“รายงานล่าสุดจากสถานีนี้ เรื่องอื้อฉาวของถังยู่หนึ่งในผู้ก่อตั้งบริษัทหวงหยู และผู้จัดการส่วนตัวชื่อดังได้กระจายไปรอบด้าน!
ศิลปินในสังกัดพากันออกแถลงการณ์ โดยอ้างว่า พวกเขาไม่สามารถทนต่อการกระทำที่ไร้มนุษยธรรมของถังยู่ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ได้อีกต่อไป
ถังยู่ไม่ได้ออกมาแถลงการณ์แต่อย่างใด ยิ่งทำให้ผู้ชมรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นความจริง!
ปัจจุบันบริษัทหวงหยูออกมาให้สัมภาษณ์เป็นการส่วนตัวว่า หวงหยูจะไม่ต้อนรับพนักงานที่มีจุดบกพร่องทางคุณธรรม จะไล่ถังยู่ออกและไม่รับเข้ามาอีก
จากการวิเคราะห์บุคคลที่เกี่ยวข้อง ถังยู่มีนิสัยติดพนันมาตั้งแต่เดิมแล้ว ปัจจุบันเขามีหนี้พนันเป็นสิบล้าน ถ้าเขาออกจากหวงหยู เขาจะไปที่ไหน?”
หลังจากที่ผู้ดำเนินรายการรายงานจบ หน้าจอก็ปรากฏไปที่ชั้นล่างของบริษัทหวงหยูทันที ถังยู่ใบหน้าที่อมทุกข์ หอบกล่องกระดาษเล็กๆเพียงลำพังเดินออกมาจากบริษัท
ล้อมรอบด้วยเสียงประณามของพวกแฟนๆศิลปินหวงหยู บนหน้าจอถังยู่ดูเศร้าหมองอย่างมาก ไม่เหมือนผู้จัดการส่วนตัวเบอร์ทองที่เคยเฉิดฉายก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย
“จุๆๆๆ นี่มันถังยู่ผู้ที่เคยโด่งดังมาก่อน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นสัตว์มีพิษ! อาฉือเธอมาดูนี่เร็ว!”
“ถ้านี่เป็นบริษัทของเธอเอง ยังไงเธอก็รู้ต้นสายปลายเหตุ หากเธอไปเซ็นสัญญากับบริษัทอื่น เธอก็ยังจะไม่รู้หรอกว่าจะเจอหมาจิ้งจอกหรือเสือตัวไหน!”
“พี่รอง เปลี่ยนช่องเถอะ”
กู้จิ่วฉือทำเป็นไม่ได้ยินที่โซวฝูหรงพูด และคว้ารีโมทในมือของพี่รอง คนอื่นๆก็ทำเหมือนว่าคำพูดของโซวฝูหรงเป็นคำพูดลอยๆขณะดูทีวีเพียงเท่านั้น ทุกคนต่างเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
ไม่มีใครโต้ตอบ และไม่มีการพูดคุยใดๆต่ออีก โซวฝูหรงเตรียมคำพูดที่อยู่ในใจก็ไม่สามารถระบายหรือทำอะไรได้เลย เธอทำได้เพียงต้องกัดฟันด้วยความโกรธ
ขณะที่กู้จิ่วฉือเปลี่ยนช่องอยู่นั้น ก็ดันเปลี่ยนไปโดนที่ช่องข่าวเศรษฐกิจพอดี
“เอ้ยๆๆ ดูอันนี้แหละ”
อันที่จริง กู้จิ่วฉือไม่ค่อยจะสนใจข่าวเศรษฐกิจสักเท่าไหร่ แต่ที่ข่าวที่กำลังออกอากาศนั้นมีอะไรที่พิเศษอยู่
“สวัสดีท่านผู้ชม ยินดีต้อนรับสู่รายงานเศรษฐกิจในเมืองตี้จิง ตั้งแต่ต้นฤดูร้อนเป็นต้นมาก็เป็นช่วงที่รุ่งเรืองในการประมูลที่ดิน คราวนี้เมืองตี้จิงได้เปิดตัวที่ดินจำนวนหลายแปลง ซึ่งทำให้ดึงดูดความสนใจจากผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่”
ทันทีที่เสียงของผู้ดำเนินรายการหยุดไป หน้าจอก็ปรากฏตารางที่แสดงรายการประมูลที่ดินแต่ละแปลงในครั้งนี้
กู้จิ่วฉือจำได้ลางๆว่า ชาติที่แล้วตระกูลกู้ก็เคยร่วมประมูลที่ดินด้วยเช่นกัน
แต่ในตอนนั้นเอง ฮั่วหมิงเช่อเพราะเธอคนเดียว เลยเล่นงานตระกุลเจี้ย เจี้ยยู่ถังมาขอความช่วยเหลือจากเธอ เธอเองไม่มีทางเลือกอื่นจึงไปขอยืมเงินจากพี่ใหญ่ พี่ใหญ่จึงเอาเงินสดทั้งหมดในบัญชีบริษัทเพื่อให้เธอนำไปช่วยตระกูลเจี้ย เป็นเหตุให้ตระกูลกู้ติดปัญหาเล็กน้อยกับทางธนาคาร จึงไม่สามารถชนะการประมูลที่ดินแปลงที่ต้องการได้
จากนั้นเป็นต้น ตระกูลกู้เลยไม่สามารถเอาชนะกับตระกูลอื่นๆได้ และในการพํฒนาภายหลังก็ล่าช้ายไปกว่ามาก
กู้จิ่วฉือจำได้ชัดเจนมาก พี่ใหญ่ชอบที่ดินแปลงA-1128อย่างมากในตอนนั้น
ในชาตินี้ เธอไม่ได้โง่ไปใช้เงินของบ้านตนเองอุดช่องโหว่ให้ตระกูลเจี้ย พี่ใหญ่คงจะสามารถยึดครองที่ดินที่ใจต้องการได้แล้วล่ะ
ในเวลานี้ บนทีวีผู้ดำเนินรายการยังคงออกอากาศเรื่องการประเมินประมูลที่ดินทั้งหมดต่อไป
“ถ้าพูดถึงที่ดินที่ประมูลในครั้งนี้ ที่ดินที่มีมูลค่ามากที่สุดน่าจะเป็นที่ดินแปลงA-1110 ใกล้ศูนย์กลางการคมนาคม และยังเป็นที่ดินสำคัญที่นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงแย่งชิงกัน……”
กู้ชิงหยวนมองไปที่การรายงานข่าวของผู้ดำเนินรายการในทีวี และพยักหน้าเล็กน้อย
“อื้ม ผู้ดำเนินรายการของช่องเศรษฐกิจนี้ถือว่ายังดูมีระดับ แต่ก็ยังพูดไม่ตรงประเด็นอยู่ดี อาเชียน ที่พวกเราจะเข้าร่วมการประมูลที่ดินครั้งนี้ เธอวางเป้าไว้แล้วหรือยัง?”
กู้จิ่วฉือเมื่อได้ยินคำถามนี้ ก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรงและเงี่ยหูเพื่อฟังทันที
กู้เชียนพูดอย่างเนิบๆ: “ในใจฉันมีสองเป้าหมาย”
“สองเป้าหมายอะไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....