อีเดน นิยาย บท 47

นาทีต่อมา... แพรลานนาหยุดเดินตรงทางแยก ก่อนจะหันไปชี้ทางให้แขกสาว “ทางไปห้องน้ำเลี้ยวด้านซ้ายตรงนี้ค่ะ”

“ขอบคุณคุณแพรมากๆ นะคะที่เมื่อครู่ช่วยแก้ต่างให้กับรียา”อลิชาเอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างซาบซึ้งใจ

“จริงๆ แพรต้องขอโทษแทนคุณต้อมมากกว่าค่ะ ที่พูดอะไรออกไปแบบไม่ทันได้คิด ดูท่าแล้วผู้กองคงจะหวงน้องสาวน่าดูนะคะ” แพรลานนารีบรับไหว้แล้วเอ่ยขอโทษแทนสามีอย่างรู้สึกผิด

“ที่สุดของที่สุดเลยค่ะ”

“ครั้งหน้าชวนคุณรียามาเที่ยวด้วยนะคะ” แพรลานนาเอ่ยชวน

“ได้ค่ะ แต่ต้องรอหลังจากที่รียาเคลียร์กับคู่หมั้นให้จบก่อน”

“คุณธันวาใช่ไหมคะ”

“ค่ะ คุณแพรรู้จักด้วยเหรอคะ”

“ก็เห็นข่าวผ่านทางสื่อบ่อยๆ น่ะค่ะ” แพรลานนาตอบยิ้มๆ

“รียาเขาไปเจอพี่ธันนัวกับสาวในคลับก็เลยถอยห่างออกมาทำใจได้สักระยะหนึ่งแล้วค่ะ ตอนนี้ก็รอบอกเลิกอีกฝ่ายให้เป็นเรื่องเป็นราว แล้วคุยกับผู้ใหญ่ให้เข้าใจ เพราะทางบ้านของพี่ธันกับรียามีธุรกิจที่ทำร่วมกันอยู่ค่ะ” อลิชาจำต้องบอก เพราะไม่อยากให้ใครมองเพื่อนสาวของเธอในทางที่ไม่ดี

“ขอบคุณนะคะที่เล่าให้ฟัง แพรสัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับระหว่างเราค่ะ” แพรลานนารีบบอก เมื่อสังเกตเห็นความกังวลปรากฏอยู่บนใบหน้าของสาวเจ้า

“ขอบคุณคุณแพรเช่นกันค่ะที่เข้าใจ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เราไปเดินดูวิวตรงด้านนู้นกันไหมคะ”

“ค่ะ” อลิชาเดินไปชมวิวรอบๆ ที่ประดับประดาด้วยไฟสีเหลืองนวลระยิบระยับสว่างไสวไปทั่ว จนเธอต้องล้วงมือถือขึ้นมาเก็บภาพพร้อมกับโพสลง IG ว่าครั้งหนึ่งเธอก็เคยมาเยือนสถานที่แสนสวยงามแห่งนี้

สามชั่วโมงต่อมา... ไร่เอื้องลานนา (ของพ่อเลี้ยงธนากร)

“หนูคุยอะไรกับคุณแพรเหรอ” ปริณถามอย่างรู้สึกคาใจ หลังจากที่สองสาวหายไปห้องน้ำด้วยนานๆ

“ก็คุยเรื่องทั่วๆ ไปค่ะ” อลิชารีบบอก

“ไม่จริงอ่ะ ตอนที่ลุกไปเข้าห้องน้ำพี่ดูออกนะ” ปริณเอ่ยพลางจ้องมองที่ดวงตาของเจ้าสาวอย่างต้องการจับพิรุธ

“หนูแอบถามคุณแพรว่าพี่ป้องเคยพาสาวมาเที่ยวที่ไร่หรือเปล่า น่ะค่ะ” อลิชาเบี่ยงประเด็น

“จริงอ่ะ!” ปริณยิ้มแก้มแทบปริที่รู้ว่าสาวเจ้าสนใจเรื่องของตน

“จริงค่ะ ไม่เชื่อก็โทรไปถามคุณแพรได้เลย” อลิชาบอกก่อนจะผลักร่างสูงออกให้พ้นทางเดิน

“เดี๋ยวสิ! เราจะเดินหนีพี่ไปไหน พี่ยังคุยไม่จบนะ” ปริณรีบคว้าแขนบางเอาไว้มั่น

“พี่ป้องมีอะไรจะคุยอีกเหรอคะ” อลิชาถาม ขณะที่หัวใจเริ่มสั่นและเต้นแรง เพราะกลิ่นบางๆ ของบรั่นดีที่อีกฝ่ายดื่มมันทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับโชคชะตาของค่ำคืนนี้อย่างบอกไม่ถูก

“หนูหึงพี่เลยแอบไปเช็กกับคุณแพร” ปริณทวนถาม

“ค่ะ” อลิชากลั้นใจตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ ‘ทำไมพี่ภูกับคุณต้อมไม่มอมเหล้าให้พี่ป้องเมาจนน็อกไปเลยนะ’

“หัวใจของพี่มันมีแต่หนูเท่านั้นอลิซ” คนที่เมากรึ่มๆ พ่นคำหวาน

“ไม่เชื่ออ่ะ” อลิชาตอกกลับอย่างขำๆ

“เชื่อเถอะ” ปริณส่งยิ้มหวานออดอ้อน

“ไม่! อ๊ะ... อื้อ...” อลิชาพูดยังไม่ทันจบ ก็โดนคนตัวโตก้มลงจูบแบบไม่ทันตั้งตัว

ปริณถอนจูบที่เนิ่นนานออก ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยถามคนที่กำลังหน้าแดงอีกครั้ง “เชื่อหรือยัง?”

“ชะ...เชื่อแล้วค่ะ” อลิชารีบบอกเสียงสั่น เมื่อรสจูบกลิ่นบรั่นดีที่ร้อนรุ่ม ทำให้เธอกลัวว่าคืนนี้คนตรงหน้าอาจจะเรียกร้องจนเธอไม่ได้หลับได้นอนเหมือนครั้งก่อน

“ดี! งั้นทีนี้ก็ไปอาบน้ำด้วยกันค่ะ” คนเมากรึ่มๆ เอ่ยชวน

“ไม่เอา! อาบใครอาบมันสิคะ” อลิชารีบปฏิเสธเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะไม่อาบแต่น้ำเพียงอย่างเดียว