หลิวอวิ๋นเซียง “……”
เขาพูดแบบนี้ไม่มีคนต่อยเขาหรือ?
“พื้นที่ที่ข้าวาดที่จริงเป็นทางน้ำเก่า แน่นอนต้องขุดก็ต้องใช้กำลังคนและเงินก้อนใหญ่ แต่ข้ามีความมั่นใจ”
“ต้องการกำลังคนและเงิน ทรัพย์สินของฮูหยินแค่นั้นจะพอหรือ?”
หลิวอวิ๋นเซียงยิ้ม “เหยียนมู่มี ท่านไม่ใช่ไม่รู้ความสัมพันธ์ของข้ากับเขาจริงไหม?”
เสิ่นอวิ๋นโจวมองทางน้ำที่วาดบนแผนที่นั่น และมองพื้นที่รกร้างตรงหน้าอีกครั้งก็คิดทบทวน จากนั้นถอนหายใจยาวหันไปมองหลิวอวิ๋นเซียง แววตาตื่นเต้นเล็กน้อย แต่เขาพยายามข่มเอาไว้
“ระหว่างทางข้ากลุ้มใจมากจริงๆ ฝ่าบาทส่งข้ามา นั่นเป็นการฝากความหวังหากทำผลงานไม่ได้ จะต้องถูกเพื่อนร่วมงานเยาะเย้ย อนาคตเลื่อนขั้นไร้ความหวัง ฮูหยินทำแบบนี้ช่วยเหลือข้าเป็นอย่างสูง ข้าซาบซึ้งใจมาก”
เสิ่นอวิ๋นโจวซาบซึ้งในแบบนี้ หลิวอวิ๋นเซียงกลับอึดอัดใจขึ้นเล็กน้อย
“อย่างนั้น……”
“อย่างนั้นค่อยคุยกันวันอื่นเถอะ”
“หา?”
“ข้าเพิ่งรับตำแหน่ง จำเป็นต้องจัดการทั้งบนและล่าง เย็บซ้ายขวาสักรอบจากนั้นค่อยทำความเข้าใจสถานการณ์จริงของพื้นที่”
“แต่เพาะปลูกฤดูใบไม้ผลิรอไม่ได้”
“ก็จริง” เสิ่นอวิ๋นโจวคิดอยู่พักหนึ่ง “เอาอย่างนี้ ฮูหยินจะขุดทางน้ำไม่ใช่หรือ อย่างนั้นก็เริ่มงานก่อน และเตรียมเรื่องอื่น ๆ ไปด้วย ข้ารับตราประทับทางการก่อน จากนั้นก็ให้ผู้ใต้บัญชาเตรียมโฉนดที่จริงทันที”
หลิวอวิ๋นเซียงพยักหน้า เสิ่นอวิ๋นโจวให้ความมั่นใจนาง ต่อไปขุดคลอง เตรียมปลูกข้าว เรื่องบุกเบิกที่ต่าง ๆ นานาเพื่อเร่งให้ทันปลุกฤดูใบไม้ผลิ จำเป็นต้องรีบเตรียมตัวแล้ว
หลายวันนี้หลิวอวิ๋นเซียงยุ่งมากไม่มีเวลาดูสิงอี้ จ้างหญิงชราคนหนึ่งและสาวใช้คนหนึ่งดูแล
นางกลับถึงบ้าน ให้ขอทานไปซั่วซีก่อน บอกความคิดที่นางจะเพาะปลูกให้เหยียนมู่ จากนั้นยืมคนกับเขา แม้ว่าจ้างชาวบ้านได้ แต่ชาวบ้านแข็งแรงสู้พวกทหารไม่ได้ เพื่อเสริมการทำงานให้ดี ดังนั้นนางคิดเอาไว้แล้ว กำลังคนทหารครึ่งหนึ่งและชาวบ้านครึ่งหนึ่ง
ขอทานไปซั่วซีแล้ว หลิวอวิ๋นเซียงไปซื้อเมล็ดข้าวที่ด่านเจิ้นเป่ย
เมล็ดข้าวจำเป็นต้องทนหนาวทนแล้ง เมล็ดทางใต้มาปลูกที่นี่ไม่ขึ้น แต่ด่านเจิ้นเป่ยขาดเสบียง มีเมล็ดข้าวไม่มาก นางใช้เสบียงที่ส่งจากทางใต้มาแลกกับพวกเขา หนึ่งโต่วแลกได้ครึ่งโต่ว คนที่อยากแลกก็มากันเยอะ รอแค่จางฉีส่งเสบียงมาเท่านั้น
หลายวันต่อมา จางฉีส่งเสบียงมาไม่ขาดสาย
หลิวอวิ๋นเซียงเลือกร้านไว้แล้ว เลือกหุ้นส่วนที่ดี ร้านขายข้าวหลิงอวิ๋นใกล้จะเปิดแล้ว แต่ว่าร้านขายข้าวไม่ขายให้ข้างนอก ข้าวสารเหล่านี้แลกเมล็ดข้าวแล้ว ที่เหลือก็คือให้ทหารและชาวบ้านที่ขุดคลองกิน
เหยียนมู่ส่งรองแม่ทัพนำทหารกองหนึ่งมา ยังหาช่างที่มีประสบการณ์ขุดคลองมาควบคุมงานหลายคน การขุดคลองอยากมีพลัง


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน