ข้าคือหงส์พันปี นิยาย บท 634

ท่านแม่ของเขาหวงแหนตุ๊กตาหุ่นกระบอกคู่นี้มาก ปลายนิ้วมือที่กำลังสัมผัสบนรอยไหม้สีดำ สีหน้าอารมณ์ดูค่อนข้างเฉยชา ไม่ได้เจ็บปวดและสิ้นหวังเฉกเช่นที่ผ่านมา

ยังมีหน้ากากที่แขวนอยู่ในห้องบรรทม ก็เป็นนิทานอีกตอนหนึ่ง เฉินเสียนเล่าให้เขาฟังว่า ท่านพ่อของเขาได้พาเธอไปเที่ยวงานเทศกาลโคมไฟวันไหว้พระจันทร์ ตั้งใจพกเงินไปแค่ไม่กี่เหรียญกษาปณ์ทองแดงมาทานบะหมี่ถงซินข้างแม่น้ำหยางชุนกับเธอ ตอนนั้นเธอพึ่งจะคลอดซูเซี่ยนได้ไม่นาน ในขณะที่กำลังหาเงินค่านมให้ลูกอยู่นั้น ก็ถูกคนจากบ่อนพนันตามไล่ล่า ท่านพ่อของเขาก็ได้สวมหน้ากากแบบนี้ ช่วยเธอตีคนกลุ่มนั้นจนไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน

ยังมีขลุ่ยไม้ไผ่ ปิ่นหยก ทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่างล้วนมีเรื่องราวที่อบอุ่นแฝงไว้มากมาย

เฉินเสียนไม่ได้นำสิ่งของในความทรงจำเหล่านี้ไปเก็บแต่อย่างใด เธอเลือกที่วางมันไว้บนหัวเตียง ในที่ที่ใกล้กับสายตา ทุกครั้งที่เงยหน้าขึ้นมาก็จะมองเห็นอยู่เสมอ

ยังมีจดหมายที่ซูเจ๋อเขียนให้เธอ รวมไปถึงหนังสือตำราที่เขาเก็บไว้ให้ เธอมักจะนั่งอยู่ข้างเตียงเล็กๆ ของซูเซี่ยน แล้วอ่านเนื้อหาในจดหมายให้เขาฟัง บอกเล่าถึงกลยุทธ์ที่ท่านพ่อของเขาใช้กอบกู้บ้านเมืองของราชอาณาจักรต้าฉู่

เมื่อเหนื่อยล้าแล้ว เฉินเสียนก็จะวางหนังสือตำราไว้ข้างหมอน แล้วนอนตะแคงหันหน้าไปมองท่าทางที่หลับสบายของซูเซี่ยน พลางลูบสัมผัสร่องรอยของสิ่งที่ซูเจ๋อได้หลงเหลือไว้ให้เธออย่างแผ่วเบา

ไม่มีห้วงเวลาไหนเลยที่เธอจะไม่คิดถึงเขา เพียงแต่เธอจะไม่ให้ตัวเองเจ็บปวดทรมานอย่างที่แล้วๆ มา เธอยังมีลูกชายของเธอ เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองล้มแล้วลุกไม่ขึ้นแบบนี้อีก

เวลาอาจจะไม่ใช่ยารักษาที่ดีที่สุด แต่เมื่อเวลาผ่านไป แผลเจ็บปวดในหัวใจก็จะค่อยๆ ทุเลาลง และสามารถช่วยเยียวยารักษาเธอ จากที่เคยวิตกกังวลอารมณ์ร้ายกาจก็เปลี่ยนมาเป็นสงบสุขุมและอ่อนโยน

เพียงแต่ขลุ่ยไม้ไผ่และปิ่นหยกที่ซูเจ๋อได้มอบให้เธอ เธอไม่ได้พกติดตัวอยู่ตลอดเวลาเหมือนเฉกเช่นที่ผ่านมา เธอวางสองสิ่งนี้ไว้ใต้หมอน ยามค่ำคืนเวลาที่เธอนอนไม่หลับ ทุกครั้งที่เธอเอื้อมมือไปจับ ก็จะสัมผัสเจออยู่เสมอ

เธอกลัวว่าสิ่งเหล่านี้ที่ซูเจ๋อได้มอบไว้ให้เธอนั้น จะถูกทำร้ายจากกาลเวลา ฉะนั้นเธอจึงเก็บถนอมมันไว้เป็นอย่างดี เพราะหากมันเสียหายไป ซูเจ๋อจะไม่มีวันมามอบของชิ้นที่สองให้กับเธออีกแล้ว

บางครั้ง เมื่อรอซูเซี่ยนหลับไปแล้ว เฉินเสียนก็มักจะนำจดหมายที่ซูเจ๋อเคยเขียนให้เธอออกมาอ่านใหม่ และเมื่อเฉินเสียนหลับไปแล้ว บางทีซูเซี่ยนก็ตื่นมาห่มผ้าห่มให้เฉินเสียนอยู่บ่อยครั้ง

สองแม่ลูกที่ต่างพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ทุกอย่างค่อยๆ ดีขึ้นอย่างช้าๆ

หลังจากงดการว่าราชกิจในยามเช้าครบหนึ่งเดือน ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ ในทุกๆ วันเฉินเสียนตื่นก่อนซูเซี่ยนหนึ่งชั่วยาม (สองชั่วโมง) เมื่อกลับจากการว่าราชกิจในยามเช้า เธอก็จะมาทานอาหารเช้าพร้อมกับเขาเสมอ

ในระหว่างที่ซูเซี่ยนพักฟื้นรักษาตัว ก็ได้หยุดการเรียนในสถาบันการศึกษาไท่ เมื่อเฉินเสียนว่างเว้นจากการจัดการบ้านเมือง ก็มักจะสอนหนังสือให้เขาเสมอ

เฉินเสียนพูดขึ้นว่า : “ท่านพ่อของเจ้าเป็นคนสอนชั้นเรียนอารยธรรมและวัฒนธรรมที่แม่เรียนเอง ถึงแม้ว่าจะไม่เทียบเท่ากับราชครูที่รู้เรื่องประวัติศาสตร์เป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นัก ตอนนี้ก็พอดีเลย แม่จะได้ทบทวนไปพร้อมๆ กับเจ้า”

ซูเซี่ยนนั่งอยู่บนเตียงเล็กของเขา อาการป่วยปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขาชัดเจน เวลาที่เขายิ้มขึ้นอ่อนๆ อย่างมีเงื่อนงำนั้น ดูมีเสน่ห์เฉกเช่นพ่อของเขาไม่มีผิด

เฉินเสียนมักจะจ้องจนลืมตัวอยู่เสมอ

ซูเซี่ยนพูดขึ้นว่า : “ข้ารู้ ท่านแม่ไม่ถนัดอ่านบทความ หนังสือใบลานที่ร่ายยาวของเหล่าบรรดาขุนนางชั้นผู้ใหญ่ในราชสำนักมักนำมาทูลนั้น พอท่านแม่ได้อ่านก็มักจะปวดหัวอยู่เสมอ”

เฉินเสียนจึงพูดขึ้นว่า : “นั่นเป็นเพราะเมื่อก่อนอ่อนประสบการณ์ ตอนนี้ไม่ได้แย่ขนาดนั้นเสียหน่อย”

ในแต่ละวันซูเซี่ยนไม่เพียงแต่อ่านหนังสือเท่านั้น เฉินเสียนยังสอนเขาแกะสลักอีกด้วย ถึงแม้ว่าฝีไม้ลายมือของตัวเองจะไม่ได้ดีเท่าไหร่นักก็ตาม

เธอเคยเรียนแกะสลักกับอาจารย์ในย่านชานเมืองอยู่พักหนึ่ง หุ่นกระบอกที่เธอแกะสลัก ก็ถือว่าเป็นผลงานที่ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่เท่าไหร่นัก เวลานี้จึงเป็นโอกาสที่ดีสำหรับการฝึกฝนและได้อวดฝีมือไปในคราวเดียวกัน

เธอได้นั่งบนพรมกับซูเซี่ยน บนพื้นมีไม้แกะสลักวางอยู่ สองแม่ลูกต่างพากันฝึกแกะสลัก ทั้งคู่ได้ฝึกฝนและขัดเกลาจิตไปในตัว

ไม้แกะสลักเริ่มโค้งมนและเป็นรูปเป็นร่างขึ้น เฉินเสียนอยากแกะสลักซูเจ๋อออกมาให้สมบูรณ์แบบที่สุด เธอขัดจนฝ่ามือของเธอออกเลือด แตกและด้านไปหมด แต่ก็ไม่สามารถแกะลักษณะและรายละเอียดของซูเจ๋อออกมาได้

นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถทำเสร็จได้ภายในวันเดียว ฉะนั้นเฉินเสียนจึงไม่ได้หักโหมและบีบบังคับตัวเองจนเกินไป วันข้างหน้าขอเพียงเธอฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ จะต้องสามารถแกะสลักผลงานที่สวยงามออกมาได้อย่างแน่นอน