อีเดน นิยาย บท 46

หลังจากเดินเข้ามาภายในร้านอาหาร เสกสรรก็พาเดินตรงไปยังโต๊ะที่ระเบียงด้านนอก ที่ซึ่งมองเห็นท้องฟ้าและดวงดาวได้อย่างแจ่มชัด

อลิชากวาดตามองไปรอบๆ บริเวณของไร่ที่มีเห็นแสงไฟที่กระจายตามจุดต่างๆ เมื่อครู่ ซึ่งถ้าหากมองจากตรงจุดที่เธอยืนแล้ว มันคืออักษรภาษาอังกฤษที่เป็นคำว่า... R&R นั่นเอง “ว้าว! สวยจังเลยค่ะ”

“ครับ ตอนกลางวันก็สวยนะครับ มีรถจักรยานและมอเตอร์ไซค์ให้เช่าขับเที่ยวชมไร่ ส่วนตรงด้านหลังก็เป็นน้ำตกขนาดเล็กที่ไหลทะลุผ่านไปยังไร่เอื้องลานนาครับ” เสกสรรบอกก่อนจะเข้าไปนั่งที่หัวโต๊ะขนาดใหญ่

“เสียดายที่พ่อเลี้ยงไม่อยู่นะครับ” ปริณนั่งลงข้างๆ กับคนรัก

“เห็นว่าคุณกรจะกลับมาเดือนหน้านู่นน่ะครับ” เสกสรรบอกพลางหันไปพยักหน้าให้พนักงานเอาเมนูอาหารมาให้

“สงสัยคงจะงานยุ่งเหมือนเดิมน่ะครับ หึๆ” ภูเบสบอกขณะรับเมนูจากพนักงานสาวมาเปิดดู

“น่าจะยุ่งทั้งงานและหัวใจมั้งครับ” เสกสรรหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกไปถึงเพื่อนซี้อีกคนที่หายหน้าหายตาไปพักใหญ่ๆ

“ยุ่งหัวใจด้วยเหรอครับ? ผมไม่เคยเห็นพ่อเลี้ยงพาสาวไหนออกงานด้วยเลยสักครั้ง” เจ้าพ่อสื่อถามอย่างสงสัย

“แหม...คุณภูไม่รู้อะไรเสียแล้ว พ่อเลี้ยงน่ะเสือซุ่มเงียบครับ” เสกสรรเอ่ยทีเล่นทีจริง

“โอ๊ย! คุณต้อมสปอยมาขนาดนี้ บอกผมเถอะครับ ผมอยากรู้” ภูเบสทนไม่ไหว หลังโดนกระตุ้นต่อมเผือกให้เริ่มทำงาน

“ฮ่าๆๆ ถ้าผมบอกก็ไม่สนุกสิ ให้คุณภูเดาเล่นๆ ดีกว่าว่าสาวคนนั้นเป็นใคร” เสกสรรหยอกเย้าต่ออย่างนึกสนุก

“คืนนี้ไอ้ภูมันนอนไม่หลับแน่เลยครับ ฮ่าๆๆ” ปริณบอกอย่างรู้นิสัยของเพื่อน

“ไอ้ป้อง! แกรู้ใช่ไหม” ภูเบสหันมาคาดคั้นกับเพื่อนรัก

“รู้! แต่ไม่บอกว่ะ ฮ่าๆๆ” ปริณเอาคืนทันทีที่ได้โอกาส

“นี่ผมพลาดข่าวนี้ไปได้ยังไงเนี่ย” เจ้าพ่อสื่อบอกอย่างรับไม่ได้ เพราะตนสั่งคนให้คอยติดตามข่าวของพ่อเลี้ยงธนากรอยู่ไม่ขาด จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะตกข่าว

“ฮ่าๆๆ ผู้กองจะไปฮันนีมูนที่ไหนเหรอครับ” เสกสรรหัวเราะอย่างขบขันกับอาการช็อกของภูเบส จึงแสร้งเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นให้อีกฝ่ายคาใจเล่น

“อืม...ยังไม่รู้เลยครับ คงยกให้ว่าที่เจ้าสาวเป็นคนเลือก” ปริณบอกพลางเลิกคิ้วถามคนที่นั่งข้างๆ

“เรามาพักที่นี่กันดีไหมคะ” อลิชาชวน

“ถ้ามาจริง! ผมให้พักฟรีเลยครับ” เสกสรรแจกโปรอย่างใจปล้ำ

“จะดีเหรอครับคุณต้อม” ปริณถามอย่างเกรงใจ

“ดีสิครับ ช่วงกลางๆ เดือน ไปจนถึงสิ้นเดือน มีนัดรวมพลกันที่นี่พอดีครับ” เสกสรรบอกพลางนึกไปถึงหนุ่มๆ R&R และกลุ่มของฟีนิกซ์ คนอื่นๆ ที่ตอนนี้กำลังหัวหมุนอยู่กับการสรุปงบประมาณปลายปีแล้ว

“งั้นผมตกลงครับ ขอบคุณคุณต้อมมากๆ เลยที่เมตตา” ปริณตอบรับคำเชิญอย่างรู้สึกเป็นเกียรติที่จะได้เจอนักธุรกิจคนอื่นๆ ที่อยู่ในก๊วนของเสกสรร

“เราน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าครับผู้กอง” เสกสรรบอกยิ้มๆ รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังจะสานต่อธุรกิจของทางบ้านและมองหาคู่ค้าทางฝั่งยุโรปอยู่ ซึ่งกลุ่มเพื่อนของเขาก็กำลังมองหาคู่ค้าในแถบเอเชียที่เป็นฐานผลิตอยู่ให้อยู่เช่นกัน

“เอ่อ...แล้วคุณต้อมเลี้ยงลูกแฝดเป็นไงบ้างครับ” ปริณถามถึงสองหนุ่มนักรบกับขุนพล ที่มักจะเห็นอีกฝายโพสลงไอจีบ่อยๆ

“เหนื่อยครับ แต่ว่ามันก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เวลาที่คุณได้จ้องมองชีวิตน้อยๆ ที่เกิดจากความรักของคุณ ค่อยๆ เติบโตขึ้น” เสกสรรตอบด้วยสีหน้าจริงจังระคนมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด

“แหม...ทำหน้าเคลิ้มตามเชี่ยวนะครับคุณปริณ” ภูเบสหันมาหยอกเพื่อนรักที่ดูเหมือนจะสตั๊นไปชั่วขณะ

ปริณกลอกตาก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบกลบเกลื่อนอาการเขินอาย เมื่อนึกไปถึงชีวิตน้อยๆ ที่เป็นส่วนผสมของตัวเองกับคนรัก

อลิชาหันมองคนข้างๆ ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังยิ้มราวกับคนบ้า เธอก็อดขำไม่ได้ แต่พอหันกลับมามองที่เสกสรรและภูเบส ก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทางด้านหลังของทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีครับคุณแพร” ปริณเอ่ยทักทายภรรยาของเสกสรร

“สวัสดีค่ะผู้กอง สวัสดีค่ะคุณภูเบส” แพรลานนายกมือไหว้สองหนุ่ม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กับสามีที่ขยับเก้าอี้ให้อย่างรู้งาน

“สวัสดีครับคุณแพร” ภูเบสรีบยกมือรับไหว้

“นี่อลิซว่าที่เจ้าสาวของผมครับคุณแพร” ปริณเอ่ยแนะนำ