อีเดน นิยาย บท 78
“สวัสดีครับคุณภูเบส” อีเดนเอ่ยทักทายทันทีที่รู้ว่าปลายสายต้องการอะไร
“สะ...สวัสดีครับเสี่ย” ภูเบสเสียงสั่น ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอยู่ด้วย
“ครับ! พอดีผมได้ยินจากแดเนียลว่าคุณส่งอีเมลตื๊อผมมานานซึ่งผมไม่ได้ใช้อีเมลนั้นมาหลายปีแล้วครับ เพราะมีแฮกเกอร์มือดีพยายามจะแฮ็กข้อมูล ผมก็เลยเปลี่ยนไปใช้อีเมลที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูงแทนครับ ต้องขอโทษอีกครั้งนะครับที่ทำให้รอเก้อ”
“โธ่...ผมก็หลงน้อยอกน้อยใจอยู่นานเลยครับ ฮ่าๆๆ” ภูเบสหัวเราะอย่างดีใจ เมื่อรู้ว่าจริงๆ แล้วอีกฝ่ายไม่ได้หยิ่งอย่างที่คิดเอาไว้
“เอางี้ครับ เดี๋ยวผมจะเปิดเรือนหอให้คุณมาสัมภาษณ์พร้อมกับมารียาดีไหมครับ” อีเดนยื่นข้อเสนอที่มีแต่ได้กับได้ ให้เจ้าพ่อสื่อ
“เสี่ยพูดจริงหรือครับ” ปลายสายถามเสียงตื่นเต้น
“พูดจริงสิครับ เดี๋ยวยังไงผมจะให้คนสนิทนัดวันให้อีกทีนะครับคงจะเป็นช่วงหลังงานแต่งของผู้กองกับอลิซ”
“ได้ครับเสี่ย ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ”
“ด้วยความยินดีครับ” อีเดนตอบก่อนจะกดวางสาย
“อีเมลคุณโดนแฮ็กข้อมูลเหรอคะ?” มารียาถามอย่างสงสัยเพราะระดับนักธุรกิจแถวหน้าอย่างเขา น่าจะวางระบบความปลอดภัยเอาไว้อย่างดี
“เปล่า จริงๆ แล้วผมรำคาญน่ะ ไม่อยากมานั่งตอบคำถามไร้สาระ” คนเจ้าเล่ห์บอกยิ้มๆ
มารียาตาโต ไม่คิดว่าคนที่กำลังจะแต่งงานด้วยจะมีมุมนี้มาก่อน “เช่น...”
“นิยามความรัก สาวในสเปก อะไรพวกนี้”
“แล้วครั้งนี้ทำไมถึงยอมคะ”
“ก็ผมกลัวเขาตื๊อคุณไม่เลิกน่ะสิ”
“บ้า!” มารียาอมยิ้มกับคำตอบของอีกฝ่าย
“ว่าแต่...คุณขอให้เขาทำเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ?”
“พรุ่งนี้ก็รู้ค่ะ”
“คุณจะไม่บอกผมจริงๆ ใช่ไหม” คนอยากจะรู้ถามย้ำ
“ฉันให้คุณเดา”
“อืม...ผมว่าคุณเอาคืนคนปล่อยข่าวใช่ไหม?”
“คุณนี่จริงๆ เลย” มารียาหัวเราะเมื่ออีกฝ่ายเดาถูก
“ใครเหรอที่ปล่อยข่าวออกไป?”
“ก็คนที่อาวิตรกำลังจะแต่งงานด้วยค่ะ ชื่อโสภี แล้วลูกสาวของโสภี ก็คือมาริกา ผู้หญิงในสต๊อกคนล่าสุดของพี่ป้อง”
“พระเจ้า! โลกมันช่างกลมจริงๆ”
“นั่นสิคะ พี่ป้องเองก็ไม่รู้เรื่องราวระหว่างอลิซกับสองแม่ลูกนั่น มาก่อน พอตอนที่พี่ป้องบอกเลิกมาริกาแล้วให้เงินเธอไปก้อนหนึ่ง อีกฝ่ายก็มาดราม่าที่บ้าน บอกว่าตัวเองตั้งท้องกับพี่ป้อง”
“จริงเหรอ? แล้วพี่ชายคุณจัดการยังไง”
“พี่ป้องก็บอกให้เขาไปบอกพ่อของเด็กค่ะ คิกๆๆ”
“พระเจ้า! พี่ชายคุณร้ายมากรียา หึๆ” อีเดนหัวเราะเบาๆ ราวกับเห็นภาพที่สาวเจ้าเล่าให้ฟัง
“พี่ป้องบอกว่าเขาป้องกันทุกครั้ง แถมมีอะไรกับมาริกาครั้งสุดท้ายเมื่อสี่เดือนก่อน แต่อีกฝ่ายดันบอกว่าท้องได้หกสัปดาห์ ก็เลยโป๊ะแตกจนต้องรีบวิ่งหนีออกจากบ้านไปด้วยกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยค่ะ”
“โชคดีนะที่ผมไม่ได้เลี้ยงดูใครไว้”
“ชิ! ขนาดไม่ได้เลี้ยงนะคะ” มารียาหันไปมองค้อนคนปากดี
“คุณต้องหนักแน่นรียา! อย่างไหนที่ผมบอกว่าไม่ นั่นแปลว่ามันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” อีเดนบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“สวัสดีครับคุณอลิซ ผมมาขอโทษเกี่ยวกับข่าวที่ออกไปเมื่อวานครับ” เชนบอกพร้อมกับยกมือไหว้สาวเจ้าที่นอนอยู่บนเตียง
“เอ่อ... มะ...ไม่เป็นไรค่ะ” อลิชายกมือไหว้ตอบอย่างอายๆ
“ผมไล่นักข่าวคนนั้นออกไปแล้ว ส่วนเรื่องที่ผู้กองจะให้ทนายฟ้องเรียกค่าเสียหายนั้น ทางผมยินดีจ่ายให้ตามที่เรียกร้องครับ” เชนบอกต่อ
“ถ้าคุณเชนสามารถแก้ไขข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้ ผมจะไม่ฟ้อง เพราะอย่างน้อยการที่คุณมาวันนี้ ผมก็ถือว่าคุณแสดงความจริงใจต่อผมและคนรักในระดับหนึ่งแล้ว” ปริณเห็นแก่เพื่อนรักที่แบกหน้ามาช่วยไกล่เกลี่ยให้
“ขอบคุณมากๆ เลยครับผู้กอง พรุ่งนี้ผมจะเขียนคำแถลงการณ์ขอโทษคุณอลิซอย่างเป็นทางการอีกครั้งครับ” เชนบอกก่อนจะยกมือไหว้อย่างซาบซึ้งใจที่สามารถยุติปัญหาได้
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันเสร็จเรียบร้อย ภูเบสก็ขอให้ปริณและอลิชาถ่ายรูปคู่กับเชน เพื่อจะเอาลงไอจี ประกาศยุติเรื่องราวที่บาดหมางก่อนจะพากันเดินทางกลับ
พอเจ้าพ่อสื่อทั้งสองเดินทางกลับไปได้ไม่ถึงยี่สิบนาที มารียา คุณหญิงกลมา เจ้าสัวอดิสร นมอิ่ม พันโทประวิตร คุณหญิงปานทิพย์และจอห์น ก็เดินทางมาเยี่ยมพร้อมกับอาหารเช้า ที่ทุกคนต่างก็พากันขนมา เอาใจว่าที่คุณแม่มือใหม่
ประวิตรเอ่ยขอโทษบุตรสาวกับทุกๆ เรื่องที่ผ่านมา และบอกว่าตนเสียใจกับสิ่งเกิดขึ้นทั้งหมด อลิชาเข้ากอดบิดาก่อนจะปล่อยโฮออกมาเมื่อหลายๆ อย่างที่อัดแน่นอยู่ในใจมานานได้รับการปลดปล่อย
จากนั้นทุกคนก็พากันรับประทานอาหาร พร้อมกับพูดคุยกันได้สักพัก ก็ทยอยกลับ เพราะตอนเที่ยงคุณหมอก็ให้อลิชากลับบ้านได้
11 : 45 น. หลังจากเคลียร์ค่าใช้จ่ายเสร็จ ปริณก็เดินกลับมาที่ห้องและเจอเข้ากับอีเดน เอมอร กิ่งกาญ หอบหิ้วกระเช้าของบำรุงมาเยี่ยมคนรักที่ตอนนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
มารียาและอลิชาดีใจที่ได้เจอกับเอมอรและกิ่งกาญ สี่สาวต่างพูดจาถามไถ่กันเรื่องนั้นเรื่องนี้กันไปมาได้สักพัก ปริณจึงเอ่ยชวนทุกคนไปทานอาหารกลางวันร่วมกัน โดยให้สี่สาวเป็นคนเลือกร้าน
12 : 35 น. ร้านตำนัว...
สี่สาวเปิดดูเมนูก่อนจะพากันสั่ง เพราะเริ่มหิวกันขึ้นมานิดๆ บวกกับได้กลิ่นของอาหารที่พนักงานยกมาเสิร์ฟโต๊ะข้างๆ แล้ว ก็ทำให้ลืมสนใจสองหนุ่มที่มาด้วยไปชั่วขณะ
ปริณได้ยินแต่ละเมนูที่สาวๆ สั่ง ก็หันไปถามคนที่เอาแต่จ้องมองน้องสาวของตน “คุณทานได้นะครับเสี่ย”
“สบายมากครับผู้กอง” อีเดนหันมาตอบยิ้มๆ
‘หึ! หมั่นไส้มานาน ขอเอาคืนบ้างเถอะวะ’ คนที่ขี้หวงน้องสาวส่งรอยยิ้มอาบยาพิษ กลับไปให้ว่าที่น้องเขย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อีเดน