ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 18

บทที่ 18 รับประทานอาหารกลางวันกับปีศาจใหญ่

“เดี๋ยวจ้านยิงจะไปรับคุณมาที่บริษัท”

“กินข้าวกลางวันกับคุณเหรอ？”

แววตาของกู้จิ่วฉือเป็นประกาย จึงรีบถามขึ้นตามสัญชาตญาณ

จ้านยิงที่อยู่ไม่ไกลนัก เมื่อได้ยินทั้งสองคุยกัน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะแขวะอย่างบ้าคลั่งไม่ได้

โดยปกติแล้วการประชุมประจำไตรมาสจะประชุมทั้งวันและทุกครั้งผู้บริหารระดับสูงต่างมีเวลารับประทานอาหารรองท้องเล็กๆน้อยๆเพียงสิบนาทีเท่านั้น จะให้เจ้านายละทิ้งการประชุมที่สำคัญนี้เพื่อไปทานข้าวกับ นังหนูไร้เดียงสา นี้ไปได้อย่างไร……

“ได้”

“จ้านยิงคุณไปรับคุณผู้หญิงมาที่บริษัท ส่วนคนอื่นๆรีบพูดเนื้อหาที่จำเป็นมาภายในเวลาสิบนาที”

หลังจากที่ประธานกรรมการวางสายโทรศัพท์แล้วก็หันกลับมากำชับ

จ้านยิง：“……”

จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าโชคชะตาตบหน้าของเขาอย่างแรง แล้วยังจะมาถามเขาอีกว่าเขาเจ็บไหม？

“ครับ！”

จ้านยิงตอบกลับอย่างรู้สึกน้อยใจ จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้องประชุม เหลือเพียงผู้บริหารระดับที่คงงุนงงอยู่ที่เดิม

……

หลังจากที่กู้จิ่วฉือวางสายลงจ้านยิงก็มารับเธอที่โรงเรียนจริงๆ

เมื่อรถมาจอดอยู่ที่ด้านล่างตึกบริษัทศูนย์ตระกูลฮั่วกู้จิ่วฉือที่อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลายก็สะพายกระเป๋าแล้วเดินผ่านห้องโถง ทันใดนั้นสายตาของผู้คนก็จับจ้องมาที่เธอ

“น้องสาวสวยจัง！”

“เธอยังเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายเหรอ？”

“คงไม่ใช่ภรรยาสาวลี้ลับของท่านประธานกรรมการหรอกนะ？”

ผู้คนต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา ในใจของกู้จิ่วฉือรู้สึก ทอดถอนใจ

ชาติที่แล้ว เธอก็เคยมาบริษัทของฮั่วหมิงเช่อเหมือนกัน แต่ว่าทุกครั้งเธอมักจะแต่งตัวโอเวอร์ อีกทั้งยังสร้างความวุ่นวายอย่างไม่มีเหตุผล ทำให้ตนเองกับฮั่วหมิงเช่อนั้นต่างอึดอัดใจ

เธอทำให้ฮั่วหมิงเช่อขายหน้ามานับครั้งไม่ถ้วน ผู้คนต่างไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มที่มีอำนาจสูงสุดในเมืองตี้จิงจะเลือกที่จะแต่งงานกับภรรยาแบบนี้

กระทั่งตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่า ทำไมฮั่วหมิงเช่อถึงยัง……ไม่ยอมปล่อยเธอไป

“คุณกู้ เชิญครับ”

จ้านยิงกดลิฟต์ที่เป็นลิฟต์เฉพาะสำหรับประธานกรรมการ พลางพูดขึ้น

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

กู้จิ่วฉือรีบหันกลับมา ขอบคุณทันที

แววตาของจ้านยิงกรอกไปมา เกือบจะปิดลิฟต์เสียแล้ว ไม่นึกเลยว่ากู้จิ่วฉือจะมีมารยาทขนาดนี้？

เขาแอบมองผู้หญิงคนนี้ด้วยความสงสัย จู่ๆผู้หญิงโง่คนนี้ก็กลายเป็นคนน่าเอ็นดู ทำให้เขาเริ่มรู้สึกกลัว เธอคงไม่ได้เก็บกดแล้วเตรียมระเบิดออกมานะ？หรือว่าพฤติกรรมที่เธอทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เจ้านายตายใจ？

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เหงื่อก็ออกเต็มแผ่นหลังของจ้านยิง เขาจ้องมองกู้จิ่วฉืออย่างขเม็ง พยายามที่จะหาสิ่งผิดปกติ กระทั่งลิฟต์เคลื่อนมาถึงชั้นบนสุด เขาก็ยังไม่เห็นถึงความผิดปกติอะไร

“คุณกู้ถึงแล้วครับ”

จ้านยิงเอ่ยปากขึ้นอย่างราบเรียบ

เสียงลิฟต์ดัง“ติ๊ง”แล้วมีทางให้เลือกเดินสองทางกู้จิ่วฉือเบิกตามองออกไป

ภาพที่เห็นเหมือนกับความทรงจำของเธอ ทั้งชั้นเป็นห้องทำงานของฮั่วหมิงเช่อ นอกจากจ้านยิงที่เป็นผู้ช่วยแล้ว ด้านหน้าประตูก็ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยจัดหาเลขาหรือผู้ช่วยผู้หญิง ต่อให้เป็นคุณน้าหรือคุณป้าก็ตาม

เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่พนักงานเสิร์ฟสัมผัสถูกเสื้อของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นก็มีรูปถ่ายเผยแพร่ออกมาว่าเขารีบถอดเสื้อทิ้งทันที

เมื่อถึงเวลานี้ สื่อต่างๆล้วนเผยแพร่ออกไปว่า ฮั่วหมิงเช่อมีโรคเกลียดชังผู้หญิง กระทั่งมีคนสงสัยว่าฮั่วหมิงเช่อมีรสนิยมทางเพศเดียวกัน แต่ก็ต่างเกรงกลัวในอำนาจของชายผู้นี้ จึงทำได้เพียงคาดเดาไว้ในใจเท่านั้น

กู้จิ่วฉือไม่ได้ชี้แจงอะไรออกไป ทำให้สื่อไม่ทราบความจริง ทั้งๆที่ปีศาจใหญ่นอนกอดกับเธอและหลับอย่างมีความสุข！

“เจ้านายอยู่ด้านในครับคุณกู้ คุณสามารถเข้าไปได้เลยนะครับ”