เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุดเสียงพูดคุยเลือนรางก็ดังแว่วมา
นางรีบกลั้นหายใจฟัง เสียงฝีเท้าที่ค่อนข้างอลหม่านดังขึ้นก่อน จากนั้นก็มีคนพูดขึ้น
“ลุงเหอ ข้ามาประจำการที่ด่านเจิ้นเป่ยตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้มาคารวะท่านเลย เสียมารยาทจริง ๆ”
นี่มัน... เสียงของเหยียนมู่!
“เผลอแป๊บเดียวสิบกว่าปีแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน เจ้าอายุแค่สิบกว่าขวบเอง ยังปีนอยู่บนกำแพง พ่อเจ้าโมโหจนต้องเอาไม้ไผ่มาเขี่ยเจ้าลงมา เฮ้อ อย่าพูดถึงเรื่องเก่าเลย ทำให้เศร้าใจเปล่า ๆ”
เสียงผู้ชายคนนี้แหบเล็กน้อย
คนทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อ เสียงค่อย ๆ จางหายไป
หลิวอวิ๋นเซียงพยายามตะโกนสุดเสียง แต่กลับมีเพียงเสียงครางเบา ๆ เท่านั้น นางอยากส่งเสียงดังขึ้น แต่กลับขยับเขยื้อนร่างกายไม่ได้เลย
“เหยียนมู่!”
“เหยียนมู่!”
นางเค้นเสียงเรียกชื่อเขาจนหน้าแดงก่ำ เหงื่อไหลท่วมตัว แต่ก็ไร้ผล
เสียงของนางเงียบหายไปในที่สุด ผ่านไปเนิ่นนาน ชายคนนั้นก็พาเหยียนมู่ออกไปจากห้อง เขาจากไปแล้ว
หลิวอวิ๋นเซียงหมดแรงทรุดลงบนเก้าอี้ หอบหายใจแรง ๆ อยู่ครู่ใหญ่
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก หลิวอวิ๋นเซียงหายใจสะดุดไปชั่วขณะ เห็นองครักษ์คนเดิมเดินนำเข้ามา ตามด้วยบุรุษผู้หนึ่งในชุดคลุมยาวสีเขียวอมเทา ดูราวอายุสี่สิบกว่าปี ใบหน้าเต็มไปด้วยราศีแห่งอำนาจ
เบื้องหลังยังมีผู้ติดตามมาอีกหนึ่งคน ซึ่งก็คือหญิงสาวที่ร้องขอความเมตตาเมื่อครู่นั่นเอง
“ท่านพ่อ เลือดมากมายเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ ท่านแม่ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาแล้ว...”
เพี๊ยะ!
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเอ่ยจบคำ บุรุษในชุดคลุมสีเขียวอมเทาก็ตบหน้านางเข้าอย่างแรง
“ลูกอกตัญญู เจ้ากล้าแช่งแม่ของเจ้าเช่นนี้รึ!”
หญิงสาวปิดหน้าส่ายศีรษะ น้ำตาไหลรินอาบแก้ม “ท่านพ่อ ท่านเคยเป็นถึงแม่ทัพ ปกป้องบ้านเมือง คุ้มครองราษฎร ไฉนวันนี้...ไฉนวันนี้ถึงได้ฆ่าคน”
“หุบปาก!” ชายวัยกลางคนกระชากหญิงสาวเข้ามาใกล้ กล่าวด้วยความโกรธว่า “คนพวกนี้ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย ตราบใดที่ช่วยชีวิตแม่เจ้าได้ ต่อให้ต้องฆ่าคนอีกสักกี่คน ข้าก็ไม่มีวันลังเล ชิงชิง พ่อรู้ว่าเจ้าต้องทนทุกข์ทรมาน แต่เพื่อแม่ของเจ้า เจ้าต้องอดทนไว้ให้ได้ รอให้แม่เจ้าฟื้นคืน ข้าจะลาออกจากราชการ พาเจ้ากับแม่กลับบ้านเกิด เราสามคนพ่อแม่ลูกจะได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายสงบสุขด้วยกัน”
กล่าวจบ ชายผู้นั้นก็ดันตัวหญิงสาวให้นั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะหันไปสั่งองครักษ์ข้างกาย “รีบไปเชิญหมอเทวดามาเดี๋ยวนี้”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน