ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 205

เมื่อถึงยามบ่าย พวกเขาก็มาถึงยังค่ายทหารเป่ยจิน

คนที่ออกมาเจรจากับหลิวอวิ๋นเซียงเป็นชายหนุ่มหน้าตาสะสวย ผิวซีดขาว ต่างจากทหารเป่ยจินคนอื่นที่ร่างกายกำยำแข็งแรง สวมชุดเกราะ เขาผอมบาง และสวมเสื้อคลุมยาวสีเรียบ

เมื่อเห็นหลิวอวิ๋นเซียง สายตาของชายคนนั้นก็กวาดมองขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเลียริมฝีปากล่างอย่างยั่วยวน

“เจ้าเป็นคนที่จะใช้เสบียงอาหารมาแลกกับพวกผู้หญิงเหล่านั้นงั้นรึ?” ชายคนนั้นถาม

หลิวอวิ๋นเซียงพยักหน้า “ใช่ ข้าเอง”

ชายคนนั้นหรี่ตาลงเล็กน้อย “ข้ายังไม่เคยเห็นแกะแย่งอาหารจากปากหมาป่ามาก่อนเลย โดยเฉพาะแกะที่ดูน่าอร่อยขนาดนี้”

หลิวอวิ๋นเซียงตบไปที่เสบียงบนรถม้า “หมาป่าที่กำลังจะอดตาย ก็ควรจะรีบหาอะไรใส่ท้องก่อน”

ชายคนนั้นเอียงคอมองไปที่รถม้า “ผู้หญิงสามคน”

“ข้าขอเลือกเอง”

ชายคนนั้นถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แล้วชี้นิ้วไปทางค่ายทหารด้านหลัง “กล้าเข้าไปไหมเล่า?”

หลิวอวิ๋นเซียงแค่นเสียงเยาะ “มีอะไรที่ไม่กล้า”

นางก้าวเข้าไปข้างในอย่างไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย

แววตาของชายคนนั้นลึกล้ำขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพาหลิวอวิ๋นเซียงไปยังกระโจมที่คุมขังผู้หญิงเหล่านั้น

เขาพานางเข้าไปในกระโจมหนึ่ง พอเข้าไปก็ได้ยินเสียงร้องไห้เบา ๆ ทันทีที่ม่านถูกเปิดออก เสียงร้องไห้ก็หยุดลงทันที ผู้หญิงแต่ละคนก้มหน้าลงด้วยความหวาดกลัวจึงเบียดเสียดกันแน่น

หลิวอวิ๋นเซียงกวาดตามอง คร่าว ๆ แล้วน่าจะมีผู้หญิงประมาณห้าสิบคน

“ทุกคนอย่าได้กลัว ข้ามาช่วยพวกเจ้า” หลิวอวิ๋นเซียงกล่าว

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกผู้หญิงต่างพากันเงยหน้าขึ้นมองนาง แต่เมื่อเห็นว่านางเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอเช่นนี้ แสงสว่างในแววตาของพวกนางก็ดับลงในทันที

“ยังไม่ถึงเวลาสิ้นหวัง ทุกคนอย่าเพิ่งยอมแพ้” นางกล่าวอีกครั้ง

ในเวลานี้ ผู้หญิงคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นถามนางว่า “แล้วตอนนี้เจ้าสามารถพาข้าออกไปจากที่นี่ได้ไหม?”

หลิวอวิ๋นเซียงหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง “จะไม่ปล่อยให้พวกเจ้ารอนานเกินไป”

ผู้หญิงคนนั้นก้มหน้าลงอีกครั้ง แล้วก็เริ่มร้องไห้ต่อไป

พอนางร้องไห้ ผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ร้องไห้ตาม

พวกนางหวาดกลัวเกินไป สิ้นหวังเกินไป กระทั่งไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครมาช่วยพวกนางได้

หลิวอว๋นเซียงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตะโกนว่า “พี่ชวี ท่านอยู่ที่นี่หรือไม่?”

นางมองไปทีละคน ทั้งเงยหน้าทั้งก้มหน้า แต่ก็ไม่เห็นชวีโม่หราน

“พี่ชวี?” นางตะโกนอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครตอบรับ

สักพักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งถามว่า “เจ้ากำลังตามหาหมอชวีอยู่หรือ?”

หลิวอว๋นเซียงรีบพยักหน้า “นางอยู่ไหนหรือ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน