ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 118

อวี้เยี่ยนสงสัย เฉินเสียนก็กล่าวว่า "รุ่งขึ้นเจ้าเอาพิษในขวดไปส่งให้ไปให้เหลียนชิงโจว ให้เขาคิดวิธีทำยาแก้พิษออกมา แล้วบอกด้วยว่าข้ารีบใช้ เขารู้ว่าควรจะต้องไปหาใคร"

อวี้เยี่ยนตอบรับ กล่าวว่า "บ่าวทราบแล้วเพคะ นี่ก็ดึกมาแล้วองค์หญิงรีบพักผ่อนเถอะเพคะ"

ฉินหรูเหลียงตามหาอยู่ข้างนอกทั้งวันทั้งคืน

ในต้าฉู่การใช้ประโยชน์จากรกมนุษย์นั้นไม่แพร่หลาย คนทั่วไปที่นี่ยังไม่รู้คุณค่าในด้านยาของมันและสรรพคุณที่เป็นยาชูกำลัง

ด้วยเหตุนี้ไม่ต้องพูดถึงร้านยาสมุนไพรที่ไม่มีอย่างแน่นอน และเมื่อชาวบ้านธรรมดาได้ยินว่าฉินหรูเหลียงต้องการรกเด็กที่เพิ่งเกิด ล้วนแต่คิดว่าฉินหรูเหลียงบ้าไปแล้ว

ฉินหรูเหลียงวิ่งหาอยู่ข้างนอกทั้งวันทั้งคืน ถึงแม้ว่าจะพูดว่าจะจ่ายเงินหนักแก่สตรีที่กำลังจะคลอด ก็ไม่สามารถคลอดได้ในเวลาสั้นๆ สองวันนี้

ในเวลาหนึ่งวัน สมองของเขาเต็มไปด้วยวิธีที่แสนบ้าคลั่งนับไม่ถ้วน ประสบความทุกข์ทรมานอย่างที่คิดไม่ถึงเลยทีเดียวเชียว

เขาอยากจะช่วยหลิ่วเหมยอู่ เพียงแค่ได้รกเด็กที่เพิ่งเกิดก็จะสามารถช่วยชีวิตเหมยอู่ได้แล้ว

แต่ว่าเขารอนานเช่นนั้นไม่ได้ เห็นหน้าท้องกลมๆ สั่นอยู่ตรงหน้า เขาก็ไม่มีทางเลือกจริงๆ

เขาคิดจนกระทั่งว่า ถ้าเขาสามารถเป็นคนเลว ผ่าท้องเอารกออกมาตรงๆ เลย ก็ไม่ต้องเปลืองแรงเหนื่อยเช่นนี้แล้ว

เขาต้องการไม่เยอะ เพียงแค่รกหนึ่งชิ้นก็เท่านั้น

แต่เขาไม่สามารถทำได้

ฉินหรูเหลียงกลับมาจวนแม่ทัพในวันรุ่งขึ้น เมื่อเข้าประตูมา เซียงหลิงก็รีบวิ่งออกมาร้องไห้ต่อหน้าเขาแล้วกล่าวว่า "แย่แล้วเจ้าค่ะ นายหญิงรองอ้วกออกมาเป็นเลือดแล้วเจ้าค่ะ ครั้งนี้อ้วกออกมาเป็นเลือดสีดำเยอะมากเจ้าค่ะ ถ้าท่านแม่ทัพยังไม่ช่วยนายหญิงรองอีกล่ะก็ นายหญิงรองก็จะไม่มีชีวิตให้ต้องช่วยแล้วเจ้าค่ะ"

เท้าของฉินหรูเหลียงหยุดลง เขาไม่มีเวลาไปดูหลิ่วเหมยอู่ เขาไปที่สวนสระวสันตฤดู

ขณะเดียวกันอวี้เยี่ยนก็ได้รับคำสั่งของเฉินเสียน นำพิษในขวดไปส่งให้เหลียนชิงโจว ให้เขาคิดวิธีปรุงยาแก้พิษ

ฉินหรูเหลียงเดินมาถึงในเรือน แม่บ้านจ้าวดีใจที่เขามาเยี่ยมเฉินเสียน กล่าวออกไปว่า "องค์หญิงกำลังอยู่ในห้องเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพจะเข้าไปนั่งพักสักครู่ไหมเจ้าคะ?"

ฉินหรูเหลียงมองไปที่ประตูห้อง กล่าวว่า "แม่บ้านจ้าว ออกไปก่อน ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับนางสักเล็กน้อย"

แม่บ้านจ้าวฟังอย่างยินดี กล่าวว่า "พอดีเลยเจ้าค่ะ บ่าวกำลังจะไปครัว ท่านแม่ทัพไปคุยกับองค์หญิงเถอะเจ้าค่ะ"

เมื่อก่อนถึงแม้ว่าจะมีเรื่องไม่น่ายินดีเกิดขึ้น แต่แม่บ้านจ้าวก็รู้สึกว่าในสักวันท่านแม่ทัพจะเปลี่ยนได้ นางดูออกว่าท่านแม่ทัพเริ่มห่วงใยและใส่ใจองค์หญิงขึ้นมาแล้วบ้าง เรื่องเหมือนก่อนไม่น่าจะเกิดขึ้นได้อีก

แม่บ้านจ้าวกล่าว "อีกแค่หนึ่งเดือนกว่าๆ องค์หญิงก็จะให้กำเนิดบุตรแล้ว เวลานี้ก็เดินเหินไม่สะดวกนัก ขอความกรุณาท่านแม่ทัพมาดูแลสักหน่อย องค์หญิงตั้งครรภ์แปดเก้าเดือน ไม่ง่ายเลยจริงๆ เจ้าค่ะ"

"ข้ารู้แล้วล่ะ"

แม่บ้านจ้าวยังกล่าวกำชับอีกว่า "ถ้ามีเรื่องอะไร ก็หวังว่าถ้าแม่ทัพจะพูดกับองค์หญิงดีๆ นะเจ้าคะ อย่าให้เหมือนครั้งที่แล้ว..."

ฉินหรูเหลียงกล่าว "แม่บ้านจ้าววางใจเถอะ ข้าจะไม่ลงมือกับนางอย่างไม่มีเหตุผลเหมือนครั้งนั้นอีกแล้วล่ะ"

เมื่อได้รับคำรับรองจากฉินหรูเหลียง แม่บ้านจ้าวถึงจะวางใจได้ ออกจากสวนสระวสันตฤดูไปห้องครัวทำอาหารให้เฉินเสียน

อาหารและเครื่องดื่มของเฉินเสียนนั้นแม่บ้าวจ้าวจะใส่ใจเป็นพิเศษ คนท้องควรกินอะไร นางจะต้องไปถามให้ละเอียด แล้วทำให้เฉินเสียนกิน

อวี้เยี่ยนไม่อยู่ สวนสระวสันตฤบ่าวที่อยู่ในเรือนก่อนหน้านี้ก็ถูกเฉินเสียนไล่ออกไปแล้ว เรือนไม่ใหญ่ คนปรนนิบัติเยอะก็กลับทำให้อึดอัดเปล่าๆ

แม่บ้านจ้าวที่กำลังยุ่งอยู่ เมื่อฉินหรูเหลียงมาแล้ว มีฉินหรูเหลียงคอยอยู่เป็นเพื่อนแล้ว แม่บ้านจ้าวก็วางใจที่จะออกไป

นางยังจะต้องเปิดทางอย่างสุดความสามารถ ให้ท่านแม่ทัพและองค์หญิงประสานรอยร้าว

วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม ไม่เห็นแสงอาทิตย์ อึมครึมจนรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย

เฉินเสียนอยู่ในห้องรู้สึกหายไม่ออก ใจสั่นตุบๆ