หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 31

กู้หยุนเซินผลุบตาลง ทั้งๆ ที่อยู่ในลักษณะนุ่มนวล แต่ยังทำให้รู้สึกเมินเฉยและดื้อรั้น

เขามองเสิ่นเยว่ซีเหมือนมองเด็กที่อารมณ์เสียใส่ตน แล้วพูดขึ้น “เรื่องของฉันเธอไม่ต้องมาสน ถ้าเธอชอบ ฉันจะเก็บห้องสองชุดไว้ให้เธอที่จวินจิ่งโฮม ให้ใหญ่กว่าและดีกว่าห้องที่อู๋จิ้งหย่าอยู่!”

เสิ่นเยว่ซีขมวดคิ้ว “นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนี้”

“กู้หยุนเซิน ทั้งๆ ที่นายก็รู้ว่าฉันชอบนาย ถ้านายไม่ยอมรับฉันตั้งแต่แรก ฉันก็ไม่คงไม่หวังหรอก แต่นายยอมรับฉันแล้ว!” เสิ่นเยว่ซีคว้าปลายกระโปรงตัวเองแน่น นิ้วมือออกแรง “แต่พออู๋จิ้งหย่ากลับมาก็ทอดทิ้งฉัน……ฉันไม่ใช่คนใจกว้าง ไม่มีทางแบ่งนายให้กับคนอื่น”

ขณะเธอพูดก็เงยหน้ามองกู้หยุนเซิน “กู้หยุนเซิน ฉันไม่ได้ไร้ยางอายขนาดนั้น และจะไม่วอแวนาย ถ้านายอยากคบกับอู๋จิ้งหย่า ก็บอกฉันมาตรงๆ ฉันจะตกลงหย่ากับนาย!”

นิ้วมือกู้หยุนเซินกระชับ ในใจเกิดความเดือดดาลสุดจะพรรณนา

เขาโกรธที่ทำไมเธอถึงพูดคำว่าหย่าออกมาง่ายดายแบบนี้! ทำไมจะทอดทิ้งเขาง่ายดายแบบนี้!

“จิ้งหย่าเพิ่งกลับมา มีหลายคนจับตามองหล่อนอยู่ เธอยังมีประโยชน์อยู่บ้าง ฉันจะไม่หย่ากับเธอ เธอตัดใจซะเถอะ! และแม่เธอก็คงไม่อยากให้เราหย่ากันด้วย”

เกิดเสียงตู้ม เสิ่นเยว่ซีรู้สึกราวกับสมองตัวเองระเบิด ไม่แปลกใจที่หลังจากอู๋จิ้งหย่ากลับมา เขาจะอิดออดไม่ยอมหย่า ที่แท้ก็เห็นตัวเองเป็นเกราะป้องกันนี่เอง

แต่ประโยคสุดท้ายมันทิ่มแทงจุดอ่อนเสิ่นเยว่ซีโดยตรง เธออ้าปาก เสียงค่อนข้างฝืด “ฉัน……ฉันเข้าใจแล้ว การแต่งงานของเรามันก็แค่เรื่องไม่คาดคิด นายจะทำยังไงฉันเข้าใจได้!”

“รอนายจัดการคนพวกนั้นก่อน ฉันจะให้ตำแหน่งคนที่นายรัก ทำให้พวกนายสมปรารถนา ถึงตอนนั้นเราก็หายกันแล้ว ไม่มีใครติดหนี้ใคร”

หายกันแล้ว?

กู้หยุนเซินมองท่าทางดื้อรั้นไร้เยื่อใยของเธอ ก็โกรธจนกัดฟันกรอด เขาเป็นนักธุรกิจเต็มตัว ชอบสะสางบัญชีให้ชัดเจนกับทุกคน แต่เขากลับเกลียดที่เสิ่นเยว่ซีแยกแยะกับเขาอย่างชัดเจน

“เสิ่นเยว่ซี ฉันปฏิบัติดีกับเธอมากไม่ใช่หรือไง! เธอคิดว่าหย่ากับฉันไป แล้วจะทำทุกอย่างราบรื่นได้งั้นเหรอ?”

กู้หยุนเซินเป็นคนแข็งแกร่งตั้งแต่เด็ก เคยชินกับความรู้สึกของการควบคุมทุกสิ่ง ถึงเขาจะชอบเสิ่นเยว่ซี แต่เห็นเธอทำท่าทางแบบนี้ ในดวงตาลุ่มลึกน่ากลัวก็เต็มไปด้วยความกดขี่โดยไม่รู้ตัว

เสิ่นเยว่ซีเห็นกู้หยุนเซินเป็นแบบนี้ก็พลันหวาดกลัว ถอยหลังสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

“วันนี้แม่เธอไปตรวจร่างกายขั้นพื้นฐาน สุขภาพโทรมมาก ทุกวันต้องใช้ยาและอุปกรณ์นำเข้าราคาแพงมาช่วยชีวิต เธอคิดว่าเลิกกับฉันไปแล้ว เงินเดือนอันน้อยนิดของเธอจะรับผิดชอบไหวเหรอ?”

เสิ่นเยว่ซีขมวดคิ้ว เขาเพิ่งเห็นรายงานการตรวจของแม่ อาการสาหัสจริงๆ จำนวนตัวเลขในใบชำระค่าใช้จ่ายยาวจนน่าตกใจ

“ฉัน……ฉันจะหาวิธี”

เธอมองกู้หยุนเซินอย่างแข็งกร้าว เธอครอบครองตำแหน่งของรักแรกเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่ากู้หยุนเซินไม่ชอบเธอ แถมใช้เงินเขาอีก นอนทับดูดเลือดในตัวเขา เรื่องแบบนี้เธอทำไม่ลงหรอก

กู้หยุนเซินแค่นหัวเราะ “ค่าใช้จ่ายการรักษาเรายังไม่ต้องพูดถึง ฉันพาแม่เธอออกมาจากมือเสิ่นมู่เจียง เธอคิดว่าเขาจะยอมรามือง่ายๆ เหรอ? ถ้าฉันเดาไม่ผิด เขาจะจับตาดูการเคลื่อนไหวพวกเธอสองแม่ลูกอยู่ตลอดเวลา เพราะมีฉันอยู่ เขาเลยไม่กล้าลงมือ แต่……”

เขาพูดถึงตรงนี้ ก็เข้าประชิดตัวเสิ่นเยว่ซี พูดข้างหูเธอ “แต่ถ้าตอนนี้ฉันพูดออกไปว่าจะไม่สนใจเรื่องของเธออีก เธอเชื่อไหม ไม่ถึงพรุ่งนี้หรอก เสิ่นมู่เจียงจะบีบบังคับพาแม่เธอออกมาจากโรงพยาบาลแล้วซ่อนตัวไว้ ให้เธอหาไม่เจอตลอดกาล”

ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเขาเตรียมการอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย กู้หยุนเซินไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย

หัวใจเสิ่นเยว่ซีตึงเครียด พยักหน้าให้กับเขา “ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ!”

หลังจากกู้หยุนเซินออกไปจากโรงพยาบาล ก็ไปฉองชิ่งเพื่อทำงานนอกสถานที่ตามที่เขาว่าไว้ ไม่กลับมาหนึ่งอาทิตย์ ระหว่างนี้เจียงหยุนก็ถามถึงเขานับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งถูกเสิ่นเยว่ซีพูดเพื่อปัดภาระ

ในวันอาทิตย์ เสิ่นเยว่ซีไปที่ห้องทำงานคุณหมอผู้รับผิดชอบของแม่ ต้องการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการรักษาของคุณแม่ในอาทิตย์นี้

ตอนผ่านโต๊ะพยาบาล ก็ได้ยินพยาบาลล้อมวงกันพูดคุย ตอนแรกเสิ่นเยว่ซีไม่สนใจ แต่เมื่อใกล้จะเดินผ่าน จู่ๆ ก็ได้ยินไม่กี่คำ

“ฉองชิ่ง” “แผ่นดินไหว”

หัวใจเธอเต้นตึกตัก จู่ๆ เกิดลางสังหรณ์ไม่ดี รีบพุ่งตัวเข้าไปถาม “พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไร เกิดอะไรขึ้นที่ฉองชิ่ง?”

เธอพุ่งตัวเข้ามาพูดโดยฉับพลัน ทำให้พยาบาลตกใจสะดุ้ง พูดขึ้นอย่างติดอ่าง “เมื่อกี้ในข่าวบอกว่า……ฉองชิ่งเกิดแผ่นดินไหวระดับเจ็ด ร้ายแรงเป็นพิเศษ!”

สมองเสิ่นเยว่ซีขาวโพลน มันเกิดเสียงหึ่งๆ ไปทั่ว โดยรอบไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

ทั้งสมองมีแค่ความคิดเดียว

กู้หยุนเซิน เขาทำงานนอกสถานที่ที่ฉองชิ่ง ตอนนี้ยังไม่กลับมา!!!!!!