อีเดน นิยาย บท 81

สิบนาทีต่อมา... โต๊ะยาวถูกยกออกมาวาง โดยมีเตาปิ้งย่างกับของทะเล เนื้อวากิวนำเข้าและน้ำจิ้มแซ่บๆ พร้อมกับเครื่องดื่มที่วางเรียงรายนับสิบๆ กระป๋องในถังแช่น้ำแข็งใบใหญ่

มารียา อลิชา จอห์น และเซน ต่างกำลังช่วยกันย่างเนื้อ กุ้งแม่น้ำ ปู ปลาหมึก อย่างสนุกสนาน ขณะที่สามหนุ่ม อีวาน อีเดน ปริณ นั่งตกปลาและจิบเบียร์คุยกันด้วยท่าทางชิลล์ๆ

“แข่งกันไหมครับเสี่ย” ปริณถามขึ้นอย่างนึกสนุก

“ได้ครับ! ถ้าหากว่าผมตกปลาได้ก่อนผู้กองจะให้อะไร?” อีเดนยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ว่าที่พี่เมีย ที่คอยกันท่าไม่เลิก

“คุณอยากได้อะไรล่ะ” ปริณถามยิ้มๆ

“หอมแก้มรียา” คนที่เก็บกดมาหลายวันบอกความต้องการอย่างไม่อาย

“ฮ่าๆๆ ฝันไปเถอะครับ” ปริณหัวเราะจนหน้าแดงก่ำ ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ

“ตกลงค่ะ” อลิชาที่ได้ยินการสนทนาตะโกนบอก ก่อนจะยิ้มให้เพื่อนสาวที่กำลังอายหน้าแดงก่ำอย่างขำๆ

“เฮ้! หนูพูดอะไรคะ?” ปริณหันไปมองคนรักด้วยสายตาขุ่นเคือง

“ก็พี่ป้องเป็นคนท้าคุณอีเดนเองนี่คะ” อลิชาบอกอย่างรู้สึกสงสารที่เพื่อนสาวถูกกันให้ออกห่างจากอีเดนตั้งแต่ตอนที่ขึ้นเครื่อง

“ตกลงนะครับผู้กอง” อีเดนถามขึ้นอีกครั้งหลังจากที่โยนเบ็ดตกปลาสลับกับของอีวาน ที่มีปลาติดเบ็ดอยู่แล้ว

“ก็ได้ๆ” ปริณหันมาตอบขณะที่คนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันอมยิ้มแต่ไม่มีใครยอมปริปากบอกคนขี้หวงน้องสาว

“โอเค! งั้นผมชนะแล้ว” อีเดนบอกพร้อมกับตวัดคันเบ็ดที่มีปลาชะโดขึ้นจากน้ำด้วยสีหน้าดีอกดีใจ

“กรี๊ดดด” อลิชากรีดร้องเมื่อเห็นปลาตัวใหญ่ดิ้นไปมาใกล้ๆ กับจุดที่เธอยืน

“โห...น้อยๆ หน่อยอลิซ” ปริณกลอกตาเซ็งๆ กับอาการของคนรัก ที่ควรจะกรีดร้องดีใจให้ตนมากกว่าคู่แข่ง

“ฮ่าๆๆ / คิกๆ” ทุกคนพากันหัวเราะอย่างขบขันกับท่าทางบึ้งตึงของผู้กองหนุ่ม

“เฮ้! นี่คุณจะไปไหน” ปริณเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนที่เพิ่งจะตกปลาได้โยนเบ็ดทิ้งแล้วเดินตรงดิ่งไปยังจุดที่น้องสาวของตนยืนอยู่

“ไปทวงของรางวัลครับ” อีเดนบอกพร้อมกับวิ่งไปหอมแก้มมารียาอย่างไม่รอช้า

จุ๊บ!

“คนบ้า!” มารียาต่อว่าอายๆ เมื่อเห็นทุกคนกำลังจ้องมา

“ฮิ้ววววว” จอห์นหอน เอ๊ย! โห่แซวอย่างชอบใจกับการกระทำ ที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์ของเสี่ยใหญ่กับน้องชายคนรอง

“ให้ตาย! ผมไม่น่าท้าคุณเลย” ปริณสบถอย่างหัวเสีย

“ชนครับผู้กอง” อีวานที่นั่งตกเบ็ดอยู่ใกล้ๆ ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นชนกับคนที่ทำหน้ายุ่งๆ

ปริณหันไปหยิบกระป๋องเบียร์ที่วางอยู่ข้างๆ เตรียมจะชน แต่ทว่าสายตาก็ดันเหลือบไปเห็นคันเบ็ดในมือของอีกฝ่ายเข้า เขาจึงหันกลับไปมองว่าที่น้องเขยด้วยสีหน้าเอาเรื่อง “นี่มันคันเบ็ดของเสี่ยไม่ใช่เหรอครับ”

“เอ่อ...” คนที่ถูกจับได้เริ่มจะไปไม่ถูก เมื่อเห็นสีหน้าเอาเป็นเอาตายของว่าที่พี่เมีย

“คุณกล้าโกงกับผมงั้นเหรอ?” ปริณโยนคันเบ็ดในมือทิ้งทันใด

“เอ่อ...ใจเย็นครับผู้กอง” อีเดนออกวิ่งทันทีอย่างไม่รอช้า

“คิกๆๆ” อลิชากับมารียาพากันหัวเราะจนหน้าแดงก่ำกับความทะเล้นของว่าที่น้องเขยกับว่าที่พี่เมีย ที่เวลาเจอหน้ากันทีไรก็เป็นเหมือนไม้เบื่อไม้เมาทุกครั้ง

ตู้ม! ปริณผลักคนเจ้าเล่ห์ลงไปนอนแช่ในแอ่งน้ำตก จนน้ำกระเด็นไปโดนคนที่อยู่รอบๆ อย่างรู้สึกสะใจที่ได้เอาคืน “ฮ่าๆๆ น้ำเย็นดีไหมครับเสี่ย”

อีเดนกลอกตาก่อนขอความช่วยเหลือจากน้องชายที่กำลังจะลุกไปเอาเบียร์ “แหม! อีวานส่งผู้กองลงมาสัมผัสความเย็นหน่อยสิ!”

“เอ่อ...ขอโทษนะครับผู้กอง” อีวานทำหน้าอึกอัก ก่อนจะ...ผลักอีกฝ่ายให้ลงตามไปเล่นน้ำกับพี่ชาย

ตู้ม! ปริณลงไปลอยคอกับอีเดนในแอ่งน้ำที่เย็นเฉียบ ราวกับน้ำที่อยู่ก้นถังน้ำแข็ง

“จอห์นไปช่วยกันเก็บฟืน” ปริณบอก ก่อนจะเดินไปไล่เก็บกิ่งไม้แห้งมากองรวมกับเสี่ยใหญ่ เพราะบรรยากาศที่ไร่แห่งนี้ ต่อให้จะมีแสงแดด แต่ก็มีความเย็นยะเยือกเมื่อลมพัดผ่าน ถ้าจะปักหลักกันปาร์ตี้ต่อจนค่ำก็ควรจะไล่เก็บฟืนมาตุนเอาไว้

“ไปช่วยกันเซน” อีวานชวนน้องชายหลังจากที่ถอดเสื้อออก

“ครับ” เซนพยักหน้าก่อนจะเดินไปช่วยคนอื่นๆ

มารียากับอลิชปิ้งย่างของทะเลรอ หนุ่มๆ หุ่นล่ำๆ ที่ตอนนี้ต่างก็ถอดเสื้อที่เปียกไปผึ่งแดดทิ้งเอาไว้ แล้วไปเก็บฟืนและเดินสำรวจหาของป่าในไร่ ขณะเดียวกันเหล่าบอดี้การ์ดที่พักอยู่บริเวณรอบๆ ก็หิ้วปลาช่อนกับปลาชะโดตัวใหญ่ที่ตกเบ็ดได้มาฝาก

ยี่สิบนาทีต่อมา... หลังจากที่หนุ่มๆ เก็บฟืนมาตุนทิ้งไว้เสร็จแล้ว ก็พากันมานั่งล้อมวงทานของทะเลปิ้งย่างกับเบียร์ และร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน จากนั้นไม่นาน... เสกสรรก็ขับรถพาภรรยามาร่วมวง พร้อมกับหิ้วเห็ดแชมปิญองที่เพาะปลูกเองในไร่มาฝาก

หนุ่มสาวต่างพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งตกเย็น อังศณา อีธาน กมลา อดิสรและปานทิพย์ก็กลับมาร่วมวงทานมื้อค่ำด้วยกันอย่างพร้อมเพรียง จวบจนเวลาล่วงเลยถึงสี่ทุ่ม ทุกคนก็พากันแยกย้ายไปอาบน้ำพักผ่อน เพราะรุ่งเช้าจะต้องไปแจกของให้เด็กๆ ที่บนดอย

อีเดน อีวาน เซน ปริณและจอห์น ชวนกันตั้งเต็นท์นอนนอกบ้านเพราะอากาศค่อนข้างเย็นสบาย

ด้านมารียากับอลิชาก็นอนในห้องด้วยกันอย่างรู้สึกผ่อนคลายเมื่อความสัมพันธ์ของหลายๆ ฝ่าย เริ่มเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น

“รียา! ฉันกลัวว่าจะอ้วนจนใส่ชุดเจ้าสาวไม่ได้อ่ะ” คนที่พอตั้งท้องก็เริ่มทานอาหารไปเยอะกว่าทุกๆ ครั้ง บอกอย่างเป็นกังวล

“บ้า! แก่ตัวเล็กนิดเดียวทำไมจะใส่ไม่ได้” มารียายิ้มอย่างเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนสาว

“นึกไปแล้วก็ตื่นเต้นนะที่เราสองคนจะแต่งงานไล่ๆ กัน” อลิชายิ้มให้เพื่อนรัก ที่ตั้งแต่คบกันมาอีกฝ่ายก็ยังคงน่ารักเสมอต้นเสมอปลายกับเธอเสมอ

“อืม...แต่ฉันตื่นเต้นที่แกจะมีหลานให้อุ้มมากกว่านะ คิกๆๆ” มารียาหัวเราะเบาๆ เพราะช่วงหลายวันที่ผ่านมา เธอจะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับส่องดูเสื้อผ้าและของใช้เด็กจนโดนมารดาล้อว่า ‘ตกลงใครท้องกันแน่เนี่ย’

“พี่ป้องน่ะเห่อมาก ก่อนนอนจะเอาหน้ามาแนบท้องฉันแล้วคุยกับลูกทุกคืนเลย” อลิชาบอกอย่างรู้สึกขำๆ กับการกระทำของว่าที่คุณพ่อที่บางคืนก็หลับไปโดยเอาใบหน้าแนบกับท้องของเธอ

“จริงดิ” มารียาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“จริง พอฉันผลักหน้าออกก็ดราม่าหาว่าฉันกีดกันพ่อลูก”