อีเดน นิยาย บท 42

“บ้า! หนูจะทำแบบนั้นทำไม” อลิชาหัวเราะออกมาเบาๆ ที่เห็น ว่าที่เจ้าบ่าวมีอาการคล้ายกับคนทำตัวไม่ถูก

“เอ่อ...ราดหน้าเป็นยังไงบ้างคะ” สมศรีเดินเข้ามาถามอย่างรู้สึกเขินอาย หลังจากที่แอบมองมาได้สักพัก

“อะ...อร่อยครับ” ปริณตกใจนิดๆ ที่อยู่ๆ คนที่เป็นหัวข้อสนทนาก็โผล่มายืนข้างๆ โต๊ะ

“เดี๋ยวถ้าผู้กองทานเสร็จ ป้ารบกวนขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” สมศรีเอ่ยขอพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ผู้กองหนุ่มสุดหล่อ

“ได้ครับ จะถ่ายตอนนี้เลยก็ได้ครับ” ปริณลุกขึ้นยืนอย่างรู้สึกเขินนิดๆ

“ว้าย! งั้นป้าขออนุญาตนะคะหนูอลิซ” สมศรีหันไปเอ่ยขอว่าที่เจ้าสาวอย่างมีมารยาท

“เชิญค่ะ” อลิชายิ้มบางๆ ให้อย่างเข้าใจ

“ขอบคุณค่ะ” สมศรีบอกพร้อมกับเข้าไปกอดแขนของผู้กองหนุ่ม แล้วซบหน้าลงที่ไหล่กว้างทันใด

“โห...แม่อ่ะ” ส้มโอถลึงตาใส่มารดาที่แสดงอาการคลั่งผู้ชายจนเกินงาม

“รีบๆ ถ่ายเข้าเถอะน่า” สมศรีเร่งบุตรสาวเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมกดถ่ายรูปให้

“ก็ได้ๆ” ส้มโอกลอกตาก่อนจะกดถ่ายรูปให้มารดาด้วยสีหน้ากระดากอายแทนอย่างบอกไม่ถูก

แชะ! แชะ!

“ขอบคุณมากๆ นะคะผู้กอง” สมศรีบอกก่อนจะรีบเดินกลับไปทำอาหารให้ลูกค้า

“ไม่เป็นไรครับ” ปริณมองตามยิ้มๆ กำลังจะนั่งลงทานต่อ แต่พนักงานสาวที่อยู่โต๊ะด้านหลังก็เอ่ยขัดขึ้นซะก่อน

“เอ่อ...พวกเราขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะผู้กอง”

“ได้ครับ” ปริณตอบก่อนจะหันไปยักคิ้วให้คนรัก ราวกับจะบอกว่าตนน่ะฮอตขนาดไหน

“ขออนุญาตนะคะน้องอลิซ” หัวหน้าฝ่ายบัญชีส่งยิ้มหวานไปให้ว่าที่เจ้าสาวคนสวยที่นั่งอยู่

“ตามสบายเลยค่ะ” อลิชายิ้มให้พนักงานสาวที่พากันกรูเข้ามาขอถ่ายรูปกับว่าที่เจ้าบ่าวอย่างขำๆ ไม่คิดว่าสาวๆ ในบริษัทจะปลื้มอีกฝ่ายมากขนาดนี้

ปริณโอบไหล่ของสาวๆ ที่มาขอถ่ายรูปอย่างเป็นกันเอง

“เอ่อ... ผมขอถ่ายรูปกับน้องอลิซได้ไหมครับ” นทีกับนัทพงษ์เอ่ยขอด้วยสีหน้ามีความหวัง เพราะอยากจะเก็บภาพของอลิชาเป็นที่ระลึก และเอาไว้อวดหนุ่มๆ คนอื่นในที่ทำงาน ที่แอบมองสาวเจ้าอยู่

“ได้สิ! แต่ต้องถ่ายพร้อมกับผมนะครับ” ปริณบอกพลางขยับเดินเข้าไปหาคนรัก “อลิซจ๊ะ มาถ่ายรูปกับพี่หน่อยจ้ะ”

“ค่ะ” อลิชาลุกขึ้นถ่ายรูปกับปริณและสองหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้มๆ

แชะ! แชะ!

“ยินดีด้วยนะครับ” นทีกับนัทพงษ์หันไปบอกพร้อมๆ กัน หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จ

“ขอบคุณครับ / ขอบคุณค่ะ” ปริณกับอลิชายิ้มให้ทั้งสอง ก่อนจะนั่งลงแล้วทานอาหารต่อ

ห้าสิบนาทีต่อมา... หลังจากที่ทานข้าวเสร็จปริณก็ขับรถตรงไปยังค่ายทหารที่ประจำการเพื่อยื่นใบลาออกให้กับผู้ใหญ่อย่างเป็นทางการ เพราะเขาอยากจะดูแลกิจการของทางบ้านต่ออย่างจริงๆ จังๆ หลังจากที่สร้างผลงานจับกุมคดีค้ายาตามเขตชายแดนมานานหลายปี

จากนั้นปริณก็เดินทางกลับคอนโดของสาวเจ้า เพื่อเอาเสื้อผ้าที่เก็บมาจากบ้านเก็บใส่ในตู้ แล้วนั่งเคลียร์งานต่างๆ ที่ยังค้างต่อจนถึงสี่โมงครึ่ง ก็ขับรถออกไปรับว่าที่เจ้าสาวคนสวยที่บริษัทต่อ

17 : 40 น. บ้านภิพัฒน์หัสดิน

อีเดนขับรถส่งมารียากลับบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้มหลังจากจบบทรัก ที่เร่าร้อนไปติดๆ กันถึงสองยกที่คฤหาสน์หลังใหม่

มารียาหน้าบึ้งมาตลอดทาง เพราะกว่าที่คนหื่นจะยอมพามาส่งได้ก็ตกเย็น ซึ่งมันเป็นเวลาที่ทุกคนในบ้านของเธอนัดทานข้าวพร้อมหน้า เพื่อพูดคุยเรื่องงานแต่งของเพื่อนสาวกับพี่ชาย

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” มารียาบอกพร้อมกับคว้ากระเป๋าถือเตรียมจะลงจากรถ

“พระเจ้า! นี่คุณจะไม่ชวนผมเข้าบ้านด้วยจริงๆ เหรอรียา” อีเดนถามด้วยน้ำเสียงนอยด์ๆ

“คะ...คุณจะเข้าไปทำไม” มารียากลัวว่าอีกฝ่ายจะแสดงออกให้คนที่บ้านคิด ว่าเธอกับเขามีอะไรที่พิเศษต่อกันเกินกว่าแค่เจ้านายกับลูกน้อง

“งั้นอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันสิครับ” ปริณเอ่ยชวน

“ได้ครับ” อีเดนรีบตอบรับ

“เชิญครับ” ปริณผายมือเชิญอีกฝ่ายอย่างให้เกียรติแล้วออกเดินนำเข้าไปด้านในของบ้าน พร้อมกับพูดคุยด้วยท่าทีที่เป็นกันเอง ทั้งที่ภายในใจนั้นก็รับรู้ถึงความผิดปกติระหว่างน้องสาวกับเสี่ยใหญ่อยู่ไม่น้อย

อลิชามองตามแผ่นหลังกว้างของคนรักที่กำลังเดินหายเข้าไปในบ้านพร้อมกับอีเดน ก่อนจะหันไปถามเพื่อนสาวอย่างเต็มไปด้วยความสงสัย “นี่มันอะไรกันคะคุณรียา”

“เรื่องมันยาว” มารียาบอกพลางส่งค้อนวงใหญ่ไปให้เพื่อนรักที่ทำท่าจะหยอกเย้าเรื่องของตน

“ยาวแค่ไหนดิฉันก็อยากฟังค่ะ” อลิชายิ้มเมื่อเห็นใบหน้าของเพื่อนเริ่มแดงขึ้นมา

“แหม! พี่สะใภ้คะ ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหมอ่ะ” มารียาบอกพลางกลั้นยิ้มจนปวดแก้มกับท่าทีจับผิดนั้น

“ไม่ได้! แกต้องเล่ามาให้หมด ไม่งั้นฉันขาดใจตายแน่” อลิชาบอกด้วยน้ำเสียงตึงๆ เพราะยังไม่มีโอกาสได้คุยกับเพื่อนถึงเรื่องนี้จริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง

“เอาไว้ทานข้าวเสร็จแล้วฉันจะเล่าเรื่องให้แกฟังแล้วกัน” มารียาเองก็รู้สึกอึดอัด ที่ต้องเก็บเรื่องความสัมพันธ์ที่ก้าวกระโดดระหว่างเธอกับอีเดนเอาไว้คนเดียว

“ห้ามปิดบังนะ” อลิชาหรี่ตามองอย่างคาดคั้น

“ชัวร์” มารียายิ้มร่าให้เพื่อนสาวก่อนจะดึงแขนอีกฝ่ายให้เดินเข้าไปข้างในบ้าน

“รวมถึงเรื่องของพี่ธันด้วย” อลิชาเพิ่มหัวข้อเก่าที่ยังค้างคาใจเข้าไปอีกข้อ

“โอเคค่ะ” มารียาหัวเราะเบาๆ กับท่าทางเอาเรื่องของเพื่อนรักที่นานๆ ครั้งจะได้เห็น

หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จปริณก็ชวนอีเดนไปนั่งดื่ม และพูดคุยกันถึงเรื่องธุรกิจต่างๆ ที่ศาลาริมน้ำ โดยที่คุณหญิงกมลากับสามีย้ายไปดูละครต่อที่ห้องนั่งเล่น

มารียาได้โอกาสจึงขอตัวพาเพื่อนรักหลบมุมไปเมาท์มอยถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ที่ห้องนอนของตน