ตอนที่23
#หยิ่งนักลองมารักกันหน่อยไหม
หนึ่งคนตัวเล็กกำลังนั่งอ่านหนังสือโดยที่สายตาชำเลืองมองเพื่อนสนิทของตัวเองอยู่หลายต่อหลายครั้ง นานพอสมควรที่ตัวของเขากับคินห่างกัน แต่ถึงอย่างนั้นแล้วธารไม่ได้ไม่พอใจอะไรเพราะเข้าใจว่าเพื่อนต้องทุ่มเทให้กับการว่ายน้ำเพราะต่อให้ตอนเย็นจะไม่ได้แวะเวียนมาหากันเหมือนเดิมแต่ในเวลาเรียนก็ยังคงนั่งข้างกันแล้วทานข้าวด้วยกัน กระทั่งในวันนี้ที่คินส่งข้อความมาบอกว่าขอมาอยู่ด้วยสักพักได้ไหม แน่นอนว่าธารไมได้ปฏิเสธแถมเขาเต็มใจมากด้วย
ติดอยู่อย่างเดียว
ก็คือสงสัยว่าเพื่อนไปเจอเรื่องทุกข์ใจอะไรมา…
“ให้ติวให้ไหม งงตรงนี้หรอ” ธารถามไป คินดูไม่สนใจหนังสือตรงหน้าเลยซึ่งผิดวิสัยของเด็กรักเรียนมาก
“พักก่อนได้ไหม ค่อยอ่านต่อพรุ่งนี้” ก่อนประโยคนี้จากคินจะดังออกมาและธารพยักหน้ารับ ปิดหนังสือลงก่อนกลับมานั่งมองคินที่นั่งเงียบอีกครั้ง บรรยากาศไม่ได้อึดอัดแต่มันอึมครึมเพราะคินดูไม่ร่าเริงเหมือนกับปกติ แถมตายังบวมมาก เพียงเท่านี้ทำไมธารจะไม่รู้ว่าคินกำลังมีเรื่องหนักใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่าคิน อยากจะเล่าให้เราฟังไหม” ธารตัดสินใจถามออกไปซึ่งคินเม้มปาก
“คือ…มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่แล้วทำไมต้องซึมขนาดนี้หละ” คราวนี้ถามต่อไปอีกและคนถูกถามมีสีหน้าที่ถอดสีลง
“แค่มีปัญหานิดหน่อยกับคนที่ เอ่อ…”
“แฟนหรอ?” ถึงแม้จะไม่เคยทราบมาก่อนว่าคินมีแฟนใหม่แล้วแต่ถึงอย่างนั้นธารตั้งข้อสงสัยไปก่อน เพราะไม่น่าใช่เรื่องครอบครัว ถ้าเกิดเป็นเรื่องครอบครัวคินกล้าพูดกับเขาแน่นอนเพราะงั้นน่าจะเป็นเรื่องความรักแน่
“ไม่เชิงหรอก มันก็แค่ พูดยากจัง” คินพึมพำก่อนจะหลุดขำออกมาทั้งที่หน้าตาแสนเศร้า
“มันค่อนข้างจะซับซ้อนนิดหน่อย แต่คิดว่าคงจบแล้วเลยไม่อยากจะนึกถึง” ทั้งที่ปากบอกไม่อยากนึกถึงแต่ท่าทางกลับชัดเจนว่าเครียดเรื่องนี้อยู่มากแค่ไหน ไม่เหมือนกับคินคนเดิมที่มักจะคุยด้วยกันเรื่อยเปื่อย ธารเองก็ไม่อยากเซ้าซี้มากเพราะถ้าเกิดเพื่อนพร้อมจะพูดเมื่อไหร่อีกคนก็คงจะพูดเอง
“งั้นไปอาบน้ำเหอะ เข้านอนกันดีกว่าพรุ่งนี้มีเรียนเช้า” ธารเลยเปลี่ยนเรื่องซึ่งมันได้ผลเพราะคินมีสีหน้าที่ดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากอาบน้ำเสร็จดับไฟในห้องลงเหลือไว้เพียงไฟบนหัวเตียงที่เปิดอยู่ คนทั้งสองนอนเคียงกันอยู่บนเตียงโดยที่ในมือต่างมีโทรศัพท์คนละเครื่อง ไลน์กลุ่มชมรมเด้งคุยกันไม่หยุดถึงเรื่องนัดกันไปงานศพของแม่ภู
//ผมคงไม่ได้ไปนะครับพอดีติดสอบเก็บคะแนน// แต่คินพิมพ์ไปแบบนี้ เขากำลังโกหก…
ความจริงไม่ได้มีสอบอะไร เพียงแค่ไม่อยากจะเจอหน้าของภูก็เท่านั้น
“…………” ตะแคงตัวนอนหันหลังให้กับธาร อยากจะหลับแล้วแต่น้ำตากลับไหล หัวใจเจ็บขึ้นมาอีกหนเมื่อนึกไปถึงหลายต่อหลายประโยคที่ภูต่อว่ากัน ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เขาจะไม่เข้าไปยุ่งด้วยตั้งแต่แรก เกลียดกันอยู่เหมือนเดิมก็ดีอยู่แล้ว
“คิน ร้องไห้หรอ” แล้วเสียงถามจากเพื่อนตัวน้อยข้างกายดังขึ้นมา
“เปล่าไม่ได้ร้อง”
“ไม่ต้องโกหกเลย เป็นอะไร” ธารถามขึ้นพร้อมใช้มือดึงให้คินหันตะแคงหน้ากลับเข้าหาตัว ตอนนี้เห็นชัดแล้วว่าคินร้องไห้จนตาบวมขึ้นอีกครั้งแถมเพื่อนยังไม่ยอมเล่าอะไรอีกด้วยว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ
…หมับ… ไม่รู้จะทำยังไงเลยดึงอีกคนเข้ามากอดเอาไว้ พอเจอปลอบคินร้องไห้หนักจนสะอื้นทั้งตัว
“เจอมาหนักแน่เลยนะเนี่ย” ธารพึมพำเพราะตั้งแต่รู้จักกับคินมายังไม่เคยเจออีกคนร้องไห้ขนาดนี้เลย
“ถ้าสมมุตว่า…คนที่ธารกำลังคุยๆด้วย พ่อของเขาเป็นแฟนใหม่ของแม่เรา แล้ว…”
“หืม?” แต่แล้วธารเลิกคิ้วเพราะเหมือนตอนนี้คินชักจะอยากระบายแล้ว
“แล้วตอนนี้คนคนนั้นก็เกลียดเราหละ” ฟังไม่เข้าใจเท่าไหร่นักเพราะเหมือนคินจะเอาแต่ร้องไห้แต่ธารก็พอจับใจความได้ว่าคินกำลังจะสื่อว่าคนที่ตัวเองคุยด้วยเกลียดตัวเองเพราะว่าพ่อเป็นแฟนกับแม่ของคิน ถ้าเป็นอย่างที่ธารเข้าใจก็คงจะหนักจริง เพราะงั้นไม่แปลกใจเลยที่คินจะดูเสียใจขนาดนี้
“แล้วตอนนี้ก็ทะเลาะกันอยู่หรอ?” ธารถามบ้างซึ่งคินพยักหน้ารับ
“เขากลับไปหาแฟนเก่า”
“………….” ว่าช็อคแล้วแต่ธารยังอยากมองในแง่ดีว่าคงแค่ประชด อาจจะแค่กลับไปคุยกับแฟนเก่าเล็กน้อยเดี๋ยวก็คงจะกลับมา
“พี่เขามีอะไรกับแฟนเก่า…” กระทั่งที่คินพูดต่อมาอีกคราวนี้ธารเบิกตากว้าง ว่าแค่กลับไปติดต่อกับแฟนเก่าก็ใจร้ายมากพอแล้วแต่นี่คนคนนั้นยังถึงขั้นไปมีอะไรกับแฟนเก่าเลยหรอ ธารก่นด่าในใจแต่ไม่อยากแสดงออกชัดเจนว่าโกรธเพราะเดี๋ยวจะพลอยทำให้คินรู้สึกแย่ไปด้วย
“ไม่เป็นไรนะ แล้วคินยังอยากจะคุยกับพี่เขาต่อหรือเปล่า”
“………..” ไม่มีเสียงตอบ มีเพียงคินที่ส่ายหน้าไปมา
“งั้นตอนนี้ก็อยู่ในช่วงตัดใจถูกไหม”
“………..” ในคราวนี้คินพยักหน้ารับถึงแม้ว่าท่าทางจะทำให้ธารอยากแย้งว่าเพื่อนดูไม่เหมือนคนที่จะสามารถตัดใจได้เลย เศร้าหนักขนาดนี้รู้สึกกับเขามากเลยหละสิเนี่ย นึกอยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร กล้าดียังไงมาหักอกเพื่อนของเขา
“ผู้หญิงนิสัยไม่ดีแบบนี้อย่าสนใจเลยนะคิน ไม่ต้องร้องนะ” แต่เหมือนคินชะงักไปนิดหน่อยกับประโยคนี้
“คือ…”
“หืม?” เห็นว่าเพื่อนอึกอักธารเลยครางถามกลับไป
“ไม่ใช่ผู้หญิงอ่ะธาร ผู้ชาย…”
“…..” ช็อคนะ แต่ยังไม่เท่าไหร่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หยิ่งนักลองมารักกันหน่อยไหม [Yaoi]