บทที่ 24 การเปลี่ยนแปลงของพ่อ
“ใช่! ฉันเกือบจะลืมไปแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันแค่ตามใจเธอหน่อย เธอต้องช่วยแน่นอน”
เจี้ยยู่ถังรีบพูดอย่างดีใจ ในใจวางแผนว่าเจอกู้จิ่วฉือเมื่อไหร่ ค่อยๆ คุยกับเธอดีๆ
“อืม”
โค้วยู่นเอ๋อตอบเจี้ยยู่ถังกลับไปอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในใจกำลังคิดวางแผนว่าบทบาทของตัวเองควรจะทำอย่างไร
……
ประตูโรงเรียน เพราะการประชุมเร่งด่วนปีศาจใหญ่โดนคุณพ่อฮั่วส่งคนมาเรียกตัวไป และเธอขึ้นรถกลับบ้านไปกับคนขับรถของตระกูลกู้ ครั้งนี้ พ่อกู้ชิงหยวนไม่ได้ทำสีหน้าอย่างนั้นใส่เธอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ขณะอยู่บนรถ ยังตบไหล่เอด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
“อาฉือ ครั้งนี้คุณไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว”
กู้จิ่วฉือไม่ได้พูดอะไรมาก เธอยังไม่พอใจกู้ชิงหยวนเล็กน้อย
“เมื่อกี้ผู้อำนวยการขอโทษฉัน หัวหน้าแผนกการสอนและอาจารย์พวกนั้นโดนไล่ออกในทันที โรงเรียนจะจัดอันดับที่เหมาะสมให้คุณ ถ้าคุณไม่ชอบโรงเรียนนี้ พ่อ...จะให้หมิงเช่อหาโรงเรียนอื่นที่ดีให้!”
“โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sเป็นโรงเรียนมัธยมปลายที่ดีที่สุดในเมืองตี้จิงแล้ว ฉันไม่อยากไปต่างประเทศ การสอบเข้ามหาวิทยาลัยเหลือไม่ถึงหนึ่งเดือนแล้ว ฉันก็ไม่อยากย้ายแล้ว”
“งั้นก็ทำตามความต้องการของคุณ หลังจากนี้คุณ...”
กู้ชิงหยวนอ้าปาก กล่าวสอนอย่างเคยชิน ขณะที่สบตากับลูกสาว อดทนมาตลอด
ชั่วขณะหนึ่งกู้ชิงหยวนสงสัยในตัวเอง เพราะเขาใส่ใจลูกสาวของตัวเองน้อยเกินไปหรือไม่ ถึงได้อบรมสั่งสอนลูกสาวที่มีพรสวรรค์นี้ได้อย่างดื้อรั้นแบบนี้
“ช่างเหอะ กลับบ้านเถอะ”
กู้จิ่วฉือพยักหน้า และไม่พูดอะไร ความระแวงใจระหว่างเธอกับเหล่ากู้ ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยการสอบเพียงครั้งเดียว
*
กลับถึงตระกูลกู้ เห็นห้องที่อาฝูจัดใหม่อีกครั้งกู้จิ่วฉือล้มตัวลงบนเตียง สบายใจขึ้นมาอีกเปลาะหนึ่ง
คนผ่อนคลายขึ้นแล้ว ฉากที่อยู่บนถนนต้นไม้เมื่อกี้ปรากฏขึ้นมาในสมองของกู้จิ่วฉืออีกครั้ง
พระเจ้า! เธอเป็นฝ่ายเริ่มกอดปีศาจใหญ่ก่อน ยังกอดนานขนาดนั้น...
เธอจริงใจขนาดนั้นแล้ว ฮั่วหมิงเช่อน่าจะไม่โกรธเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานแล้วสินะ?
ถึงแม้ปีศาจใหญ่บอกว่าขอแค่เธอมีความสุข จะกลายเป็นคนแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น
แต่ว่าแสร้งทำเป็นนักเรียนแย่ๆ นานขนาดนี้ไม่สนุกเลยสักนิด เธอตัดสินใจกลับมาเป็นตัวของตัวเอง
เดิมทีเพื่อปิดบังโค้วยู่นเอ๋อ เธอยืมสมุดบันทึกของลู่เสี่ยวซานมาแกล้งทำ แต่ตอนนี้ เธอตัดสินใจไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้แล้ว
เมื่อคิดถึงโค้วยู่นเอ๋อกู้จิ่วฉือหยิบ IPAD ออกมา ค้นหาข่าวคราวของ《ช่วงเวลาที่มีความสุข》น่าจะเป็นเพราะทีมงานเก็บเป็นความลับ จึงไม่มีข่าวคราวอะไรเกี่ยวกับละคร
แต่ผลการค้นหาแสดงผลเกี่ยวกับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับนิยายมากมาย ไม่ค่อยมีเรื่องอะไร เธอจึงเปิดนิยายอ่าน
เริ่มแรกเพื่อจะเวลาให้หมดไปอีกวัน คิดไม่ถึงว่าอ่านไปอ่านไป เธอกลับอ่านจนติดไปแล้ว
ผู้เขียนนิยายเรื่องนี้เขียนได้ดีมาก เขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโรงเรียนได้อย่างมีชีวิตชีวาและน่าสนใจมาก
นอกจากพระเอกนางเอกแล้ว ทุกตัวละครมีชีวิตชีวามาก ในนั้นกู้จิ่วฉือชอบตัวละครผู้หญิงที่สามโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นบทบาทของนักเรียนหญิงที่เก่งกาจเยือกเย็น
เวลาค่อยๆ ผ่านไป เธอจดจ่อกับอ่านแทบทั้งวัน
“ไม่แปลกใจที่โค้วยู่นเอ๋อพยายามจะเข้าทีมละครเรื่องนี้ให้ได้ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง...”
นิ้วมือของกู้จิ่วฉือจิ้มอยู่บน IPAD ไม่หยุด ความคิดหนึ่งที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนปรากฏขึ้นมาในสมองของเธอทันที
เธอพลิกตัวหาโทรศัพท์มือถือออกมาจากใต้หมอน เกรงว่าปีศาจใหญ่จะยังประชุมอยู่อีก เธอจึงส่งข้อความไปหนึ่งข้อความ
เสี่ยวจิ่วเอ๋อ : คุณคิดว่าฉันไปแสดงละครดีไหม?
ฮั่วหมิงเช่อที่กำลังประชุมอยู่ โทรศัพท์มือถือส่องแสงสว่างขึ้นมา เห็นชื่อเสี่ยวจิ่วเอ๋อสามตัว ใครบางคนที่เป็นคนบ้างานมาตลอด กลับค่อยๆ หยิบโทรศัพท์ใช้ขณะที่กำลังประชุมอยู่
ทันทีที่เห็นตัวอักษรบรรทัดนั้น ในหัวของฮั่วหมิงเช่อปรากฏภาพบทละครที่สนิทสนมหญิงสาวกับคนแปลกหน้าขึ้นมาทันที ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที เขายังไม่ทันได้ตอบกลับ อีกฝ่ายก็ส่งมาอีกหนึ่งข้อความ
เสี่ยวจิ่วเอ๋อ:ไม่มีฉากใกล้ชิดแบบนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ