ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 246

“อันที่จริง ข้าค่อนข้างอิจฉาคนในครอบครัวของคุณ ไม่เก่งเรื่องบนเตียง แต่กลับไหลลื่น”

“เช่นนั้นเปลี่ยนเป็นสองวัน?”

คนอื่นๆ เริ่มส่งเสียงโห่ และผู้หญิงหลายคนก็หัวเราะออกมา

“พวกเจ้าไม่ได้คิดที่จะมาปล้นบ้านเรือน แต่ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการคิดถึงผู้ชาย ชั้นต่ำ!” หงเจี่ยเอ่ยอย่างขมขื่น

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ผู้หญิงหลายคนก็หัวเราะกันอย่างเต็มที่

หลิวอวิ๋นเซียงรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย นี่คือสถานที่แบบไหนกัน?

ผู้หญิงหน้าตาสดใสในวัยยี่สิบยืนขึ้นท่ามกลางฝูงชน มองไปที่หลิวอวิ๋นเซียงที่อยู่ด้านหลังหงเจี่ย

“นี่เหรอคนที่พาข้ากลับมาคืนนั้น?”

ทันทีที่นางพูดเช่นนั้นทุกคนก็หันไปมองหลิวอวิ๋นเซียง ดวงตาของพวกนางเบิกกว้าง ยิ่งพวกนางพิจารณาแววตาก็ยิ่งเย็นชามากขึ้น

“ข้าก็ไม่เห็ฯว่าจะสวยตรงไหน”

“สู้ข้าไม่ได้สักนิด”

“รูปร่างก็ไม่ดี”

“ก้นงอนไม่เท่าข้าสักนิด”

ความอิจฉาริษยาพวกนี้คืออะไร หลิวอวิ๋นเซียงสับสน

ขณะที่เดินต่อไปนางกเห็นผู้หญิงในชุดไว้ทุกข์ หลังจากผ่านสนามฝึกซ้อมก็เห็นพวกเขากำลังฝึกซ้อมวิชาดาบ ดูไม่เหมือนกลุ่มโจรเลยสักนิด

เมื่อลงมาจากเนินเขาจนถึงที่ราบก็เห็นบ้านเรือนที่ใหญ่โตหนึ่งหลัง พื้นยกสูงกว่าหลังอื่น

เมื่อเข้าไปในลานทุกอย่างว่างเปล่า มีเสาไว้อยู่ด้านหน้าหุ้มด้วยหนังสือ ดูท่าคงเป็นบัลลังก์ของเจ้าบ้าน

หงเจี่ยพานางเดินไปรอบๆ ก่อนจะถึงห้องด้านหลัง

หลิวอิว๋นเซียงนึกถึงร่างสูงใหญ่นั้น เมื่อรวมกับความฝัน นางจึงดึงหงเจี่ยด้วยความประหม่า “ใครเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ข้า?”

จู่ๆ ใบหน้าของหงเจี่ยก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้า เจ้าอย่าได้คิดมาก”

“หา?”

“เจ้านายของเราไม่คิดจะนอกใจเจ้าหรอก”

นางคิด แต่ไม่ได้คิดเช่นนั้น

หงเจี่ยเข้าไปด้านในเพื่อรายงาน ก่อนจะออกมาเรียกนาง

หลิวอวิ๋นเซียงเดินเข้าไปด้านใน ห้องค่อนข้างกว้าง มีเครื่องเรือนมากมายรวมถึงเตียงแกะสลัก โต๊ะเครื่องแป้งไม้ลูกท้อ เตียงอยู่ข้างหน้าต่างฝั่งทิศตะวันตก นอกจากนี้ยังมีภาพแขวนวาดอยู่บนผนังด้วย

หน้าต่างด้านทิศตะวันตกมีแจกัน ในนั้นมีกิ่งดอกเหมยปักอยู่

นี่เหมือนห้องส่วนตัวในบ้าน เครื่องเรื่อนทุกอย่างดูหรูหรา ราวกับเป็นตระกูลที่ร่ำรวย

เมื่อหันไปทางทิศตะวันตกมีม่านกั้น หลังม่านนั้นจะเห็นรูปร่างเพรียวบาง กำยำ...

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน