ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 159
หลิวอวิ๋นเซียงใจสั่นเล็กน้อย “เขาหรือ?”
“บนถนนมีเจ้าหน้าที่ดูแลความสงบเรียบร้อยอยู่ไม่น้อย นายท่านเจ็ดเขาก็อยู่ในนั้นด้วย”
“แบบนี้เอง”
หลิวอวิ๋นเซียงเงียบไปสักพักพูดว่า “จิ่นเยียนเจ้าไปเดินเล่นข้างนอกเป็นเพื่อนข้าเถอะ”
สีท้องฟ้ามืดลง บนถนนยังคงคึกคักแต่ว่าคนน้อยลงแล้ว หลิวอวิ๋นเซียงเดินอยู่ข้างหน้า หยุดมองร้านแผงลอยเล็ก ๆ เป็นบางครั้ง
เวลานี้เจ้าหน้าที่กลุ่มหนึ่งเดินมา แต่ไม่มีเหยียนมู่
หลิวอวิ๋นเซียงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เดินหน้าต่อไปตอนผ่านสะพานหยกขาว เห็นขอทางเดินไปในตรอกแม่น้ำฝั่งตรงข้าม
นางครุ่นคิดเร่งฝีเท้าตามขอทานเข้าไปในตรอกนั้นแล้ว
ตรอกนั้นยาวมากและไม่มีทางแยก เดินคดเคี้ยวอยู่นานออกมาแล้วกลับเป็นริมทะเลสาบเลี่ยนเยี่ยน มองไปริมทะเลสาบอาศัยแสงสว่างของดวงจันทร์ เห็นสองคนนั่งบนบันไดหิน
ผู้ชายยันร่างกาย เอนไปด้านหลัง อีกมือถือไหเหล้ากรอกเหล้าลงไปเรื่อย ๆ
ผู้หญิงคลุมเสื้อขนจิ้งจอกดำ แค่ดูก็รู้ว่าเป็นผู้ชาย นางท้องป่อง นั่งแบบนี้ดูไม่ค่อยสบายปรับท่าตลอด
เห็นผู้ชายกรอกเหล้าเข้าปาก นางพยายามแย่งแต่แย่งมาไม่ได้
“เจ้าเจ็ดยังมีโอกาสแก้แค้น ข้าจะช่วยเจ้าแน่นอน”
“ข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วย” เหยียนมู่ดื่มเยอะแล้วเสียงยานเล็กน้อย
“ข้าไม่อยากเห็นเจ้าเป็นแบบนี้”
“ข้าไม่เป็นไร”
“ให้ข้าช่วยเจ้า”
“เจ้าพาตัวเองเข้าไปในสถานที่กินคนไม่เห็นเลือดนั้นแล้ว เจ้าจะช่วยข้าอย่างไร?” เหยียนมู่พูดอย่างเจ็บปวด
“เจ้าเจ็ด……”
“จินโยว ตอนนั้นข้ายอมตายไปพร้อมกับตระกูลเหยียน”
“เจ้าอย่าพูดแบบนี้” จินโยวหมุนตัวอย่างลำบากกอดเหยียนมู่เอาไว้ “ขอแค่ทำเพื่อเจ้าได้ แม้ว่าชีวิตนี้ข้าก็ให้เจ้าได้”
หญิงสาวร้องไห้ อยู่ใต้แสงจันทร์ ที่ทำให้คนประทับใจแบบนี้
หลิวอวิ๋นเซียงทอดถอนในใจ ตอนนางร้องไห้เหมือนผู้หญิงคนนี้ที่สุดจริงๆ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน