ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 174

ห่างจากด่านเจิ้นเป่ยออกไปห้าสิบลี้ ต้าหรงและเป่ยจินสู้รบกัน สงครามนี้นานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว เป็นช่วงที่สำคัญมากที่สุด

ภายในเต็นท์ของแม่ทัพหลัก เหล่าแม่ทัพกำลังเจรจาถึงวิธีการสู้รบต่อไปอย่างดุเดือด ดูจากสถานการณ์แล้วคงจะต้องถกเถียงกันอีกหลายวันหลายคืน

เหยียนมู่นั่งพิงอยู่บนเก้าอี้ที่ปูด้วยหนังแกะ เขาอยู่ห่างจากเหล่าแม่ทัพนั้นไกลพอสมควร ราวกับว่าจะหลบน้ำลาย เขาเล่นตั๊กแตนหญ้าในมือ ความคิดของเขาลอยไปไกล

จางหยางเดินเข้ามา เขาชะงักไปสักพักแล้วจึงเดินไปทางเหยียนมู่

“นายท่าน” จางหยางก้มลงแล้วเรียกเบาๆ

เหยียนมู่ได้สติกลับมา มือที่จับตั๊กแตนหญิงก็กำไว้แน่น “มีข่าวแล้วเหรอ”

“คนของเราส่งข่าวกลับมาบอกว่าฮูหยินคลอดลูกสาว...”

เหยียนมู่ยิ้มออกมา “ลูกสาวดี ข้าชอบลูกสาว”

จางหยางอยากจะขยับปากพูดอีกครั้ง แต่ก็พูดไม่ออก

“นางสบายดีไหม”

“ฮูหยิน...”

สีหน้าของเหยียนมู่จริงจังขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองจางหยาง “นางเป็นอะไร”

จางหยางก้มหน้าแล้วพูดอย่างเจ็บปวดว่า “ฮูหยินถูกเผาตาย คุณหนูเล็กเองก็ไม่รู้หายไปที่ไหน”

เหยียนมู่ขยำตั๊กแตนหญ้านั้นทิ้ง เขาหายใจถี่และแรงขึ้น “เกิดอะไรขึ้น”

“เกิดไฟไหม้ที่ห้องโถงบรรพบุรุษนอกเมืองแห่งหนึ่ง เมื่อดับไฟลงก็พบศพหญิงหนึ่งศพ หน่วยสืบตงชางพิสูจน์ได้ว่านั่นคือฮูหยิน”

“พิสูจน์ยังไง”

“มีคนเห็นกับตาว่าฮูหยินอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษ คงจะเป็นเพราะเพิ่งคลอดบุตร ร่างกายอ่อนแรงจึงไม่สามารถหนีออกมาได้”

เหยียนมู่หลับตาลงแล้วหายใจเข้าลึกๆ “ไม่ใช่นาง”

“นายท่าน...”

“นางฉลาดมาก จะต้องไม่ใช่นางแน่นอน”

จางหยางคิดว่าเมื่อเหยียนมู่ได้ยินข่าวนี้แล้วจะเสียสติ แต่ขณะนี้เขากับสงบนิ่งอย่างมาก สงบนิ่งจนไม่น่าเชื่อ

ขณะนั้นมีแม่ทัพรองคนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วรายงานว่า “แม่ทัพเหยียน เป่ยจิงมาท้าทายอีกแล้ว”

ในเวลาที่ควรจะตัดสินใจแบบนี้ เหล่าแม่ทัพกลับไม่พูดอะไร ต่างหันไปมองเหยียนมู่

การสู้รบในครั้งนี้มันกล้าๆ กลัวๆ ความจริงคือดีแต่ป้องกันแต่ไม่กล้าจะโจมตี เพราะอะไรกันนะ เป็นเพราะฮ่องเต้กลัวที่จะรบ เหล่าขุนนางในราชสำนักยังคงฝันถึงความสงบสุขของใต้หล้า

เหยียนมู่คลายมือออก ตั๊กแตนหญ้าตกลงไปที่พื้น

สายตาของเขานั้นเหี้ยมขึ้น เผยให้เห็นถึงความอาฆาต “สั่งคำสั่งออกไป ให้ทุกคนเตรียมพร้อม!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน