ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 185

เหยียนมู่ยังไม่เข้าใจ จึงเปิดภาพวาดออกดู ทันใดนั้นก็รู้สึกตกตะลึง ภาพวาดเป็นรูปหญิงสาว วัยแรกรุ่น งดงามน่ารัก แต่...แต่กลับละม้ายคล้ายจินโยวอย่างมาก

หลิวอวิ๋นเซียงเพียงแค่ดวงตาคล้ายจินโยวอยู่บ้างสองสามส่วน แต่หญิงสาวในภาพวาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์หรือแววตาก็คล้ายคลึงถึงเจ็ดแปดส่วน

เหยียนมู่เหลือบมองหลิวอวิ๋นเซียงโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะขมวดคิ้วถามหลี่กงกงว่า “นี่มันหมายความว่าอย่างไร?”

หลี่กงกงถอนหายใจ แล้วจึงนำราชโองการออกมา “เหยียนมู่ รับราชโองการ”

ราชโองการฉบับนี้เป็นราชโองการพระราชทานสมรส หญิงสาวในภาพวาดคือซูหรูเยียนบุตรีของแม่ทัพใหญ่ผิงซี และเป็นญาติผู้น้องของจินโยว ฮ่องเต้ทรงพระราชทานแม่นางซูให้กับเหยียนมู่ เมื่อเขากลับถึงเมืองหลวงก็ให้แต่งงานในทันที

หลังจากหลี่กงกงอ่านประกาศราชโองการจบ ก็กล่าวว่า “ผู้บัญชาการเหยียน รับราชโองการด้วย”

เหยียนมู่ปาม้วนภาพวาดลงพื้น กัดฟันกล่าวว่า “เรื่องการแต่งงานของข้าไม่ต้องให้ฝ่าบาททรงเป็นห่วง”

หลี่กงกงขมวดคิ้ว “นายท่านเจ็ดอย่าได้พูดจาประชดประชันเลย หรือท่านจะขัดราชโองการ?”

“หึ ถ้าเช่นนั้นก็ให้เขาประทานโทษประหารแก่ข้าเสีย”

“นายเจ็ด!” หลี่กงกงกระทืบเท้าด้วยความร้อนใจ “ชีวิตของท่านมิใช่มีเพียงของท่านเท่านั้น เหตุใดจึงเป็นแม่นางซู ท่านไม่ลองคิดดูบ้างหรือ?”

เหยียนมู่จ้องมองภาพวาดนั้น ดวงตาเบิกกว้างขึ้นอย่างเชื่องช้า

“สนมเสี่ยวจินเฟยได้ประสูติโอรสให้ฝ่าบาท แต่กลับมีผู้ไม่หวังดีคอยยุแยง ใส่ร้ายท่านกับสนมเสี่ยวจินเฟยต่าง ๆ นานา ถึงแม้ฝ่าบาทจะทรงเชื่อมั่นในตัวท่านและสนมเสี่ยวจินเฟย แต่ด้วยท่านยังมิได้อภิเษกสมรส พระองค์จึงทรงเป็นห่วงเรื่องการแต่งงานของท่านเท่านั้น”

หลี่กงกงพูดชัดเจนจนไม่อาจชัดเจนกว่านี้ได้อีกแล้ว หากเหยียนมู่ขัดราชโองการ ไม่เพียงแต่ชีวิตของเขาจะไม่ปลอดภัย แม้แต่สนมเสี่ยวจินเฟยก็จะต้องพลอยรับเคราะห์ไปด้วย ส่วนเหตุใดจึงเป็นซูหรูเยียนนั้น ดูเหมือนฝ่าบาทจะทรงชดเชยให้ แต่แท้จริงแล้วคือการเหยียดหยาม และถือโอกาสนี้สั่งสอนเหยียนมู่

เขาคือฮ่องเต้ ไม่ว่าเหยียนมู่จะมีฐานะใดก็ต้องก้มหัวให้เขา และเชื่อฟังพระบัญชา มิอาจขัดขืนแม้เพียงครึ่งคำ

เหยียนมู่กำหมัดแน่น เหลือบมองไปทางหลิวอวิ๋นเซียง นางได้แต่ถอนหายใจยาว ก่อนจะผละจากเขาแล้วเข้าห้องไป

ครู่ใหญ่ ในที่สุดเขาก็ยอมค้อมหลังลง รับราชโองการนั้นไว้

“กระหม่อมรับราชโองการ”

หลังจากจัดการดูแลหลี่กงกงเรียบร้อยแล้ว เหยียนมู่ก็เดินมาที่ห้องของหลิวอวิ๋นเซียง

นางกำลังหยอกล้อเล่นกับสิงอี้ พอได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้น มองเหยียนมู่แวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา

“ข้าทราบดีว่าท่านเองก็จนใจ”

“...”

“และรู้ว่าในใจท่านมีข้า”

“...”

“สิ่งที่ท่านอยากจะพูด ข้าล้วนเข้าใจแจ่มแจ้ง”

“...”

“แต่เส้นทางที่ท่านเลือกเดินนั้นมันยากลำบากนัก ข้าไม่อยากร่วมทางไปกับท่าน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน