หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 42

สวี่จื่อเซียวก็สังเกตเห็นรอยแผลบนข้อมือเธอ ใบหน้าเย็นชาขึ้นมา “น้องหวี ในโรงพยาบาลมีคนรังแกเธอ?”

หลินหวียังคิดที่จะส่ายหน้า เสิ่นเยว่ซีมองไปที่เธออย่างดุ : “เธอเป็นหมอ ข้อมือเจ็บหนักกว่านี้อีกหน่อย เกรงว่าแม้แต่มีดผ่าตัดคงถือไม่อยู่แล้ว เธอบอกฉันนี่คือไม่เป็นไร? พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันเป็นห่วงเธอ ฉันหวังว่าเธอจะพูดความจริงกับฉัน”

หลินหวีเม้มปาก ดวงตาสั่น : “คราวก่อน รองคณบดีร่วมมือกู้หยุนเจ๋อวางแผนกัน ซีซี หลังจากจบเรื่อง ตระกูลกู้ซื้อหุ้นส่วนจากโรงพยาบาล รองคณบดีรับผิดชอบด้วยการลาออก………เธอคงรู้ว่าแผนกของเรามีหลายคนที่เป็นนักเรียนของรองคณบดี ความสัมพันธ์พวกเขาดีมาก……ดังนั้น……”

“เพราะฉันมีกู้ซื่อ กรุ๊ปคอยช่วย พวกเขาไม่กล้าทำอะไรฉัน เลยแอบไปทำเธอลับหลัง รังแกเธอ?”

เห็นท่าลังเลของเธอ เสิ่นเยว่ซีพูดเสริมอย่างเย็นชา โกรธจนตาแดงก่ำ : “แน่จริงก็มาหาฉันซึ่งๆหน้า รังแกเธอมันจะเก่งได้ไงกัน! วันนี้ใครทำร้ายเธอ ฉันจะไปหาเขา!”

ระหว่างพูดอยู่เธอก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ถกแขนเสื้อขึ้นเหมือนพร้อมต่อยแบบนั้น

หลินหวีรีบไปรั้งเธอไว้ ยิ้มปลอบ : “ช่างมันเถอะ ดูแขนขาเล็กๆของเธอสิ จะสู้ใครได้กันห้ะ!”

“เรื่องนี้จะปล่อยไปแบบนี้หรือไงกัน?” เสิ่นเยว่ซีจ้องไปที่ข้อมือช้ำของเธอ พูดอย่างโกรธจัด : “แผลของเธอก็เจ็บเปล่าประโยชน์?”

หลินหวียกยิ้ม ใบหน้าสวยเผยความเย็นชา : “ครั้งนี้เพราะฉันรีบมาหาพวกเธอ ไม่ทันได้ป้องกัน ไม่ระวังจึงโดนไปหน่อย ฉันคือคนยังไงเธอยังไม่รู้หรือไง แค่พวกนั้นปกติไม่มีทางรังแกฉันได้ หลังจากนี้ฉันจะหาโอกาสแก้แค้นคืน!”

พอดีกับที่อาหารมา หลินหวีกดไหล่ของเสิ่นเยว่ซีให้นั่งลงมา ตักอาหารที่เธอชอบเต็มจานของเธอ เห็นเธอนั่งกินอย่างเชื่องๆจึงค่อยพูด “ใช่แล้ว ตอนที่ฉันกำลังออกมา เจอหัวหน้าพวกเธอ เธอให้ฉันถามว่าเมื่อไรเธอจะไปทำงานกัน ช่วงนี้แผนกของพวกเธอคนไข้ค่อนข้างเยอะ พวกเขามีคนไม่พอ”

เสิ่นเยว่ซีกลืนอาหารในปากและตอบ “ร่างกายแม่ฉันดีขึ้นเยอะแล้ว คิดว่าพรุ่งนี้ฉันก็ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะไปตอบหัวหน้า”

สองคนคุยกันไปสักพัก หลินหวีถึงค่อยหันไปมองสวี่จื่อเซียว

เขารูปร่างสูงโปร่ง ท่าทางดูเย็นชา ดวงตาและคิ้วหล่อเหลา จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากที่ชมพูนุ่มนวลเข้ากับใบหน้าที่ดูอ่อนโยนของเขา

ค่อยๆยิ้มดั่งน้ำแข็งละลาย : “รุ่นพี่สวี่ ไม่เจอกันนานเลยนะ!”

“ใช่แล้ว นานมาจริง ไม่เจอกันไม่กี่ปี ฉันกลับมาพบว่าซีซีแต่งงานไปแล้ว” สวี่จื่อเซียวอดไม่ได้ที่จะแอบมองไปที่เสิ่นเยว่ซี ดวงตาเผยความผิดหวังออกมา

เสิ่นเยว่ซีก้มหน้ากินอาหาร ไม่ทันสังเกตเห็นสายตาของเขา ฉากนี้หลินหวีกลับเห็นเข้า

เธอยิ้ม คิดไม่ถึงว่าหลายปีผ่านไป สวี่จื่อเซียวยังคงชอบซีซีแบบนั้น

ก็ใช่ ซีซีของเธอสวยขนาดนี้ อ่อนโยนและใจดี ถึงแม้จะดูอ่อนแอแต่ภายในเป็นคนแข็งแกร่ง มีใครบ้างจะไม่ชอบ

ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ อยู่ดีๆโทรศัพท์ของเสิ่นเยว่ซีก็ดังขึ้น เธอเช็ดปากหยิบโทรศัพท์ไปฟังอยู่ด้านข้าง

สายตาของสวี่จื่อเซียวมองจ้องไปที่แผ่นหลังของเธอ ทำให้คนเดาอารมณ์ของเขาไม่ออก

หลินหวีเม้มน้ำผลไม้ในปาก : “นายชอบซีซี!”

เธอใช้น้ำเสียงที่มั่นใจ