อีเดน นิยาย บท 49

ก๊อกๆ

“ชะ... เชิญค่ะ” มารียาบอกพลางเดินไปที่ประตู เตรียมจะออกไปข้างนอก อีเดนก็ตีเนียนรีบเดินแกมวิ่งกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน เพราะกลัวว่าลูกน้องคนสนิทจะสะดุดตาเข้ากับจูเนียร์ของตน

คลิก! คนที่เปิดประตูเข้ามาก็ถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันใด ที่เห็นว่าใครอยู่ข้างในห้องกับผู้เป็นนาย ‘ถึงว่าเคาะตั้งนาน เสี่ยไม่ตอบสักที’

“สวัสดีครับคุณรียา” ธนินเอ่ยทักทาย

“สวัสดีค่ะคุณธนิน” มารียายิ้มให้อีกฝ่ายนิดหนึ่ง ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรู้สึกอายๆ

“มีอะไร” อีเดนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตึงๆ หลังจากที่ถูกคนสนิทขัดจังหวะ

“งานที่อิตาลีมีปัญหาครับ บอสต้องออกเดินทางคืนนี้” ธนินกลั้นยิ้มแล้วรายงานเรื่องสำคัญกับผู้เป็นนายอย่างไม่รอช้า

“อะไรนะ!” คนที่กำลังจะเปิดแฟ้มดูงานเงยหน้าขึ้นถามทันใด

“อีกสิบนาทีคุณแพททริกสัน คุณแดเนียลและคุณคาเรนจะวิดีโอคอลมาชุมสายคุยรายละเอียดกับบอสครับ”

“เฮ้อ...เรื่องคาสิโนสินะ” อีเดนถอนหายใจยาวอย่างรู้สึกเพลียๆ

“ครับ” ธนินพยักหน้ารับแล้วส่งแท็บเลตให้ผู้เป็นนาย

“โอเค นายออกไปสั่งงานต่อเถอะ” อีเดนบอกพลางหยิบแท็บเลตมาตั้งเตรียมพร้อมจะสนทนากับเพื่อนรักที่คบหากันมานาน

“ครับ” ธนินพยักหน้าเตรียมจะออกจากห้อง

“เดี๋ยว!” อีเดนรีบเรียกคนสนิทเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“ครับบอส” ธนินมองรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นมุมปากของผู้เป็นนายอย่างรู้สึกแปลกๆ

“นายช่วย...” อีเดนบอกสิ่งที่คิดไว้กับคนสนิทไปยาวเหยียด แต่ทันทีที่บอกเสร็จก็ต้องตกใจ เพราะหุ้นส่วนทั้งสามนั้นอยู่ในสายวิดีโอคอลและกำลังนั่งฟังตนสั่งงานกับคนสนิทกันอย่างตั้งอกตั้งใจ

“บ้าจริง! นี่มือฉันเผลอไปกดเข้าร่วมสายเมื่อไหร่วะ” อีเดนสบถด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“ตั้งแต่ตอนที่นายเรียกธนินให้กลับมาวางแผนแล้วเสี่ย ฮ่าๆๆ” แพททริกสันหัวเราะร่ากับแผนของอีกฝ่าย

“แหมๆ หื่นไม่เบาเลยนะครับท่านประธาน” เสกสรรเอ่ยแซวต่อ

“ขนาดผู้ช่วยเลขาก็ไม่เว้น” คาเรนส่ายหน้าเพลียๆ กับความคิดของเพื่อน

“สวยนะโว้ย วันก่อนเจอมาแล้วครับ” เสกสรรบอกยิ้มๆ

“จริงดิ พามาอิตาลีด้วยสิ ฉันอยากเห็นอ่ะอีเดน” คาเรนยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีทันใด

“พอๆ เข้าเรื่องเลยดีกว่า” อีเดนบอกอย่างรู้สึกรำคาญกึ่งอายนิดๆ ที่มีคนล่วงรู้ความลับ

“หูยยย แซวนิดแซวหน่อยหน้าแดงเชียว” คาเรนหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นใบหน้าของเพื่อนเริ่มออกสี

“ตกลงจะคุยธุระไหมวะ” อีเดนถามด้วยน้ำเสียงตึงๆ

“เรียกน้องเขาเข้ามาให้ดูหน้าดูตาหน่อยสิ กูอยากเห็น” คาเรนบอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“โอเค! ไม่คุยกูวางสายนะ” คนถูกล้อเริ่มจะทนไม่ไหว

“ฮ่าๆๆ ใจร้อนจริงๆ” คาเรนหัวเราะชอบใจกับปฏิกิริยาของเพื่อนซี้

“เข้าเรื่องเถอะพวกเรา เห็นใจคนกำลังอินเลิฟหน่อย” แพททริกสันรีบบอก เพราะกลัวว่าอีเดนจะอายแล้วกดวางสายไปซะก่อนจะได้คุยงาน

“ฮ่าๆๆ” เสกสรรกับคาเรนระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าของเสี่ยใหญ่แดงก่ำมาถึงหู

“เฮ้อ...เอาที่พวกมึงสบายใจ” คนอินเลิฟบอกอย่างรู้สึกเพลียๆ

“ผมขอตัวก่อนนะครับบอส” ธนินพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ เพราะกลัวจะโดนผู้เป็นนายโกรธ

“จะอยู่ทำซากอะไรล่ะครับคุณธนิน” อีเดนบอกคนสนิทที่ยืนยิ้มอยู่ใกล้ๆ ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ฮ่าๆๆ” สามหนุ่มที่ยังคงอยู่ในสายพากันหัวเราะอีกครั้ง เมื่อเห็นเสี่ยใหญ่ออกอาการเหวี่ยงแบบไม่มีเหตุผล

“ดุๆ แบบนี้ลาออกเลยธนิน” คาเรนเอ่ยยุ

“นี่ตกลงพวกแกจะเข้าเรื่องจริงๆ จังๆ ได้หรือยังวะ” อีเดนพยายาม/ข่มใจให้เย็น

“เอาๆ เห็นใจมันหน่อยพวกเรา เดี๋ยวเสี่ยเขามีนัดเย็บ เอ๊ย! นัดต่อ” คาเรนบอกด้วยสีหน้าเป็นการเป็นงาน แต่ก็ไม่วายวกกลับมาที่เรื่องเดิม

“คาเรน! ถ้ากูเจอมึงเมื่อไหร่กูสาบานมึงเจ็บหนักแน่!” อีเดนคาดโทษคนปากดีที่จิกกัดตนไม่เลิก

“ฮ่าๆๆ” สามหนุ่มพากันหัวเราะ ก่อนจะรีบคุยเข้าเรื่องเพราะกลัวคนที่กำลังอินเลิฟตัดสายทิ้ง

ยี่สิบนาทีต่อมา...

“คุณรียาครับ เดี๋ยวเอาเอกสารที่คุณอลิซมาชุดหนึ่ง แล้วเตรียมตัวออกไปคุยงานกับลูกค้า ที่โรงแรมมะลิฉัตรแกรนด์ครับ” ธนินบอกคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานให้เตรียมตัว

“เอ่อ...ไปกับใครเหรอคะ” มารียาเริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆ ‘อีตาบ้านั่นคงไม่ได้วางแผนอะไรอยู่หรอกนะ’

“ไปกับบอสครับ ส่วนคุณอลิซเดี๋ยวเตรียมเข้าประชุมสรุปงบประมาณกับคุณเอมที่ห้องประชุมใหญ่ชั้นสิบครับ” ธนินตอบก่อนจะหันไปบอกสองสาว