ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 245

นางนั่งยองลงตรงหน้าหลิวอวิ๋นเซียง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความกระหาย “เขาไม่ได้อยากจะมีชื่อเสียงและเงินทอง และข้าก็ไม่ละโมบต่อเกียรติยศและความร่ำรวย พระอาทิตย์ขึ้นพวกเราทำงานพอพระอาทิตย์ตกก็พักผ่อน หน้าบ้านปลูกต้นท้อสักสองสามต้น ยามฤดูใบไม้ผลิชมดอกไม้ ฤดูใบไม่ร่วงกินผล ถังเกอค่อยๆ เติบโตขึ้นและแต่งภรรยา จากนั้นก็มีหลานชายหลานสาวหลายคน ในตอนนั้นพวกข้าเองก็แก่เฒ่าแล้ว จะสามารถเพลิดเพลินกับความสุขนี้ได้”

หลิวอวิ๋นเซียงยกยิ้ม “ในชาติที่แล้ว...เป็นเช่นนั้น”

“ชีวิตเช่นนี้ดีมาก”

“แต่หนี้ที่ติดค้าง...จะต้อง...ตัวข้าหลิวอวิ๋นเซียง...จะเอาจากพวกเจ้า...คืนสิบเท่า”

“ฮ่า ฮ่า！”

ลี่เหนียงหัวเราะเสียงดัง “แต่ตอนนี้ข้าฆ่าเจ้าช่างง่ายดาย แต่ข้าอยากจะกรีดใบหน้าของเจ้า ข้าจะให้เจ้าใช้ชีวิตเหมือนกับข้า”

ลี่เหนียงหยิบดาบขึ้น สายตาของนางชั่วราบ จากนั้นวินาทีต่อมาก็มีธนูลูกหนึ่งปักลงตรงอกของนาง นางอ้าปากขึ้นและพ่นออกมาแต่เลือด นางมองที่หลิวอวิ๋นเซียง น้ำตาของนางไหลลงมา

“ข้า...ข้าผิดหวังจริงๆ...ที่ได้พบกับเขา...”

ภาพตรงหน้าของหลิวอวิ๋นเซียงก็เริ่มมืดลง แต่บริเวณรอบตัวนั้นได้กลายเป็นทะเลเพลิงไปแล้ว นางเห็นเพียงเงาร่างหนึ่ง น่างนั้นสูงใหญ่มากราวกับจะบดบังไปทั่วทั้งท้องฟ้า

ต่อจากนั้นนางหมดสติไป

พร่าเลือน นางรู้สึกว่ามีคนอุ้มนาง ความอบอุ่นของผิวเนื้อที่แนบชิดทำให้นางรู้สึกโหยหาเป็นอย่างมาก นางแทบอยากจะสิงเข้าไปในร่างของเขาและรวมร่างกันเป็นหนึ่ง

เขาให้น้ำกับนาง ทีละน้อย ราวกับกลัวจะนางจะถูกแย่งไป นางรอแทบไม่ไหวแล้ว ดังนั้นนางนึงตวัดเกี่ยวลิ้นของเขา ขอร้องอย่างอ้อยอิ่ง

ในเมื่ออยู่ในความฝัน มองไม่เห็นหน้าอีกฝ่าย แต่นางก็ยังรู้สึกสบายใจ

แต่เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง นางก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นยกสูงที่ทำเป็นเตียง ผ้าห่มทั้งแข็งและเย็น และเมื่อเงบหน้าขึ้นอีกครั้งก็พบว่าห้องนี้มืด มีเพียงหน้าต่างขนาดเล็ก กระดาษบนหน้าต่างก็เป็นรู ภายในห้องมีโต๊ะสี่เหลี่ยมอยู่ตัวหนึ่ง มันเก่าเสียจนมองไม่เห็นรูปลักษณ์เดิม ขาข้างหนึ่งของโต๊ะยังเคยถูกซ่อม และไม่มีเฟอร์นิเจอร์ชิ้นอื่นอีก

ประตูเปิดออกอยู่ทำให้ห้องนี้ไม่มืดมาก

นางใช้แขนหยัดกายลุดขึ้นนั่งก็พบว่าตัวเองกำลังสวมชุดตัวในอยู่ นางจึงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องในความฝัน เหมือนว่าจะมีคนคนหนึ่งจริงๆ

เป็นเขางั้นหรือ

ใช่กระมัง

ถ้าหากไม่ใช่ เช่นนั้นความหวังของนางก็เป็นเพียงความฝัน

จ๊อก จ๊อก...

ได้ยินเสียงนี้แล้ว หลิวอวิ๋นเซียงก็มองไปยังด้านล่าง บนพื้นมีเตาไฟ บนเตาไฟมีหม้อเหล็กอยู่ ภายในหม้อมีโจ๊กข้าวที่กำลังเดือดปุด

ข้าวหอมมาก และนางก็หิวโหยมาก

นางลังเลเล็กน้อย หลิวอวิ๋นเซียงพยายามลงมา ข้างเตาไฟมีช้อนกับชาม นางมือไม้ไม่มีแรง นางตักมาช้อนหนึ่งอย่างยากลำบาก จากนั้นนางก็รีบหยิบมันขึ้นมา นางกินไปเป่าไป ไม่นานนางก็กินมันจนเกือบหมด

นางตักใส่ชามอีกช้อนหนึ่งแล้วค่อยๆ กิน แต่เพียงไม่นานนางก็กินมันเกือบหมดชาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน