ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 221

เขาพูดแบบนี้จริง แต่ในสายตาสับสนอยู่บ้าง เขาดูลนลานต่อเผชิญหน้ากับเหอฮูหยินอย่างเห็นได้ชัด

“ข้าไปพร้อมกับท่าน” หลิวอวิ๋นเซียงว่า

ลู่ฉางอันถอนใจโล่งอก “ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว”

มาถึงจวนเหอ เด็กรับใช้ที่เฝ้าหน้าประตูพาพวกเขาไปเรือนด้านหลัง เพิ่งเจ้าประตูฉุยฮวาก็ได้ยินเสียงดุด่า ในนั้นผสมเสียงร้องไห้อ่อนแอหนึ่ง เดินตรงเข้าไปเห็นเหอฮูหยินคนนั้นกำลังถือท่อนไม้ตีหญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่ง

ท่อนไม้ในมือของเหอฮูหยินหนามาก กัดฟันออกแรงตี ส่วนหญิงสาวคุกเข่าที่พื้น ปล่อยให้ท่อนไม้ตีไปบนตัว ไม่กล้าหลบทำได้แค่ร้องไห้เท่านั้น

“นังชั้นต่ำ เจ้ายังคิดจะแบ่งทรัพย์สินกับข้าอีก เจ้าก็ไม่ดูตัวเองเป็นตัวอะไร!”

“เป็นแค่หญิงคณิกาคนหนึ่ง เจ้ายังมีหน้าแล้ว!”

“เหอจื่อเย่ว์ตายไปแล้ว ไม่มีใครปกป้องเจ้าอีกแล้ว ข้าทนมานานแล้ววันนี้จะตีเจ้าให้พิการให้ได้!”

เหล่าคนใช้เดินผ่าน ทำหน้าปกติเหมือนเคยชินแล้ว

เด็กรับใช้ที่พาพวกเขาเข้ามาเข้าไปรายงาน เหอฮูหยินคนนั้นเห็นพวกเขานี่หยุดตี

“อุ้ย ใต้เท้าลู่ทำไมท่านมาอีกแล้ว ค้นทุกคนในจวนเหอข้าหมดแล้ว ท่านยังอยากจะค้นหาที่ไหนอีก? อ๋อ จริงด้วย ท่านยังไม่ได้ค้นตัวข้าใช่ไหม อย่างนั้นก็ค้นเถอะ!”

เหอฮูหยินยืดหน้าอกไปที่ลู่ฉางอัน ลู่ฉางอันตกใจจนรีบไปหลบข้างหลังของหลิวอวิ๋นเซียงแล้ว

เหอฮูหยินคนนั้นหยุดไม่ทันชนไปที่ตัวของหลิวอวิ๋นเซียงโดยตรง

หลิวอวิ๋นเซียงถูกชนจนถอยหลังไปสองก้าว และรับรู้ถึงความดุร้ายของเหอฮูหยินก็กระตุกมุมปากอย่างอดไม่ได้

ลู่ฉางอันรีบทำความเคารพ “เหอฮูหยิน ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถามแม่นางอิ๋งอิ๋ง”

เหอฮูหยินเลิกคิ้ว “นางหรือ?”

“ใช่”

เหอฮูหยินทำเสียงเหอะ ใส่ผู้หญิงที่คุกเข่าที่พื้น “ยังไม่รีบมาต้อนรับแขกอีก”

คำว่า ‘รับแขก’ ทำให้คนที่ได้ยินไม่สบายใจมาก หลิวอวิ๋นเซียงหันไปมองลู่ฉางอันเห็นเขาขมวดคิ้วเข้าหากัน ท่าทางเหมือนถูกรังแกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

หญิงสาวที่พื้นพักหนึ่งถึงลุกขึ้น เดินเซเข้ามา หลิวอวิ๋นเซียงเห็นบนใบหน้าของนางมีรอยเลือดแห้งจากเล็บข่วนค่อนข้างลึกหนึ่ง ดูแล้วน่ากลัวนิดๆ

“หน้าของนางไปโดนอะไรมา?” หลิวอวิ๋นเซียงกระซิบถามลู่ฉางอัน

ลู่ฉางอันตอบเสียงเล็กว่า “เหอฮูหยินเป็นคนข่วน”

เอ่อ เหอฮูหยินคนนี้โหดร้ายมากจริงๆ

ผู้หญิงที่ชื่ออิ๋งอิ๋งคนนี้ดูอายุประมาณสิบเจ็ด สิบแปด และดูท่าทางเป็นคนขี้กลัว ก้มหน้าตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา

ลู่ฉางอันยังคงทำความเคารพก่อนแล้วค่อยถามว่า “แม่นางอิ๋งอิ๋ง เจ้ารู้จักคนที่ชื่อหลี่ซื่อหรือไม่?”

อิ๋งอิ๋งชะงักไปก่อน จากนั้นก็พยักหน้า “รู้จักเจ้าค่ะ เขาเป็นพี่ชายของข้า”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน