หลิวอวิ๋นเซียงฟังจบก็อึ้งอยู่นาน สุดท้ายทอดถอนใจว่า “ข้าไม่รู้เลย”
ชาติก่อนติดตามเขาสิบกว่าปี นางกลุ้มกับสมุดบัญชีเล่มบางของจวนโหวทั้งวัน แต่ไม่รู้ว่าข้างกายเป็นคนรวย แต่หาคิดทบทวน ไม่ว่าชีวิตจวนโหวลำบากแค่ไหน อาหารของใช้ของนางก็เป็นของดี ตอนนั้นมู่จิ่นเป็นคนจัดการให้นาง
ตอนเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วงก็เป็นเวลาที่ชาวนาออกแรงอย่างแท้จริง หลิวอวิ๋นเซียงให้หญิงชราและสาวใช้ในบ้านไปช่วยทำอาหาร ยังซื้อหมูหลายตัวมาฆ่า รับประกันมีเนื้อกินมื้อหนึ่งต่อวัน
ไม่มีเฝ้าสิงอี้ นางก็แบกหลังเดินไปในสวนทุกวัน เวลาไม่กี่วันพวกนางสองแม่ลูกก็ตากแดดจนดำแล้ว
วันนี้นางแบกสิงอี้ออกบ้าน ตอนหันไปมองตรอกหนึ่ง เห็นประตูบ้านหลังหนึ่งถูกชาวบ้านปิดไว้ ยังมีเจ้าหน้าที่เข้า ๆ ออก ๆ เมื่อเดินเข้าใกล้ก็ได้ยินเสียงเพื่อนบ้านคุยกัน
“ครอบครัวห้าคน ทั้งคนแก่และเด็กตายกันหมด”
“วันนี้ข้าตื่นเช้า เห็นประตูใหญ่บ้านพวกเขาเปิดจึงมองเข้าไป ข้าตกใจแทบตาย ลูกสาวคนเล็กที่สุดของบ้านเขาก็นอนอยู่หน้าประตู ข้างหลังยังมีดหั่นผักปักอยู่ ข้าตกใจถอยหลังไปพลาง มองข้างในไปพลาง จุ๊ ๆ เต็มไปด้วยเลือด”
“ได้ยินว่าเป็นเพราะภรรยาของเขา”
“หมายความว่าไง?”
“ภรรยาของเขาหน้าตาดี เหยียนอ๋องคนนั้นถูกใจลักพาตัวไปสถานที่หนึ่งแทบจะนั่นแล้ว ภรรยาคนนี้ก็ใจเด็ดกัดปากของเหยียนอ๋องคนนั้น ฉวยโอกาสหนีมายังแจ้งความ เหยียนอ๋องคนนี้มีอำนาจใหญ่ในเมืองเยี่ยนกุย ศาลาว่าการก็ไม่กล้าทำอะไรเขาขังแค่วันเดียวก็ถูกปล่อยแล้ว คืนนั้นเขาก็พาคนไปฆ่าทิ้งทั้งครอบครัว”
“นี่เจ้าเป็นคนคาดเดาเอง?”
“เมื่อคืน ข้าอยู่หน้าประตูบ้านตัวเองยังเห็นเหยียนอ๋องคนนั้นพาคนมา ตอนนั้นยังงงว่าเขามาทำอะไร คิดไม่ถึงว่าจะมาฆ่าคน เฮ้อ กำเริบเสิบสานจริงๆ”
คนคนนั้นพูดจบรู้สึกตัวว่าพูดมากแล้ว กลัวจะนำภัยมาสู่ตัวเองก็รีบเดินไปแล้ว
หลิวอวิ๋นเซียงอยู่เมืองเยี่ยนกุยมานาน ก็เคยได้ยินชื่อเสียงของหลี่ป้าเทียนคนนี้ ร้านขายข้างของนางยังเคยถูกเขาพาคนไปแย่ง นางไม่กล้ามีปัญหา ต่อมาก็ส่งเงินให้สิบตำลึงให้เขาทุกเดือน นี่ถึงสงบได้
ตอนหลิวอวิ๋นเซียงเดินผ่านมองเข้าไปข้างในบ้าน เห็นเจ้าหน้าที่สองคนยกศพหญิงสาวคนหนึ่งออกมา ศพหญิงสาวไม่ได้สวมเสื้อผ้า มีแผลจากมีดเล็กใหญ่เต็มตัว ก่อนตายเจออะไรบ้างไม่กล้าจะคิดจริงๆ
เจ้าหน้าที่ก็อดสงสารไม่ได้ ดึงม่านประตูคลุมเอาไว้
นางถอนหายใจ หมุนตัวเดินต่อไป
เจ้าเมืองคนก่อนคิดแต่เรื่องรักษาอากาศป่วยให้ฮูหยิน ละเลยหน้าที่ถึงทำให้เมืองเยี่ยนกุยมีอันธพาล ตอนนี้เสิ่นอวิ๋นโจวรับตำแหน่ง แต่ไม่รู้ว่าเขากระดูกสันหลังเขาจะรับไหวหรือไม่
วันนี้แดดแรง รอนางมาถึงไร่ หน้าผากก็มีเหงื่อซึมแล้ว นางรีบวางสิงอี้ลง ให้สาวใช้เล่นด้วยใต้ต้นไม้ จากนั้นก็เดินไปในไร่
มองไป สีเหลืองทองสุดลูกหูลูกตา
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน