อีเดน นิยาย บท 45

“เอาคืนมานะ!” มารียาร้องอายๆ

“ไม่มีทาง!” อีเดนขยับเข้าไปถอดกระโปรงของสาวเจ้าออก

“กรี๊ดดด ไอ้คนบ้า” มารียากรีดร้องเมื่อท่อนล่างของเธอเปลือยเปล่า จึงรีบควานหาผ้าห่มมาปิดบังเนื้อตัวจ้าละหวั่น

อีเดนหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ รีบถอดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงออก แล้วขยับขึ้นเตียงไปหาคนที่คุมโปงอยู่ใต้ผ้าอย่างไม่รอช้า

“กรี๊ดดด” มารียากรีดร้องอย่างเสียขวัญ เมื่อผ้าห่มถูกกระชากออก

อีเดนรีบทาบทับร่างบางเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี “ผมรักคุณรียา ทั้งรักทั้งหลงจนแทบคลั่งเลยรู้ไหม”

มารียาจ้องมองคนที่เนื้อตัวเปลือยเปล่าด้วยหัวใจที่สั่นและเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอกเสียให้ได้

อีเดนก้มลงมอบจูบที่ดื่มด่ำให้คนที่อ่อนประสบการณ์อย่างอ่อนโยนค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

“อืม...” มารียาครางรับสัมผัสอย่างเคลิบเคลิ้ม ขณะที่มือหนาลูบไล้ไปทั้งเนื้อทั้งตัวของเธออย่างถือดี

อีเดนถอนจูบพร้อมกับจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่แดงก่ำของสาวเจ้า ก่อนจะค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของเธอออก ตามด้วยบราสีดำลายลูกไม้ที่โอบอุ้มดอกบัวงาม

มารียาเหลือบเห็นบางอย่างของอีกฝ่ายที่กำลังประกาศศักดา ก็รีบหลับตาลงอย่างรู้สึกใจคอไม่ดี ‘แม่เจ้า! อะไรจะใหญ่ยาวขนาดนั้น’

อีเดนดึงเสื้อเชิ้ตและบราของสาวเจ้าโยนทิ้งกองไว้กับเสื้อผ้าของตน จากนั้นก็ก้มลงดูดกลืนปลายถันสีแดงสดอย่างหิวกระหาย สลับกันไปมาอย่างเมามันในอารมณ์

“อะ...อื้อ...” มารียาครางเบาๆ กับสัมผัสที่สุดแสนจะสยิวนั้น

คนที่อดกลั้นมาหลายวันขยับเลื่อนริมฝีปากลงมาที่หน้าท้องแบนเรียบ ก่อนจะแทรกตัวอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียวสวยทั้งสองข้าง

“อ๊ะ!” คนที่กำลงเคลิบเคลิ้มตกใจนิดๆ เมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็จับขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกัน แล้วถดตัวก้มต่ำลงไปยัง...ใจกลางของความเป็นหญิง

อีเดนยิ้มให้คนที่กำลังตกใจ ก่อนจะก้มหน้าลงลิ้มลองดอกไม้งามที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นสั่นไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่นึกถึง

“อะ...” มารียาสะดุ้ง เตรียมจะถดตัวหนีปลายลิ้นอุ่นของอีกฝ่าย แต่ทว่ากลับถูกคนหื่นรั้งเอวบางเอาไว้ แถมยังตวัดลิ้นขึ้นลงรัวๆ พร้อมกับดูดกลืนสลับกันไปมาจนเธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว “อะ... อ่า... อะ...”

“หวานจังรียา...” อีเดนเงยหน้าขึ้นบอก เมื่อลิ้มลองน้ำหวานจากเกสรดอกไม้งาม

“อ๊ะ! มะ... ไม่นะ” มารียารีบร้องห้ามเมื่ออีกฝ่ายจับบางอย่างถูไถกลีบดอกไม้ที่ชุ่มฉ่ำของเธอไปมาช้าๆ

“ได้โปรดรียา...ให้ผมรักคุณนะรียา” อีเดนบอกเสียงแหบพร่า ขณะจ้องมองใบหน้างามสลับกับจุดเชื่อมต่อระหว่างชายหญิง ด้วยหัวใจสั่นๆ ก่อนจะค่อยๆ ดันความแข็งขืนเข้าไปในกายสาวที่คับแน่นอย่างช้าๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคย

“อื้อ...” มารียาส่ายหน้าเบาๆ เมื่อถูกเติมเต็มด้วยความใหญ่โตที่ทำให้เธอจุกจนต้องรีบใช้ฝ่ามือยันหน้าท้องของอีกฝ่ายเอาไว้

“พระเจ้า! แน่นอะไรอย่างนี้คนดี” อีเดนหยุดการกระทำแล้วเปลี่ยนมาซุกไซ้เล้าโลมให้สาวเจ้าผ่อนคลาย เพื่อที่จะได้รับส่วนที่เหลือของตน เข้าไปจนหมด

“อะ...อ่า...” มารียาครางเบาๆ เมื่อลิ้นอุ่นดูดกลืนปลายถันของเธอสลับกันไปมา

“อืม...” อีเดนรับรู้อาการผ่อนคลาย จึงยกขาเรียวสวยทั้งสองข้างขึ้นสูง แล้วดันส่วนที่เหลือเข้าไปอีกครั้ง

“กรี๊ดดด” มารียากรีดร้องอย่างตกใจกับการกระทำที่แสนเจ้าเล่ห์ของคนหื่น

“อ่า...เสียวสุดๆ เลยคนดี” อีเดนครางเสียงกระเส่าเมื่อโดนตอดรัดความเป็นชายแน่นจนแทบจะขยับกายไม่ได้

“คนบ้า!” มารียาต่อว่าอย่างอายๆ

“สามรอบ วันนี้ถ้าไม่ได้สามรอบ ผมไม่มีทางปล่อยคุณกลับ” อีเดนยิ้มกว้างให้คนที่กำลังหน้าแดงก่ำอย่างชอบใจ ก่อนจะเริ่มขยับเอวช้าๆ

“บ้า!” มารียาดึงผ้าห่มมาปิดหน้าอย่างรู้สึกอายกับสายตาที่จ้องมองมาราวกับจะกลืนกินของอีกฝ่าย

อีเดนยิ้มก่อนจะดึงผ้าห่มออก แล้วก้มลงจูบคนขี้อายอย่างดูดดื่ม จากนั้นก็เดินหน้าขยับเอวเข้าออกช้าๆ และเร่งจังหวะขึ้นตามอารมณ์ปรารถนา

เชียงใหม่... ไร่เอื้องลานนา

“ว้าว! สวยมากๆ เลยนะคะ” อลิชาบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะกวาดสายตาไปมองรอบๆ สถานที่พักซึ่งอยู่ท่ามกลางขุนเขา หลังจากขึ้นเครื่องมาเชียงใหม่กับปริณและทีมงาน เพื่อจะถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสาร MZ ให้ตามคำขอร้องของภูเบส

“ด้านหลังมีน้ำตกด้วยนะน้องอลิซ” ภูเบสบอกพร้อมกับชี้ให้แฟนสาวของเพื่อนดู

“จริงเหรอคะ” อลิชาหันไปถามด้วยสีหน้าดีใจ

“จริงครับ” ภูเบสพยักหน้ายิ้มๆ

“พี่เคยมาพักที่นี่หลายครั้งแล้ว” ปริณกลอกตาเมื่อโดนเพื่อนรักแย่งบทพูดไปหมด

“โห...สวยอย่างที่บอกจริงๆ ค่ะ”

“ครั้งหน้าเรามาพักที่นี่นะ” ปริณเอ่ยชวน

“ค่ะ” อลิชาตอบอย่างรู้สึกเขินอาย เมื่อนึกไปถึงบทรักที่เร่าร้อนในห้องน้ำครึ่งชั่วโมงก่อน ทำเอาเธอแทบจะไม่มีแรงลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า

“สวัสดีครับคุณภู คุณปริณ” เสกสรรเดินออกมาต้อนรับผู้กองหนุ่มคนดังด้วยสีหน้าแช่มชื่น

“สวัสดีครับคุณต้อม” ปริณหันไปทักทายเจ้าของไร่ หนุ่มหล่อมาดเข้มที่แต่งตัวด้วยชุดม่อฮ่อม เปลี่ยนลุคและไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตไปจากที่เคยเห็นตามสื่อเมื่อสองปีก่อนอย่างลิบลับ

“คนนี้ใช่ไหมครับว่าที่เจ้าสาว” เสกสรรเอ่ยถามพลางจ้องมองสาว ที่อยู่ข้างๆ ผู้กองหนุ่มไฟแรงอย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะชอบสาวสวยหวานแบบตน

“ครับ อลิซจ๊ะนี่คุณต้อม แดเนียล เสกสรร ร็อฟเวลล์ เจ้าของที่นี่จ้ะ” ปริณเอ่ยแนะนำ

“สวัสดีค่ะ” อลิชารีบยกมือไหว้หนุ่มหล่อตรงหน้า ‘แม่เจ้า! ตัวจริงหล่ออย่างกับเทพบุตรกรีกแน่ะ!’

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เสกสรรยกมือรับไหว้

“คุณเพียงท่านสบายดีไหมครับ” ปริณถามถึงผู้ใหญ่ที่เคารพ ทุกครั้งที่ตนออกลาดตระเวนตามแนวชายแดน คุณเพียงดาวจะเป็นผู้อุปถัมภ์ในเรื่องงบพิเศษต่างๆ และถ้าหากว่าผ่านไปทางไหนแล้วพบเจอชาวเขาหรือชาวบ้านในถิ่นทุรกันดารที่ต้องการความช่วยเหลือ ตนกับเพื่อนทหารก็จะถ่ายรูปและส่งรายละเอียดมาให้คุณเพียงดาว เพราะท่านจะมีกลุ่มคณะที่พร้อมจะช่วยเหลือในเรื่องนี้อยู่ตลอด

“สบายดีครับ ว่าแต่...ผมได้ข่าวจากวงในว่าคุณยื่นใบลาออกแล้วเรื่องจริงหรือครับผู้กอง?” เสกสรรถามเรื่องสำคัญที่เพิ่งได้รับรายงานมา

“จริงครับ ผมตั้งใจเอาไว้นานแล้ว อยากดูแลกิจการของที่บ้านแล้วก็อยากใช้ชีวิตกับว่าที่เจ้าสาวให้เต็มที่น่ะครับ” ปริณบอกพลางหันไปยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ผมยินดีด้วยครับ” เสกสรรบอกอย่างเข้าใจ เพราะหลายปีที่ผ่านมาปริณเองก็สร้างผลงานเอาไว้มากมายจนเป็นที่กล่าวขานกันไปทั่ว

“ขอบคุณครับ ยังไงงานแต่งเชิญคุณต้อมกับภรรยาด้วยนะครับ” ปริณบอกยิ้มๆ

“ยินดีครับ ผมกับน้องแพรจะไปแน่นอน” เสกสรรเอ่ยรับ

“สวัสดีครับคุณต้อม” คนที่เพิ่งจะมาถึง รีบเอ่ยทักทายเจ้าของไร่

“สวัสดีครับคุณภู เชิญที่โต๊ะกันเลยดีกว่าครับ” เสกสรรบอกพลางพยักหน้าเชิญผู้กองหนุ่มกับแฟนสาวให้ออกเดินไปด้วยกัน