อีเดน นิยาย บท 72

อลิชายกมือไหว้เสี่ยใหญ่ หลังจากที่คนรักพูดจบ “ขอบคุณมากๆ ค่ะคุณอีเดน”

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี” อีเดนรับไหว้อลิชาก่อนจะเข้าไปจับมือและยิ้มให้ว่าที่พี่เมียบางๆ

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ปริณบอก

“ไปก่อนนะรียา” อลิชาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสาว

“จ้ะ! พี่ป้องขับรถดีๆ นะ” มารียาบอกพี่ชายยิ้มๆ

“โอเค” ปริณหันมาพยักหน้ารับ ก่อนจะพาคนรักเดินตรงดิ่งออกไปที่โรงจอดรถด้านนอก

มารียาส่งถุงกระดาษใบใหญ่ที่มีกระเป๋าและนาฬิกาให้กับ ว่าที่เจ้าบ่าว “ฝากให้คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณนะคะ”

อีเดนได้ฟังถึงกับตกใจ เพราะคิดเอาไว้ว่าจะชวนสาวเจ้าไปทานข้าวเย็นที่บ้านด้วยกัน

“ได้ไงกัน! คุณต้องเอาไปให้ท่านเองสิรียา จริงไหมครับคุณแม่”

“จ้ะ” กมลายิ้มตอบคนที่เข้าใจหาพวกอย่างขำๆ

“งั้นผมขออนุญาตพารียาไปทานข้าวที่บ้านนะครับ”

“จ้ะ ยังไงก็อย่ากลับดึกนะลูก” กมลาเอ่ยกำชับ

“ครับ” อีเดนยิ้มกว้างอย่างดีใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้คนที่ยืนเงียบเตรียมออกเดินทาง

“หนูไปก่อนนะคะคุณแม่” มารียาเข้าไปหอมแก้มมารดาก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายออกไปที่ด้านนอก

คฤหาสน์ไคเลอร์...

มารียามองคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างตื่นตาตื่นใจ ทันทีที่ลงจากรถและเดินเข้าไปที่ด้านใน ก็ต้องทึ่งกับสไตล์การตกแต่งแบบตะวันตกที่ดูดี มีเอกลักษณ์และหรูหราไม่แพ้คฤหาสน์ที่อังกฤษ

“สวัสดีค่ะท่าน” นวลแจ่มแม่บ้านใหญ่วัยห้าสิบห้าปีเอ่ยทักทาย พร้อมกับจ้องมองสาวสวยข้างกายผู้เป็นนาย

“สวัสดีครับนวล นี่ว่าที่เจ้าสาวของผม มารียา ภิพัฒน์หัสดิน” อีเดนเอ่ยแนะนำ

“สวัสดีค่ะคุณนวล” มารียายกมือไหว้ด้วยท่าทีนอบน้อม

“สวัสดีค่ะ แหม! ตัวจริงสวยกว่าในรูปที่คุณอังให้ดูอีกนะคะ” นวลแจ่มเอ่ยชมขณะมองสำรวจเรือนร่างบอบบาง

มารียาหน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อรู้ว่าครอบครัวของอีกฝ่ายพูดถึงเธอ

“ฮ่าๆๆ ว่าแต่แด๊ดกับมัมอยู่หรือเปล่าครับ” อีเดนหัวเราะเบาๆ กับท่าทีเอียงอายของคนรัก

“คุณอังกับคุณอีธานไปธุระที่ภูเก็ตค่ะ” นวลแจ่มรีบบอก

“แล้วเซนกับอีวานล่ะครับ” อีเดนถามถึงน้องชายต่อ

“คุณเซนอยู่คอนโด คุณอีวานก็อยู่ที่คอนโดค่ะ”

“ว้า...แบบนี้ก็เหลือแค่คุณกับผมน่ะสิรียา” อีเดนหันไปยักคิ้วให้อย่างหยอกเย้า

“คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่ งั้นรียาค่อยมาใหม่ดีกว่าค่ะ” มารียารีบบอกเพราะกลัวว่าคนหื่นจะพาเธอไปเดินดูรอบๆ บ้าน แล้วทำอะไรไม่ดีๆ ให้คนในบ้านเห็น

“ได้ไงกัน อุตส่าห์หนีพี่ชายคุณมาได้ทั้งที” อีเดนอยากใช้เวลาอยู่กับสาวเจ้านานๆ เพราะเชื่อว่าปริณไม่มีทางจะยอมให้เข้าใกล้กับน้องสาวได้อีกจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน ซึ่งนั่นก็อีกตั้งสองเดือน

“บ้า!” มารียาต่อว่าเบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มจะแสดงเจตนา ที่แท้จริงออกมา

“คุณอีเดนจะทานมื้อค่ำที่นี่ไหมคะ เดี๋ยวนวลจะได้บอกเด็ก ให้เตรียมลงมือทำค่ะ” นวลแจ่มถามขึ้นอย่างอยากรู้เพราะเธอจะได้ให้เด็กเตรียมของทำอาหาร

“ไม่ต้องดีกว่าครับ เดี๋ยวผมว่าจะพารียาไปทานข้าวข้างนอก” อีเดนบอก ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มหวานให้คนที่เริ่มจะรู้ทันตน

“ค่ะ” นวลแจ่มพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

“งั้นขอตัวก่อนนะครับ” อีเดนบอกพลางส่งสัญญาณให้คนข้างๆ เตรียมตัวออกเดินทางต่อ

“รียาไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะคุณนวล” มารียายกมือไหว้ยิ้มๆ

“สวัสดีค่ะ” นวลแจ่มรับไหว้พร้อมกับยืนมองหนุ่มสาวเดินไปขึ้นรถและขับออกไปด้วยสีหน้ามีความสุข เมื่อเห็นคนที่เธอช่วยเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝาในเร็วๆ วันนี้

สิบนาทีต่อมา... หลังจากที่รถแล่นออกมาได้สักพัก มารียาก็เอ่ยถามคนที่ขับรถไปยิ้มไปอย่างสงสัย ว่าอีกฝ่ายกำลังจะพาเธอไปที่ไหน

“เราจะไปไหนกันเหรอคะ?”

“ไปไหนก็ได้ที่เราอยากจะไป” คนกำลังอินเลิฟหันมาตอบยิ้มๆ

“งั้นฉันไม่ไปค่ะ” มารียาส่งค้อนวงใหญ่ไปให้อย่างรู้สึกหมั่นไส้

“ฮ่าๆๆ” อีเดนหัวเราะก่อนจะบอกเรื่องที่แอบคิด “ตอนแรกผมว่าจะชวนคุณขึ้นไปดูห้อง แต่ว่าเจอคุณนวลเข้าซะก่อน ซึ่งมันคงดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่แน่ ถ้าคุณนวลพูดเรื่องนี้ให้คุณแม่ของผมฟัง”

“ฉันดีใจที่คุณรู้จักคิดก่อนทำค่ะ” มารียาประชดคนที่ในหัวมีแต่เรื่องหื่นๆ ทุกครั้งที่พาเธอไปดูห้องนั้นห้องนี้ทีไร ก็มักจะไปจบที่เตียงตลอด