อีเดน นิยาย บท 23

Orianna Condo...

“อลิซ หนูว่าลูกคนแรกของเราจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” ปริณชวนคุยเมื่อเห็นสาวเจ้าเงียบไปนาน

“มะ...ไม่รู้ค่ะ” อลิชาหันไปมองอีกฝ่ายอย่างมึนงงกับคำถาม

“พี่อยากให้เป็นผู้ชาย คนที่สองอยากให้เป็นผู้หญิง” ปริณบอกพลางมองสำรวจเรือนร่างอันบอบบางของสาวเจ้าด้วยสายตาหื่นกระหาย

‘ถามแบบนี้ อย่าบอกนะว่าพี่ป้องไม่ได้ป้องกันตอนที่มีอะไรกัน’ คนที่อ่อนประสบการณ์เริ่มจะหน้าตึงขึ้นมานิดๆ ก่อนจะสะดุ้งโหยงอย่างคนเสียขวัญเมื่ออยู่ๆ เสียงมือถือของอีกฝ่ายก็ดังขึ้น

ติ๊ดๆๆ ปริณโอบสาวเจ้าเข้ามากอดปลอบพร้อมกับลูบหลังให้เบาๆ ก่อนจะหยิบมือถือที่หัวเตียงขึ้นมาดูสายเรียกเข้า “แม่พี่โทรมา”

“ก็รับสายสิคะ” อลิชาบอกเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังเอาแต่นิ่งเฉย ในขณะที่เสียงมือถือยังดังไม่หยุด

ปริณยิ้มก่อนจะกดรับสายของมารดา “ครับแม่ ผมอยู่กับอลิซครับ อะ...อะไรนะครับ โอเคครับ เดี๋ยวผมจะรีบไป”

อลิชามองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าตื่นๆ หลังจากได้ยินการสนทนาแว่วๆ คล้ายกับกำลังมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น “มีอะไรหรือเปล่าคะ”

ปริณจ้องใบหน้างามนิ่งก่อนจะกลั้นใจบอกด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียด “มิ้งพาผู้ใหญ่ไปที่บ้านของพี่ แล้วร้องไห้ดราม่าเรื่องที่เราจะแต่งงานกัน”

“กะ...ก็รีบไปเคลียร์สิคะ” อลิชาบอกคนที่นั่งเฉยอยู่

“เราต้องไปกับพี่” ปริณบอกพร้อมกับรวบคนที่กำลังจะลุกหนีเข้ามากอดเอาไว้

“หนู...” อลิชากำลังจะเอ่ยปฏิเสธแต่ก็ถูกอีกฝ่ายเอ่ยดักทางเอาไว้ซะก่อน

“ถ้าเราไม่ไป พี่ก็จะไม่ไป” ปริณบอกพลางกดจูบลงที่ต้นคอระหงอย่างหยอกเย้า

“พี่ป้อง!” อลิชาตีมือหนาที่เริ่มจะล้วงต่ำลงไปในกางเกงชั้นในตัวจิ๋วของเธออย่างหน้าด้านๆ

“หึๆ” ปริณหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยออดอ้อนสาวเจ้าอีกครั้ง “ไปกับพี่หน่อยนะคนดี”

“เฮ้อ...ถ้าหนูโดนพี่มิ้งตบละก็ ช่วยเอาหน้าหล่อๆ มารับแทนด้วยแล้วกัน” อลิชาถอนหายใจยาว ก่อนจะหันไปบอกคนหื่นที่มือเริ่มจะเลื้อยมาที่หน้าอก

“พี่ให้สัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้มิ้งมาทำร้ายเรา ไม่ว่าจะด้วยการกระทำหรือว่าคำพูด” ปริณก้มลงหอมที่แก้มนวลอย่างให้รางวัลที่สาวเจ้ายอมว่าง่าย

“งั้นก็รอหนูเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแป๊บหนึ่งนะคะ” อลิชาบอกพลางแกะมือหนาออกจากเอว

“ครับ” ปริณยิ้มก่อนจะหยิบมือถือมากดต่อสายหาน้องสาว แต่อีกฝ่ายกลับปิดเครื่อง จึงเปลี่ยนไปโทรหาคนขับรถของมารดา เพื่อสอบถามสถานการณ์ภายในบ้านว่ากำลังร้อนระอุระดับไหน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา... บ้านภิพัฒน์หัสดิน

ปริณขับ Audi R8 เข้าไปจอดที่ลานน้ำพุด้านหน้าของบ้าน จากนั้นก็ลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้กับคนรัก ก่อนจะเอ่ยถามเมื่อเห็นสาวเจ้าทำหน้าเหม่อลอย

“พร้อมนะ”

“พี่ป้องถามหนู หรือว่าถามตัวเองคะ” อลิชามองค้อนก่อนจะก้าวออกจากรถ

“อลิซ” ปริณเอ่ยเรียกราวกับจะเอาคำตอบจากคำถามให้ได้

“พร้อมมั้งคะ” อลิชาตอบพลางทำหน้าบูดนิดๆ

“สวัสดีค่ะคุณอลิซ คุณป้อง” อิ่มเดินแกมวิ่งออกมาหาพร้อมเอ่ยทักทายด้วยสีหน้าตื่นๆ

“สวัสดีค่ะนมอิ่ม สบายดีนะคะ” อลิชายกมือไหว้หญิงวัยสี่สิบด้วย สีหน้ายิ้มแย้มผิดกับก่อนหน้าลิบลับ

“สบายดีค่ะ” อิ่มรับไหว้อย่างเอ็นดู

“นมเป็นอะไรครับ หน้าตื่นเชียว” ปริณแกล้งหยอก

“แหม...นี่ถ้าไม่ติดที่คุณหญิงให้รีบมาเชิญไปที่ห้องรับแขกด่วนแล้วล่ะก็ อิ่มจะขอตีคุณป้องให้เนื้อเขียวเลยค่ะ” อิ่มมองค้อนผู้กองหนุ่มหล่อ ที่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กอย่างอดไม่ได้

“คุณโสภีเขามาเรียกร้องให้ลูกรับผิดชอบลูกสาวของเขา” อดิสรเปิดประเด็นการสนทนาขึ้นเมื่อเห็นว่าบุตรชายพร้อมที่จะรับฟังข้อกล่าวหาแล้ว

“ยังไงครับ” ปริณหันไปเลิกคิ้วถามมารดาของหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ราวกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“ผู้หญิงที่คุณควรจะแต่งงานด้วยคือลูกสาวของดิฉัน ไม่ใช่อลิซค่ะคุณปริณ” โสภีมองท่าทีกวนๆ ของชายหนุ่มอย่างพยายามจะข่มกลั้นอารมณ์ที่กำลังเดือดปะทุภายในใจ

“ทำไมคุณโสภีถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ” ปริณยิ้มบางๆ ให้อีกฝ่ายก่อนจะถามต่อ

“ป้องคะ...คุณก็รู้ว่ามิ้งรักคุณมาก ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับมิ้ง”มาริกาที่นั่งเงียบมานานขัดขึ้น

“ผมคิดว่าเราเคลียร์กันเข้าใจแล้วนะมิ้ง คุณยอมรับข้อเสนอของผมภายใต้เงื่อนไขบางอย่าง คุณอยากให้ผมเอาสัญญาฉบับนั้นมาเปิดเผยต่อหน้าทุกคนจริงๆ งั้นเหรอ” ปริณถามหญิงสาวที่ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงให้มานั่งดราม่าอยู่ตรงนี้

“สัญญาอะไร?” อดิสรเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“ผมทำข้อตกลงเอาไว้ว่าจะไม่ผูกมัด ถ้าวันใดวันหนึ่งที่มิ้งหรือผมเจอคนที่ใช่ เราจะจากกันด้วยดี” ปริณหันไปบอกบิดาตามตรง

“คะ...คุณเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมาก คุณปริณ” โสภีลุกขึ้นต่อว่าอย่างทนไม่ไหว

“ผมจ่ายค่าตอบแทนความสัมพันธ์นี้ให้กับมิ้งเดือนละหนึ่งแสนบาทครับคุณน้า” ปริณบอกพลางหันไปจ้องหน้าคนที่กำลังสะอื้นไห้จนตัวสั่น

“แต่ตอนนี้ลูกสาวของฉันกำลังตั้งท้องนะ” โสภีโยนเชื้อไฟใส่ต่ออย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะแอบยิ้มกริ่มในใจเมื่อเห็นอลิชาหน้าถอดสีไปทันทีทันใดที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ แต่ทว่าอดิสรกับกมลากลับไม่มีท่าทีตกใจอย่างที่คิดเอาไว้

“ว้าว! คุณท้องจริงๆ งั้นเหรอมิ้ง” ปริณทำตาโตพร้อมกับยกมือขึ้นลูบที่หน้าอกเบาๆ ดูคล้ายกับคนที่กำลังช็อก แต่ทว่ารอยยิ้มเหยียดๆ ที่มุมปากนั้นกลับทำให้มาริกากลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“คะ...ค่ะ” คนท้องเอ่ยรับเสียงสั่น

“ผมว่าคุณควรบอกกับพ่อของเด็กนะ” ปริณบอกคนที่กำลังหลบสายตาของตนอย่างรู้สึกสมเพช ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าเล่นมุกหลอกควายต่อหน้าทุกคน ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขาเพิ่งจะโอนค่าตอบแทนให้เธอไปหนึ่งล้านบาท

“ก็ลูกสาวฉันกำลังบอกกับคุณอยู่นี่ยังไงล่ะ” โสภีต่อว่าด้วยสีหน้าแดงก่ำ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะดูถูกบุตรสาวของตนแบบไม่ไว้หน้าขนาดนี้