อีเดน นิยาย บท 37

หลังจากที่มารียาถูกคนหื่นดึงเวลาให้อยู่ด้วยกันนานจนเกือบจะถึง ตีหนึ่ง เขาก็ยอมปล่อยให้เธอกลับบ้านโดยอาสาที่จะเป็นคนขับรถไปส่ง

มารียารีบเอ่ยห้ามเพราะกลัวว่าคนที่บ้านจะตกใจ ถ้าหากเห็น อีกฝ่ายไปส่งเธอตอนดึกๆ ดื่นๆ

อีเดนหน้าบึ้งยืนยันจะขับตามมาส่งจนถึงหน้าบ้าน มารียาถอนหายใจเหนื่อยๆ กับความเอาแต่ใจของอีกฝ่าย และเธอไม่อยากจะยืนเถียงกับเขาอยู่ตรงที่ลานจอดรถไปจนถึงเช้าจึงยอมให้เขาขับไปส่ง

เช้าวันต่อมา... ข่าวพาดหัวเรื่องการเลิกกันระหว่างมารียากับธันวาดังแพร่สะพัดออกไป เพราะธันวาเมาหนักแล้วอาละวาดที่ไนต์คลับ พร้อมกับพูดจาเสียงดัง จนทำให้คนที่นั่งอยู่โต๊ะรอบๆ รู้ว่าทายาทเครื่องดื่มชูกำลัง ยี่ห้อดังกำลังเสียใจหนักขนาดไหน ที่โดนว่าที่เจ้าสาวบอกยกเลิกงานแต่ง แถมยังเกือบหวิดจะวางมวยกับแขกที่นอกร้าน จนกลายเป็นเรื่องที่หลายคนต่างให้ความสนใจกันไปทั่วโลกโซเชียล

ก๊อกๆ

“รียา! ตื่นหรือยังลูก” กมลาเคาะประตูเรียกบุตรสาวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงหลังจากอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์ที่สามีส่งให้ดูเมื่อห้านาทีก่อน

“ตะ...ตื่นแล้วค่ะ” คนที่เพิ่งจะได้นอนไม่กี่ชั่วโมงขานรับ ก่อนจะรีบลุกเดินไปเปิดประตูห้องให้มารดา

“ลูกเห็นข่าวของธันวาหรือยัง”

“ยังค่ะ พี่ธันเป็นอะไรหรือคะ” มารียาถามอย่างร้อนใจ กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับอดีตคู่หมั้น

“ก็เมาอาละวาดเละเลยน่ะสิ” กมลาบอกพร้อมกับยัดหนังสือพิมพ์ใส่มือของคนที่เพิ่งจะตื่นนอน

“เอ่อ...หนูบอกเลิกพี่ธันเมื่อคืนค่ะ” มารียามองรูปของอดีตคนรัก ก่อนจะถอนหายใจยาวอย่างไม่รู้จะทำยังไง

“ถึงว่า” กมลานั่งลงข้างบุตรสาว พร้อมกับจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างสังเกตอาการ

“หนูบอกพี่ธันว่าจะส่งคืนสินสอดให้วันนี้ค่ะ”

“ดีแล้ว แม่เก็บแยกเอาไว้ที่เซฟในห้องทำงานพ่อ”

“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจหนู”

“แม่ดีใจนะที่เห็นเราเข้มแข็งกว่าที่คิดเอาไว้”

“เอ่อ...คุณพ่อเห็นข่าวหรือยังคะ” มารียาถามถึงบิดาอย่างรู้สึกเป็นห่วง กลัวว่าเรื่องของเธอกับธันวาจะไปกระทบความสัมพันธ์ของธุรกิจที่บิดาทำร่วมกับครอบครัวของอีกฝ่าย

“เห็นแล้วจ้ะ แล้วแม่ก็เล่าเรื่องให้ฟังแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” กมลารีบบอกเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของบุตรสาว

“แล้วพ่อว่าไงบ้างคะ” มารียาถามก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา

คลิก!

“พ่อไม่ว่าอะไรเราหรอกรียา” คนที่ยืนดักฟังการสนทนามาตั้งแต่แรกเดินเข้ามาในห้องนอน แล้วนั่งลงบนเตียงข้างๆ กับบุตรสาว

“คุณพ่อ!” มารียาน้ำตาคลอขึ้นมาทันใด

อดิสรดึงบุตรสาวเข้ามากอดปลอบ “ชีวิตคือการเรียนรู้ ลูกแค่ยี่สิบสองยังมีโอกาสเจอคนดีๆ ที่เขาพร้อมจะหยุดทั้งชีวิตเอาไว้กับลูก ส่วนธันวา...พ่อก็เข้าใจเขานะ เพราะเป็นผู้ชายเหมือนๆ กัน ธันวาเองก็คงมีสาวเอาไว้ผ่อนคลายเหมือนกับพี่ชายเรา แต่ก็ไม่รู้ว่าในอนาคตเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า ฉะนั้น ไม่ว่าลูกจะให้โอกาสธันวาแก้ตัวหรือจะจบทุกอย่างเอาไว้แค่ตรงนี้ พ่อก็จะอยู่ข้างๆ ลูกสาวของพ่อเหมือนเดิมจ้ะ”

“หนูรักคุณพ่อกับคุณแม่ที่สุดเลย” มารียาเอ่ยทั้งน้ำตาอย่างตื้นตัน ถึงแม้คนภายนอกจะมองหรือจะคิดยังไง ขอแค่คนในครอบครัวเข้าใจมันก็เพียงพอแล้ว

“อ๊ะ! แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานเหรอเรา” กมลารีบเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นบุตรสาวเริ่มจะทำซึ้ง

“หนูลางานเอาไว้หนึ่งค่ะ” มารียาตอบก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ ก่อนจะส่งยิ้มกว้างไปให้

“แล้วหัวหน้าแผนกเราเขาไม่ว่าเอาเหรอ” อดิสรถามอย่างสงสัย

“ไม่ค่ะ เขาชดเชยที่ใช้งานรียาเอาเอกสารไปให้บอสที่เชียงใหม่”

“คุณอีเดนใช่ไหม” กมลาถามแทรกขึ้น

“เอ่อ...ใช่ค่ะ” มารียาเอ่ยรับไม่เต็มเสียง

“คุณรู้จักเจ้านายของลูกสาวเราด้วยงั้นเหรอ” อดิสรหันไปถาม ผู้เป็นภรรยา

“ฉันรู้จักกับคุณอังศณา แม่ของเขาน่ะค่ะ”

“ผมเคยเจอพ่อของเขาหลายครั้งนะ ตอนที่ไปตีกอล์ฟ คุยสนุกเชียว ว่าจะชวนมาดูต้นบอนไซที่เลี้ยงไว้อยู่เหมือนกัน”

“ชวนมาเที่ยวทั้งครอบครัวเลยสิคะ” กมลาเอ่ยยิ้มๆ

“ได้ครับ ว่าแต่ไม่มีใครหิวอาหารเช้าเลยเหรอเนี่ย” อดิสรตอบรับ ก่อนจะถามภรรยากับบุตรสาวด้วยสีหน้ายิ้มๆ เพราะตนเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ แล้ว

“หนูขอสิบนาทีค่ะ เดี๋ยวตามลงไป” มารียารีบบอก