ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 165

หลิวอวิ๋นเซียงกลับถึงห้องปีกตะวันตก จิ่นเยียนกำลังเร่งทำงานเย็บปัก

ในมือนางถือเสื้อจงอีตัวหนึ่ง ติดกระเป๋าไว้ข้างใน หลังจากนั้นเอาตั๋วเงินปึกหนึ่งใส่เข้าไป

“คุณหนู ท่านเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวนี้”

หลิวอวิ๋นเซียงขำขัน “เช่นนั้นบนตัวของเจ้าซ่อนแล้วหรือยัง”

จิ่นเยียนทุบหน้าอกของตัวเองซึ่งดูบวม ๆ “ซ่อนไว้ไม่น้อยเลย”

หลิวอวิ๋นเซียงผงกหัว “ยังเป็นเจ้าที่คิดรอบคอบ”

ทั้งสองคนเก็บของเสร็จ ก็ได้ยินจื่อจินเรียกจากข้างนอก “คุณหนู ท่านรีบมาดู เยี่ยนอี๋เหนียงเหมือนจะป่วยล่ะ”

หลิวอวิ๋นเซียงมองจิ่นเยียน “ไปเถอะ”

จิ่นเยียนพยักหน้าอย่างหนัก “อืม”

สองนายบ่าวเดินออกไปจากห้องหลัก หลิวอวิ๋นเซียงมองสันกำแพงแวบหนึ่ง แต่เห็นกิ่งก้านของต้นไหวบนสันกำแพงสั่นไหวไปมา นางหลุบตาลง และใช้เหตุผลว่าไปหาหมอในการเข้าไปในห้องของเยี่ยนอี๋เหนียง

เยี่ยนอี๋เหนียงเห็นพวกนางสามคนนายบ่าวเข้ามาแล้ว ก็รีบย้ายกองฟืนฝั่งหนึ่งห้องข้างออก

หลิวอวิ๋นเซียงยื่นหัวเข้าไป ด้านหลังมีรูอุโมงค์อยู่

เยี่ยนอี๋เหนียงมุดเข้าไปก่อน จิ่นเยียนช่วยหลิวอวิ๋นเซียงแล้วค่อยเข้าไป จื่อจินอยู่ด้านหลังปิดกองฟืนให้เรียบร้อย

รูอุโมงค์นี้ทะลุไปถึงห้องปีกตะวันตกของเรือนตะวันตกข้าง ๆ ก็คือในบ้านของลู่ฉางอัน โชคดีที่บ้านของเขาร้างไม่มีคนอยู่ ห้องปีกตะวันตกมีรูเปิดอยู่ เข้าไปในห้องตะวันตก ด้านหลังห้องตะวันตกก็เป็นรูอุโมงค์ แล้วก็ถึงอีกซอยหนึ่งซึ่งอยู่ด้านหลังบ้านของหลิวอวิ๋นเซียงแล้ว

เจาะมาถึงถนนเส้นนี้ มือของเยี่ยนอี๋เหนียงไม่คล่องแคล่ว ต้องใช้เวลาเยอะมากแน่ มิน่าล่ะนางถึงอยู่ในห้องตลอดไม่ออกมาเลย

ลึกเข้าไปซอยมีรถม้าคันหนึ่ง คนขับรถม้ากำลังรอพวกนางอยู่

“นายจ้างรีบขึ้นรถ เจ้าของร้านให้ข้าพาพวกท่านไปส่งนอกเมือง”

รถม้านี้หลิวอวิ๋นเซียงให้จางฉีเตรียมไว้ นั่งบนรถม้า ไม่นานก็ออกจากเมืองแล้ว

หลิวอวิ๋นเซียงมองประตูเมืองที่อยู่ไกล รู้สึกเศร้าโศกเล็กน้อย

นางไปจากสถานที่เกิดและเติบโต ไปจากบ้านแล้ว

ท้องฟ้ามืดมาก มองไม่เห็นทางข้างหน้า

รถม้าคันหนึ่งวิ่งอยู่บนถนน ขณะนี้เปลี่ยนเป็นจื่อจินขับแล้ว

ในตัวรถ จิ่นเยียนเสริมหมอนนุ่ม ๆ ไว้ข้างหลังหลิวอวิ๋นเซียง เห็นสีหน้าของนางแย่ลงเรื่อย ๆ ก็อดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ว่า “คุณหนู ให้จื่อจินหยุดรถเพื่อพักสักครู่ไหม?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน