เจียงหยวนหั่นขาแกะ แล้วยกมาวางตรงหน้าหลิวอวิ๋นเซียงกับองค์หญิงเก้า
“พี่เจ็ดข้าอยู่ไหนหรือ?” องค์หญิงเก้าถาม
“ผู้บัญชาการยังอยู่ที่ซั่วซีพ่ะย่ะค่ะ” เจียงหยวนตอบพลางหั่นเนื้อ
องค์หญิงเก้าทำปากยื่น “เขายังโกรธข้าอยู่รึ?”
หลิวอวิ๋นเซียงส่ายหน้า “ไม่หรอก”
“ตอนข้าไป ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาอีกหรือไม่”
“เขาจะต้องมาส่งท่าน”
“ช่างเถอะ ข้ากลัวว่าจะร้องไห้ มันไม่เป็นมงคล”
“อืม”
ตอนนั้นเว่ยเทียนเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ “ฮูหยิน เหล่าทหารให้ข้ามาขอบคุณท่านแทนพวกเขา รวมถึงเรื่องที่ท่านนำเสบียงออกนอกด่านไปช่วยผู้คนก่อนหน้านี้ เหล่าทหารต่างก็ชื่นชมท่านยิ่งนัก”
หลิวอวิ๋นเซียงให้เจียงหยวนช่วยรินเหล้าให้แก้วหนึ่ง “ที่จริงแล้วข้าต่างหากที่ควรขอบคุณทุกคน หากไม่ใช่พวกท่านมาถึงทันเวลา ข้าคงตายอยู่ในค่ายทหารเป่ยจินไปแล้ว”
พูดจบ นางก็ดื่มเหล้าหมดแก้ว
เมื่อเว่ยเทียนเห็นดังนั้น ก็รีบดื่มหมดแก้วเช่นกัน
เว่ยเทียนรินเหล้าอีกแก้ว แล้วหันไปมององค์หญิงเก้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยกแก้วขึ้นคารวะ แล้วเงยหน้าดื่มเหล้าจนหมด จากนั้นก็เดินกลับไป
จะพูดอะไรได้เล่า การแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีครั้งนี้ ทุกคนก็ได้แต่เก็บความคับแค้นใจไว้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
องค์หญิงเก้าถอนหายใจเบา ๆ “ต้าหรงของเราอุดมด้วยภูเขาและน้ำ ผู้คนก็ใจดี”
“องค์หญิงเก้า...”
“เพราะแบบนั้น ข้าจึงไม่เสียใจที่ได้กลับมา”
ผ่านไปอีกกว่าสิบวัน คณะรับเจ้าสาวจากเป่ยจินก็เดินทางมาถึง โดยองค์ชายสามเป็นผู้มาต้อนรับด้วยพระองค์เอง
แต่ในใจลึก ๆ แล้ว หลิวอวิ๋นเซียงกลับหวังว่าเขาจะมาช้ากว่านี้ อีกสักหน่อยก็ยังดี
วันนี้อากาศแจ่มใส หลิวอวิ๋นเซียงช่วยองค์หญิงเก้าแต่งตัว ทาเครื่องประทินอย่างสวยงาม สวมชุดแต่งงานสีแดงสด ปิดหน้าด้วยผ้าคลุมสีแดง แล้วส่งนางออกจากศาลาพักม้า
หลิวอวิ๋นเซียงยังคงรู้สึกอาลัย จึงขึ้นรถม้า คิดจะไปส่งนางออกจากด่าน
“พี่หลิว พี่เจ็ดของข้ามิได้มาหรือ?”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน