อีเดน นิยาย บท 82

“คิกๆๆๆ เป็นเอามากนะเนี่ยพี่ชายฉัน”

“เรานอนกันเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” อลิชาชวน

“อืม...หวังว่าดึกๆ พี่ป้องคงไม่แอบเข้ามานอนแทรกกลางหรอกนะ”

“บ้า” อลิชาต่อว่า ขณะที่ภายในใจก็เริ่มสั่นขึ้นมานิดๆ เพราะเธอก็แอบคิดว่าอีกฝ่ายจะทำแบบที่รียาพูดเหมือนกัน

“คิกๆๆๆ” มารียาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปกดปิดสวิตช์ไฟ ที่หัวเตียง

เช้าวันต่อมา... ทุกคนพากันไปแจกของยังโรงเรียนและหมู่บ้านที่อยู่ในเขตชนบท ซึ่งค่อนข้างทุรกันดารหลายแหล่ง จนกระทั่งกลับมาร่วมทานมื้อค่ำที่ไร่สิรันยากรณ์ ที่คุณเพียงดาวจัดเตรียมอาหารเอาไว้รอ ก่อนจะ พากันพูดคุยเรื่องงานแต่งของอีเดนกับมารียา ที่จะจัดเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ ที่จะมีแต่คนวงใน และคนสนิทที่เกี่ยวข้องทางธุรกิจ ราวๆ สองร้อยคน โดยจะปิดรีสอร์ทของไร่เอื้องลานนาเอาไว้รับรองแขกที่จะเดินทางมาร่วมงาน

อีเดนลอบมองหน้าว่าที่เจ้าสาวเป็นพักๆ ก่อนจะเอ่ยชวนอีกฝ่ายออกไปเดินเล่นชมวิวด้านนอก ตรงส่วนที่เปิดเป็นร้านอาหาร

ปริณลุกขึ้นพร้อมกับชวนหนุ่มๆ คนอื่นๆ ออกไปนั่งดื่มด้วยกัน ที่ร้านอาหารกับเสี่ยใหญ่ อีเดนกลอกตาอย่างเพลียๆ เมื่อโดนว่าที่พี่เมียตามคุมแจราวกับนักโทษ

หนุ่มสาวพากันออกไปนั่งดื่มที่ร้านอาหารเปิดใหม่ ที่มีทั้งดนตรี ขับกล่อมและอาหารสารพัดเมนู ผสมผสานทั้งไทย-จีน-ญี่ปุ่นและอิตาเลียน ท่ามกลางบรรยากาศที่รายล้อมไปด้วยขุนเขา กับแสงไฟที่ส่องสว่างไสวตามจุดต่างๆ ของไร่ ทำให้คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นอายของความโรแมนติก และความประทับใจแก่ผู้ที่ได้มาเยือน

แปดวันต่อมา... โรงแรมมะลิฉัตรแกรนด์ (งานแต่งปริณกับอลิชา)

“ตื่นเต้นหรือครับผู้กอง” อีเดนถามคนที่เดินวนไปวนมาเป็นสิบๆ รอบอย่างรู้สึกขำๆ

“เปล่าสักหน่อย ผมไม่มีอะไรทำต่างหากครับเสี่ย” ปริณกลอกตาเซ็งๆ เมื่อถูกทัก

“แหม! ตื่นเต้นก็บอกว่าตื่นเต้นสิครับ” อีเดนหยอกเย้าต่อ

“เก็บอาการบ้างเถอะป้อง” ภูเบสบอกเพื่อนรักด้วยสีหน้าขบขัน

“อาการอะไรฮะไอ้ภู” คนที่โดนคนนั้นคนนี้แหย่ เริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ เพราะก่อนแต่งงานสามวัน โดนผู้ใหญ่จับแยกจากอลิชา ทำให้คนที่ติดเมียแทบคลั่ง

“ก็อาการอยากได้เมียจนตัวสั่นไง เก็บซะมั่ง ยังไงวันนี้แกก็ได้สิทธิ์ของสามีแน่นอน ไม่ต้องห่วง” ภูเบสบอกคล้ายกับว่าเข้าไปนั่งในใจของ เพื่อนรักมา

“มีใครอยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวแทนไอ้ภูบ้างไหม” ปริณถาม พลางหันไปมองหน้าหนุ่มๆ ที่มาร่วมขบวน

“ทำไมเหรอครับพี่ป้อง”จอห์นถามอย่างสงสัย

“ก็อีกสามนาทีข้างหน้า ไอ้ภูมันจะถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เพราะเดินมาสะดุดเท้าเจ้าบ่าวแล้วล้มหน้ากระแทกพื้นยังไงล่ะ” ปริณบอกพร้อมกับปรายหางตามองเพื่อนรักอย่างนอยด์ๆ

“แหม! กูแหย่เล่นเฉยๆ ครับเพื่อน ใจเย็นๆ” ภูเบสบอกเจ้าบ่าวสุดหื่น เอ๊ย! สุดโหดด้วยสีหน้าขบขัน

“ฮ่าๆๆ / ฮ่าๆๆ” ทุกคนพากันหัวเราะกับการสนทนาของทั้งสอง

“หนุ่มๆ จ๊ะ ได้เวลาแล้วจ้ะ” กมลาเอ่ยเรียกหนุ่มๆ ให้เตรียมตัวแห่ขันหมากวนรอบหน้าโรงแรม

ทันทีที่เสียงกลองยาวดังขึ้น หนุ่มหล่อสุดฮอตอย่างเซน อีวาน จอห์น ภูเบสและอีเดน ที่พากันใส่เสื้อคอกลมแขนยาวสีขาวสวมทับด้วยสูท สีเทาอ่อนกับโจงกระเบนสีแดง เริ่มโยกเบาๆ ตามจังหวะของดนตรี ก่อนจะเดินนำหน้าเจ้าบ่าววนรอบโรงแรม

ที่ห้องแต่งตัวของเจ้าสาว...

“หลานย่าสวยอย่างกับนางในวรรณคดีแน่ะ” ปานทิพย์เอ่ยชมขณะจ้องมองใบหน้างามของหลานสาวที่เพิ่งจะแต่งตัวเสร็จ

“ใช่ค่ะ สวยมากๆ เลย” มารียาเอ่ยชื่นชม ‘พี่ป้องเห็นแล้วต้องอึ้งแน่ๆ’

“หนูก็สวยมากเหมือนกันนะรียา” ปานทิพย์หันมาบอกคนที่เดินมาสมทบด้วยสีหน้ายิ้มๆ เมื่อหันไปมองเพื่อนรักของหลานสาวที่วันนี้ดูจะสวยหวานแปลกตาไปกว่าทุกวัน

“ขอบคุณค่ะคุณย่า” มารียายกมือไหว้ ก่อนจะเหลือบไปมองมือถือก็เห็นการแจ้งเตือนการถ่ายทอดสดของเพื่อนรักในเฟซบุ๊กเข้าพอดี “อ๊ะ! อลิซ จอห์นไลฟ์สดอ่ะ”

“ชีวิตนี้ของผมเต็มพอแล้วครับ ฮ่าๆๆ” เสกสรรบอกยิ้มๆ

“ผมว่าเดี๋ยวพี่จอห์นคงจะได้นั่งรถคันเดียวกับพี่ภูไปโรงพยาบาลด้วยกันแน่ๆ” เซนเอ่ยหยอกอย่างอดไม่ได้

“แหม... อย่าพูดจาเป็นลางสิเซน” จอห์นรีบหันไปยกมือไหว้เจ้าพ่อทางเหนืออย่างขอโทษขอโพย

“ฮ่าๆๆ” หนุ่มๆ พากันหัวเราะคนชอบป่วน ขณะที่เสกสรรโบกมือให้เบาๆ อย่างไม่ถือสา

จอห์นยิ้มกว้าง ก่อนจะหันกล้องกลับมาถ่ายที่ใบหน้าของตน พร้อมกับนัดหมายสาวๆ ที่เข้ามาชม “ผมจะไลฟ์สดงานแต่งหนุ่มฮอตแห่งปีไปเรื่อยๆ เป็นระยะๆ จนกระทั่งเสร็จพิธีต่างๆ และงานเลี้ยงรอบค่ำครับ ท่านใดที่ไม่อยากพลาด กดติดตามผมไว้นะครับ”

“จอห์นน่าจะไปเป็นนักข่าวนะ” มารียาบอกขำๆ

“นั่นสิ! สาวๆ เข้ามาดูหลายแสนเลย ไม่น่าเชื่อเนาะ” อลิชา เห็นด้วยเพราะจอห์นคือทายาทคนเดียวของตระกูล Orianna (โอเรียนน่า)จึงมีสาวๆ นับล้านกดติดตามและให้ความสนใจอีกฝ่าย

ซึ่งบางวันจอห์นก็จะโชว์ชีวิตหรูหรา แต่บางวันก็ลากรองเท้าแตะ กางเกงขาสั้น เสื้อกล้ามตัวใหญ่ๆ เดินชิลล์ๆ ออกจากคอนโด ไปนั่งกินส้มตำปูปลาร้าที่ร้านข้างทาง ใกล้ๆ กับคอนโด เป็นประจำ ทำให้สาวๆ ที่กดติดตามต่างพากันไปเข้าคิวซื้อส้มตำที่ร้าน เพราะว่าจะได้เจอหนุ่มหล่อรวยที่ไม่เคยถือเนื้อถือตัวอย่างจอห์น โอเรียนน่า สิงสถิตอยู่ที่นั่นตอนบ่ายๆ

“เป็นย่าก็เลือกไม่ถูกจริงๆ นะ หนุ่มๆ แต่ละคนหล่อกันคนละแบบเลย” ปานทิพย์ออกความเห็น

“คิกๆๆๆ” สาวสองหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจกับคำบอกกล่าว

“อลิซ หนูพร้อมหรือยังลูก” ประวิตรที่เพิ่งเข้ามาเอ่ยถามยิ้มๆ

“พร้อมแล้วค่ะพ่อ” อลิชาส่งยิ้มให้กับบิดา

“ลูกสาวพ่อสวยจัง” ประวิตรบอกพร้อมกับจ้องมองใบหน้างามนิ่ง พลันความรู้สึกของวันแรกที่ได้เจอกับอริสาก็ฉายย้อนกลับมา

“ขอบคุณค่ะ” อลิชาบอกก่อนจะหันไปเช็กความเรียบร้อยของชุดอีกครั้ง