หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 178

"ตอนนี้คนอยู่ที่บ้านของย่าเจ้าไม่ยอมไปไหน เห็นว่าหัวแตก จะให้ย่าเจ้าชดใช้สิบตำลึง..." นางหยูถอนหายใจและโบกมือ เงินสิบตำลึงไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย

ตั้งแต่ที่พวกเขาแยกบ้านกัน ก็ไม่เคยมีเงินเข้ากระเป๋าของแม่เฒ่าตระกูลซูอีกเลย ไม่เพียงเท่านี้ ซูฟาเสียงก็เป็นจอมผลาญเงิน ปีใหม่กลับมาที่บ้านก็คงล้วงเอาเงินที่บ้านไปแล้วอีกหลายตำลึง

ตอนนี้ให้แม่เฒ่าตระกูลซูจ่ายเงินสิบตำลึงเท่ากับเอาชีวิตนางเลยมิใช่รึ?

นางหยูอยากรีบไปช่วย แต่เมื่อคิดถึงสิ่งต่างๆ ที่แม่เฒ่าตระกูลซูและซูเฟิ่งอี๋ทำกับตนเอง ก็ชะงักฝีเท้า ลังเลที่จะเดินต่อ อีกอย่างนางพูดจาไม่เป็น และมีเรื่องกับคนอื่นไม่เป็น และเงินของที่บ้านก็อยู่ในมือของซินเยว่

ต่อให้ตนเองไปก็ช่วยอะไรไม่ได้

กลับเป็นถูซินเยว่ที่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า "เรื่องนี้ท่านย่าให้ท่านแม่มาหาข้าหรือ?"

"ไม่ใช่หรอก" นางหยูส่ายหน้า

ตอนนี้แม่ฒ่าตระกูลซูและซูเฟิ่งอี๋โดนแม่สื่อคนนั้นรั้งเอาไว้ที่ลานบ้าน จะมาขอความช่วยเหลือนางได้อย่างไร?

นางหยูเพียงแต่ได้ยินว่าฝั่งโน้นมีเรื่องกันเอะอะเสียงดังจึงรู้สึกเป็นกังวล

"ในเมื่อท่านย่าไม่ได้มาหาท่าน ท่านจะรีบไปทำไม? ถึงตอนนั้นไม่เพียงท่านย่าจะไม่เห็นค่า กลับจะคิดว่าท่านหลอกง่ายไร้คุณค่า" ถูซินเยว่วางตะกร้าผักในมือลงบนโต๊ะในลานบ้าน พลางถอดรองเท้าพลางพูดว่า "ในตะกร้ามีขนมเนื้อย่างอยู่สองชิ้น ท่านพี่ให้ข้านำกลับมาให้ท่าน ท่านชอบกินรสกุ้ยฉ่ายผัดเนื้อ มันเป็นนรสเดียวกันทั้งสองชิ้น"

ถูซินเยว่พูดถึงซูจื่อหัง ในที่สุดก็เบี่ยงเบนความสนใจของนางหยูไปได้เล็กน้อย นางหยูเปิดตะกร้าดู พลางว่าทั้งสองคนเปลืองเงิน ไม่ควรซื้อของมาให้ตนเอง พลางถามถูซินเยว่ว่าที่อยู่ๆ ก็รีบไปในเมืองอย่างกะทันหัน เพราะเกิดอะไรขึ้นกับซูจื่อหังใช่หรือไม่

เรื่องนี้ถูซินเยว่ได้คุยตกลงกับซูจื่อหังตั้งแต่อยู่ในอำเภอกันแล้ว

อย่างไรเสียเรื่องราวก็คลี่คลายแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องบอกนางหยูอีก เพราะมีแต่จะทำให้อีกฝ่ายเป็นกังวลเสียเปล่า

ถูซินเยว่เอารองเท้าไปผึ่งไว้ข้างๆ และเปลี่ยนเป็นรองเท้าผ้าสะอาดคู่ใหม่ ยิ้มและพูดว่า "ท่านแม่วางใจเถอะ ท่านพี่ร่ำเรียนอยู่ในสำนักบัณฑิตจะเกิดอะไรขึ้นได้ ข้าแค่นำของกินไปให้ท่านพี่ ก็เลยแวะไปเยี่ยมด้วย"

"เช่นนั้นก็ดี อีกไม่กี่วันในหมู่บ้านมีคนจะเชือดหมู แม่ว่าจะไปซื้อขาหมูมาหนึ่งข้างตุ๋นไว้" นางหยูครุ่นคิดและพูดไปด้วย

เมื่อถึงช่วงของการปลูกต้นกล้า สำนักบัณฑิตจะมีวันหยุดสองสามวันให้ซูจื่อหังกลับมา พอนับๆ ดูแล้วก็น่าจะอีกไม่กี่วัน

ซึ่งแน่นอนว่าถูซินเยว่ยังไม่ได้รับปากตกลง

"เจ้ารอก่อน ในหม้อมีน้ำร้อนอยู่ ข้าไปเอามาให้เจ้าแช่เท้า" เมื่อเห็นว่าถูซินเยว่กำลังจะลุกขึ้น นางหยูก็รีบลุก ขณะที่กำลังจะเดินไปที่ครัว ก็ได้ยินเสียงดังกระหึ่มมาจากลานบ้านใหญ่ของตระกูลซู เหมือนมีอะไรบางอย่างล้ม

ซึ่งทำให้คนทั้งสองในลานบ้านตกใจอย่างมาก

ความสนใจของนางหยูที่เพิ่งถูกกู้อวิ๋นเม่ยเบี่ยงเบนไปเมื่อสักครู่ เมื่อได้ยินเสียงดังนั้น ก็รีบมองไปที่ลานบ้านใหญ่ตระกูลซู นางขมวดคิ้วและพูดว่า "ฝั่งนั้นเกิดอะไรขึ้น ถึงได้เสียงดังขนาดนี้"

ถูซินเยว่เห็นว่าจิตใจนางหยูไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว จึงถอนหายใจอย่างจนปัญญาว่า "ข้าไปดูเป็นเพื่อนท่านก็แล้วกัน"