ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 13

สุดท้ายฉินหรูเหลียงก็กังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของหลิ่วเหมยอู่ จึงทิ้งเฉินเสียนเอาไว้และโอบกอดนางที่รักก้าวยาวๆ ออกไป

ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้กลับมา จวนแม่ทัพก็ไม่เคยสงบอีกเลย!

คิดไม่ถึงว่าทันทีที่ออกมาจากลานซอมซ่อนั่น ฉินหรูเหลียงจะปะทะเข้ากับใครบางคน เขาขมวดคิ้วขณะจ้องคนผู้นั้นและเอ่ยออกมาว่า “เจ้านั่นเอง มาทำอะไรที่นี่หรือ”

เขาผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเหลียนชิงโจที่พาเฉินเสียนกลับมาเมื่อสองวันก่อนนั่นเอง

วันนี้เขามาเยี่ยมเยียนถึงที่และพ่อบ้านกำลังนำทางมาที่สวนหลังบ้านพอดี ตามกฎแล้วเหลียนชิงโจวจะเข้ามาที่ลานด้านในไม่ได้ ทว่าคราวนี้พ่อบ้านพาเขาเข้ามาเป็นกรณีพิเศษ

ประการแรกคือพ่อบ้านรู้ว่าฉินหรูเหลียงมาก่อความยุ่งยากให้เฉินเสียนตั้งเช้าตรู่ ถ้ามีคนอื่นมาเกี่ยวข้อง เขาอาจจะช่วยปกป้องลูกของท่านแม่ทัพได้ ประการที่สองคือเหลียนชิงโจวผู้นี้เป็นคนใจกว้าง ทันทีที่มาถึงก็นำของมีค่ามามอบให้ตั้งมากมาย

เมื่อรู้ว่าเหลียนชิงโจวเป็นแขกขององค์หญิง พ่อบ้านจึงรีบพาเขาเข้ามา

ฉินหรูเหลียงไม่พอใจเป็นอย่างมากและเอ่ยกับพ่อบ้านว่า “เจ้านึกจะพาใครเข้ามาก็พามาได้หรือ ใครอนุญาตให้เจ้าทำเช่นนี้”

“บ่าวแค่...”

“หุบปาก ข้าไม่อยากฟัง พาเขาออกไปเดี๋ยวนี้!”

ทันทีที่สิ้นเสียงของฉินหรูเหลียง เฉินเสียนก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงประตูและเอนตัวพิงบานประตูไว้ เธอกอดอกอย่างสบายอารมณ์ “เขาเป็นแขกของข้า และข้าจะพบกับเขาที่นี่”

เหลียนชิงโจวเก็บมือและกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ “ดูเหมือนข้าน้อยจะมาผิดเวลา ท่านแม่ทัพคงจะยุ่งตั้งแต่เช้า ข้าว่าท่าทางนายหญิงน้อยดูไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ท่านแม่ทัพจะไม่รีบตามหมอมาดูอาการหรอกหรือขอรับ”

ฉินหรูเหลียงหรี่ตามองเขา ทำเสียงฮึในลำคออย่างเย็นชาก่อนจะสาวเท้าจากไปอย่างรวดเร็ว

เฉินเสียนเชิญเหลียนชิงโจวเข้าไปในลานบ้าน

สถานที่เล็กๆ แห่งนี้แม้จะเรียบง่ายและคร่ำครึ ทว่าก็เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาที่หาได้ยาก

รอยยิ้มของเหลียนชิงโจวจืดจางลง “องค์หญิงอาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ”

เฉินเสียนถามกลับอย่างไม่ออกความเห็นใดๆ “เจ้ามาที่นี่มีอะไรหรือ”

เหลียนชิงโจวจึงตอบว่า “องค์หญิงทรงพระครรภ์ มีเหตุผลอะไรที่กระหม่อมจะไม่มาเยี่ยมล่ะพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำยาและอาหารสำหรับคนตั้งครรภ์ไว้แล้ว ตอนนี้วางไว้ที่หน้าลาน องค์หญิงค่อยไปตรวจดูนะพ่ะย่ะค่ะ”

เฉินเสียนพยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้ว ขอบใจนะ”

ทันทีที่เข้าไปในบ้านก็เห็นว่าด้านในเต็มไปด้วยข้าวของระเกะระกะที่ยังไม่ทันได้เก็บกวาดให้เรียบร้อย

เหลียนชิงโจวเอ่ยอย่างตกใจ “ท่านแม่ทัพฉินมาสร้างปัญหาให้องค์หญิง?”

เฉินเสียนชำเลืองมองเขา “เมื่อครู่นี้เจ้าก็เห็นหลิ่วเหมยอู่แล้วนี่ ดูแล้วนางน่าจะมีปัญหามากกว่าข้าไม่ใช่หรือ”