ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 145

โกรธขนาดนั้นเลยหรือ? ตาแดงก่ำเชียว…

ความแค้นได้รับการชำระแล้ว และอีกฝ่ายคือท่านหญิงเจาหัว แน่นอนว่าเรื่องวุ่นวายหลังจากนี้ต้องให้เหยียนมู่ไปจัดการ สติของหลิวอวิ๋นเซียงบอกนางว่า ทางที่ดีที่สุดคือยอมอ่อนข้อต่อเหยียนมู่เพื่อขอความคุ้มครอง

แต่หลิวอวิ๋นเซียงอ่อนข้อไม่ได้ กลับพูดจาทิ่มแทงเขาไปว่า “ข้าคู่ควรกับท่านหรือ?”

คำพูดนี้แทงเข้าไปในใจของเหยียนมู่ ทำให้เขาเจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยว

“ถ้าข้าไม่ดูแลเจ้า เจ้าคงรอดไม่พ้นคืนนี้หรอก!” เขาพูดด้วยความโกรธ

หลิวอวิ๋นเซียงเผชิญหน้ากับเหยียนมู่โดยไม่ถอยแม้แต่น้อย:

“ถ้าต้องถูกพวกนั้นแตะต้อง ข้ายอมตายดีกว่า!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ร่างกายที่แข็งแกร่งกำยำของเหยียนมู่ก็พลันแข็งทื่อไปชั่วขณะ

เขาหลับตาลงครู่หนึ่ง “ขอทาน ท่านพานางกลับไปซะ”

ขอทานมองดูมู่หรงลิ่งอี๋ที่หมดสติไป รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

นางเป็นถึงธิดาองค์เดียวขององค์หญิงใหญ่ เป็นแก้วตาดวงใจ แถมยังมีฮ่องเต้ในวังหลวงอีก เขาคงไม่ยอมปล่อยให้น้องสาวต่างมารดาต้องมาพบกับความอัปยศเช่นนี้แน่ แม้ว่าจะเป็นเพราะนางก่อเรื่องขึ้นมาเองก็ตาม

เรื่องคราวนี้มันใหญ่โตเกินไปแล้ว ราวกับจะทะลุฟ้าเลยทีเดียว

เขาเอ่ยด้วยความกังวล “เจ้าจะทำอย่างไรดี?”

เหยียนมู่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ข้าจะไปจวนองค์หญิงใหญ่เดี๋ยวนี้”

“ข้าจะให้คนไปแจ้งพ่อบุญธรรม”

“ไม่ต้อง เรื่องนี้ข้าจะรับผิดชอบเอง!”

องครักษ์ของจวนเหยียนก็มาถึง เหยียนมู่สั่งให้พวกเขานำมู่หรงลิ่งอี๋ขึ้นรถม้า ก่อนจะตรงไปยังจวนองค์หญิงใหญ่โดยไม่หันหลังกลับมามองแม้แต่น้อย

ขอทานเดินมาหยุดตรงหน้าหลิวอวิ๋นเซียง มองนางด้วยแววตาที่ทั้งโกรธทั้งจนใจ สุดท้ายได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เจ้าคงคาดการณ์ไว้แล้วสินะว่าเหยียนมู่ไม่มีทางทอดทิ้งเจ้า?”

หลิวอวิ๋นเซียงเผยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับดูฝืน “ใช่”

“เจ้า เจ้า …เจ้าไม่รู้เลยหรืออย่างไรว่าบัดนี้เหยียนมู่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นไร ก้าวพลาดเพียงก้าวเดียวก็มีแต่ตาย เจ้ายังหาเรื่องใส่ตัวเขาอีก!”

“เช่นนั้นหรือ แต่ข้ามิได้เสียใจ”

หลิวอวิ๋นเซียงหันหลังเดินออกไปจากตรอก นางทำเช่นนี้ไม่เพียงเพื่อล้างแค้นให้กับชีวิตในชาติที่แล้ว หากแต่ยังเพื่อลูกน้อยในครรภ์อีกด้วย

วันนั้น มู่หรงลิ่งอี๋จ้องเขม็งไปที่ท้องของนาง ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ราวกับอยากจะล้วงมือเข้าไปบีบคั้นเด็กในครรภ์ให้ดับสิ้น

เพียงแค่หวนนึกถึงแววตาดั่งปีศาจในครานั้น ก็ทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

มู่หรงลิ่งอี๋ถูกความแค้นครอบงำจนคลุ้มคลั่ง คงไม่มีวันปล่อยให้ลูกของเหยียนมู่กับหญิงอื่นมีชีวิตรอด และเมื่อถึงเวลานั้น ตัวนางคงไม่อยู่ปกป้องเด็กน้อยได้ จึงจำเป็นต้องลงมือตัดไฟเสียแต่ต้นลม