อีเดน นิยาย บท 43

ทันทีที่อลิชาได้ฟังเรื่องราวของธันวาและความสัมพันธ์ของเพื่อนสาวกับบอสใหญ่ที่พัฒนาไปไกล จนแทบไม่น่าเชื่อว่าจุดเริ่มต้นทั้งหมดจะเกิดขึ้นที่ไนต์คลับแห่งนั้น รวมทั้งเรื่องของเธอกับปริณเองก็เช่นกัน

“ฉันว่าบอสก็ดูแคร์เธออยู่ไม่น้อยนะรียา”

“ฉันพยายามไม่คิดแบบนั้นนะ ไม่อยากให้ความหวังกับตัวเองเหมือนที่ผ่านมาอีก แล้วก็ไม่รู้ว่าครั้งนี้ฉันกับเขาจะไปได้ไกลขนาดไหน” มารียาบอกอย่างรู้สึกปลงๆ กับชีวิต

“ไม่น่าเชื่อว่าพี่ธันจะทำแบบนั้นกับเธอได้” อลิชาบอกอย่างนึกไม่ถึง

“ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน” มารียาบอกเสียงอ่อน

“วันนั้นแกน่าจะบอกฉันสักคำนะรียา”

“แกจะไปตบผู้หญิงคนนั้นให้ฉันงั้นเหรอ” มารียาถามยิ้มๆ

“ตบทำไมให้เสียมือ คนที่ฉันจะตบน่ะคือพี่ธันต่างหาก หึ! แต่ก็ดีแล้วนะที่แกได้เห็นธาตุแท้ของพี่ธันก่อนที่จะแต่งงาน” อลิชารู้สึกเจ็บใจแทนเพื่อนสาว

“ใช่! พอคิดแบบนี้ก็ทำให้รู้สึกเจ็บน้อยกว่าที่คิดนะ”

“แล้วบอสเป็นยังไงบ้าง”

“ตอบยากอ่ะ ยิ่งเจอเรื่องแย่ๆ แล้วก็มาเจอเขาในสถานการณ์แบบนั้น มันบอกไม่ถูกจริงๆ”

“แหม ถึงขนาดพาไปดูเรือนหอมา ฉันว่าคุณอีเดนเขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะล้อเล่นกับอะไรแบบนี้นะรียา” อลิชาบอกด้วยสีหน้ามั่นใจ หลังจากเห็นสายตาที่อีกฝ่ายลอบมองเพื่อนสาวของเธอเป็นพักๆ ตอนที่ทานข้าว

“อะไรทำให้แกคิดแบบนั้น ที่ผ่านมาเขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยนะ” มารียาบอกพลางนึกไปถึงประวัติของอีกฝ่ายที่ผ่านมา ก็ทำให้รู้สึกเครียดขึ้นมานิดๆ

“ก็แล้วเขาพาผู้หญิงทุกคนที่ควงไปเจอแม่ หรือพาไปดูเรือนหอหรือเปล่าล่ะ?” อลิชาถามกลับทันใด

“ฉันไม่รู้หรอก เขาอาจจะ...”

“อย่าเพิ่งตีความไปก่อนสิรียา ให้โอกาสเขาเหมือนที่ครั้งหนึ่งเธอเคยให้โอกาสพี่ธัน ถ้าสุดท้ายแล้วมันยังไม่ใช่ อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง” อลิชาให้เหตุผลเมื่อเห็นเพื่อนสาวทำท่าลังเล

“แกไม่เหมือนอลิซคนที่ฉันรู้จักมาก่อนหน้านี้เลย” มารียาเอ่ยหยอกเพื่อนสาวขำๆ

“ทำไมเหรอ” อลิชาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“ก็เมื่อก่อนแกไม่ยอมคบหรือเปิดใจให้กับผู้ชายคนไหน ฉันกับจอห์นยังคิดว่าระหว่างเราสามคน แกคงจะอยู่เป็นโสดไปจนแก่แน่ๆ คิกๆๆ” มารียาบอกก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดไม่ได้

อลิชามองค้อนเพื่อนสาว ก่อนจะบอกความรู้สึกของตัวเอง “จริงๆ แล้วฉันก็กลัวนะ พี่ป้องน่ะประวัติใช่ย่อยซะที่ไหนแกก็รู้”

“แล้วตอนนี้ล่ะ อะไรทำให้แกยอมพี่ป้อง เพราะโดนรวบรัดหรือเพราะอะไร” มารียารอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ

“เรื่องจริงก็คือ...ฉันแอบชอบพี่ป้องมานานแล้ว เลยไม่คิดจะมองคนอื่นน่ะ” อลิชาสารภาพความในใจด้วยท่าทางเขินอาย

“จริงสิ! ฉันคิดมาตลอดว่าแกเกลียดพี่ฉันซะอีก” มารียามองแก้มที่แดงปลั่งของเพื่อนสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เธอหลงคิดว่าอลิชาเกลียดพี่ชายของเธอ ถ้าหากรู้ว่าอีกฝ่ายเองก็ชอบ เธอเป็นแม่สื่อให้นานแล้ว

“ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้แกมองไม่ออก” อลิชากลอกตากับท่าทีล้อเลียนของเพื่อนรัก

“เล่ามาด่วนเลย” มารียาถามพลางขยับเข้าไปใกล้ๆ อย่างอยากรู้ที่ไปที่มาของความรัก

“แกเคยรักใครสักคนไปพร้อมๆ กับความกลัวไหม?” อลิชาเริ่มเล่าด้วยการตั้งคำถาม

“คิดว่าตอนนี้กำลังรู้สึกแบบนั้นนะ” มารียาบอกยิ้มๆ

“ฉันก็กลัว! กลัวว่าวันหนึ่งพี่ป้องจะเป็นเหมือนพ่อ พ่อฉันทำร้ายความรู้สึกของแม่โดยการแอบไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอีกคน ฉันเลยกลัวว่าวันหนึ่งเหตุการณ์นี้ มันอาจจะเกิดขึ้นกับฉัน เพราะผู้หญิงที่พี่ป้องคั่วอยู่ คนล่าสุดคือพี่มิ้ง”

“แต่พี่ป้องก็ชัดเจนกับแกนะ”

“อืม! ความรักและการกระทำของพี่ป้องทำให้ฉันเลิกกลัว”

“อ้าว! ไหงเป็นงั้นล่ะครับ” อีเดนมองคนที่มีท่าทีฮึดฮัด อย่างขำๆ

“ก็น้องสาวผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่า เป็นข่าวดังออกครึกโครม คุณไม่เห็นเหรอ?” ปริณบอกพลางเทบรั่นดีลงแก้วให้ตนกับอีกฝ่าย จากนั้นก็ยกขึ้นมากระดกจนหมดแก้วอีกครั้ง

“เห็นครับ งั้นผมรอสักสองเดือนก่อนก็ได้” อีเดนบอกอย่างไม่ละความพยายาม

“เฮ้! นี่คุณพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่เนี่ย” ปริณถามพลางจ้องมองเสี่ยใหญ่อย่างประเมิน

“ผมพูดจริงทุกคำครับ ผมรักรียาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอ” อีเดนบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“เอ่อ...ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ผมว่าคุณน่าจะกลับบ้านไปได้แล้ว นะครับเสี่ย” ปริณเอ่ยปากไล่ตรงๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายแสดงจุดยืนที่ชัดเจน

“คุณรังเกียจผมเหรอครับ” อีเดนถามยิ้มๆ

“ผมไม่ได้รังเกียจคุณ แต่ผมรู้จักคนอย่างคุณมากกว่า” ปริณบอกด้วยสีหน้าขบขัน

“เหมือนที่คุณรู้จักตัวเองหรือเปล่าครับ” อีเดนย้อนศรทันที

“คุณหมายความว่าไง” ปริณถามด้วยสีหน้าตึงๆ เมื่ออีกฝ่ายบังอาจมาเปรียบเทียบตัวเอง

“แล้วคุณหมายความว่ายังไงล่ะครับ” อีเดนเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ

“ก็หมายความว่าผู้ชายเจ้าชู้อย่างคุณ ไม่มีทางจะรักกับน้องสาวของผมได้น่ะสิ” คนขี้หวงน้องสาวตอกกลับทันควัน

“จริงๆ ตอนที่คุณบอกผมว่าคุณจะประมูลแหวนเพชรวงนั้นไปสู่ขอสาวแต่งงาน ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะพูดจริงเหมือนกันครับ เพราะประวัติเรื่องสาวๆ ของคุณก็โด่งดังพอๆ กับผลงานของคุณนั่นแหละ แต่สุดท้ายคุณก็ทำอย่างที่พูดเพราะคุณเจอคนที่ใช่ คนที่ทำให้คุณพร้อมจะหยุดทุกๆ อย่างเอาไว้ที่เธอ ผมก็เหมือนกันครับ! ผมเจอรียา และเธอคือคนที่ทำให้ผมพร้อมจะหยุดอยู่ที่เธอ” อีเดนบอกก่อนจะยกบรั่นดีในแก้วขึ้นกระดกด้วยท่าทีสบายๆ

“...” ปริณถึงกับพูดไม่ออกเมื่อโดนสวนกลับตรงๆ

“เอ่อ...พี่ป้องจะกลับคอนโดหรือว่าจะนอนค้างที่บ้านคะ” คนที่เพิ่งจะเดินมาถึง ถามขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม โดยไม่รู้ว่าสองหนุ่มคุยอะไรกันอยู่