเยว่ซีได้ยินข้อแก้ตัวนี้ มุมปากก็ยกยิ้มแดกดัน

    เธอเห็นกู้หยุนเซินเดินเล่นชมสวนกับอู๋จิ้งหย่าที่ด้านล่างมากกว่าหนึ่งครั้ง 

    เสิ่นเยว่ซีไม่เข้าใจ เขาสามารถปลีกเวลาไปอยู่กับอู๋จิ้งหย่าได้ แต่กลับไม่สามารถปลึกเวลามาเยี่ยมเธอที่ห้องผู้ป่วย

    ทั้งๆ ที่เธอต่างหากที่เป็นภรรยาของเขา！

    บาดแผลหายดีอย่างรวดเร็ว ไม่จำเป็นต้องนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอีกแล้ว เสิ่นเยว่ซีให้ลุงหลินจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาล และตัวเองก็เก็บข้าวของในห้องผู้ป่วยอย่างไม่รีบร้อน 

    “อ้าว เสิ่นเยว่ซี ได้ออกจากโรงพยาบาลไวขนาดนี้เชียว”

    เสียงผู้หญิงเอ่ยประชดประชันดังมาจากด้านหลัง เสิ่นเยว่ซีหันกลับมาด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก อู๋จิ้งหย่าพิงกรอบประตูด้วยใบหน้าที่ตกแต่งอย่างสวยงาม และมองเธอด้วยรอยยิ้ม

    “ฉันไม่อยากจะคุยกับคุณ เชิญออกไปเถอะค่ะ”

    เสิ่นเยว่ซีรู้สึกไม่ดี เมื่อเห็นใบหน้านี้ที่คล้ายคลึงกับตนเอง ใบหน้านี้ที่ย้ำเตือนเธอตลอดเวลาว่าตนเองเป็นแค่ตัวสำรอง เป็นตัวแทนที่น่าเศร้า

    อู๋จิ้งหย่าไม่สนใจใบหน้าเย็นชาของเธอแม้แต่น้อย เธอเดินบิดเอวไปที่ข้างกายของเสิ่นเยว่ซีทีละก้าวๆ จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ประเมิน 

    “ก่อนที่ถูกลักพาตัว ฉันไม่ได้มองให้ชัดๆ ตอนนี้ลองมองดูอีกที หน้าตาของฉันกับคุณหนูเสิ่นละม้ายคล้ายกันมากจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่หยุนเซินจะแต่งงานกับคุณ” อู๋จิ้งหย่ายิ้มอ่อน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจ ทว่าเธอกลับบีบนิ้วมือของตนเองจนขาวซีด

    “คุณพูดจบแล้วหรือยัง！”เสิ่นเยว่ซีโยนเสื้อผ้าในมือลงบนเตียง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเฉยชา

    “คุณหนูเสิ่นโมโหเหรอ？”เธอส่งเสียงหัวเราะเบาๆ อยู่ครั้งสองครั้ง แล้วเข้าไปใกล้เสิ่นเยว่ซี “คุณน่าจะรู้เหมือนกันว่าคนที่เขาชอบจริงๆ แล้วคือฉัน คุณใช้ใบหน้าที่คล้ายกับฉันเพื่อนั่งในตำแหน่งคุณนายน้อยกู้ ไม่รู้สึกผิดบ้างเลยเหรอ？”

    “ฉันมีอะไรให้ต้องรู้สึกผิด” เสิ่นเยว่ซียิ้มเย็น “คนที่ควรรู้สึกผิดก็คือคุณนั่นแหละ คุณเป็นรักแรกของเขา แม้ว่าเขาจะเคยชอบคุณมาก่อน แต่ตอนนี้เขาแต่งงานมีภรรยาแล้ว ถ้าคุณยังไร้ยางอายเข้ามาตอแยเขา มันจะต่างอะไรกับเมียน้อยกัน”

    “แต่ถ้าคุณยังมีความละอายอยู่บ้าง คุณก็ควรจะอยู่ให้ห่างจากเขาสักหน่อยนะ”

    อู๋จิ้งหย่าโกรธจนหน้าซีดขาว และตะคอกอย่างเย็นชา “คุณภูมิใจอะไรเหรอ งานแต่งงานของคุณที่ขโมยมา คุณไม่มีทางรักษามันไว้ได้หรอกนะ ฉันกลับมาจากต่างประเทศในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะแย่งหยุนเซินกลับคืนมา เมื่อต้องเลือกระหว่างความเป็นกับความตาย เขาเลือกที่จะช่วยฉันและยิงปืนไปที่คุณโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แค่นี้คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ”

    “ในใจของเขา คุณไม่มีวันสู้ฉันได้หรอก ครั้งนี้ฉันมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่า หยุนเซินได้ยอมรับให้ฉันเข้าสู่กู้ซื่อ กรุ๊ปแล้ว แถมเขายังแนะนำฉันให้รู้จักกับผู้ถือหุ้นและพนักงานของกู้ซื่อ กรุ๊ปอย่างให้เกียรติ”

    เสิ่นเยว่ซีตะลึงงัน หลังจากแต่งงานมานานกว่าหนึ่งเดือน นอกจากคนส่วนน้อย โลกภายนอกล้วนแล้วยังคิดว่ากู้หยุนเซินยังไม่ได้แต่งงาน หลายคนที่รู้ว่ากู้หยุนเซินแต่งงานแล้ว พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าภรรยาของเขาคือใคร หน้าตาเธอเป็นอย่างไร

    กู้หยุนเซินไม่ได้มีความคิดที่จะแนะนำเธอให้รู้จักกับญาติและเพื่อน ๆ เลยแต่แรก เธอแต่งงานเข้าตระกูลกู้มากว่าหนึ่งเดือน นอกเสียจากได้พบกับกู้หยุนเจ๋อโดยบังเอิญแล้ว เธอก็ไม่เคยพบเจอใครอื่นในตระกูลกู้เลย

    แต่ในตอนนี้กู้หยุนเซินกลับแนะนำอู๋จิ้งหย่าให้คนอื่นรู้จักอย่างให้เกียรติ

    หากคุณชอบใครสักคน คุณต่างก็ปรารถนาให้คนทั้งโลกได้รับรู้ และหากคุณไม่ชอบเขา คุณจึงปิดซ่อนมันเอาไว้ตลอด

    ชั่งน้ำหนักในใจดูแล้ว แค่คนมีตาก็สามารถมองออกได้