ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 247
หงเจี่ยกลอกตา “ก็แค่สองหมื่น เจ้าจำเป็นต้องเลียขาขนาดนั้นหรือ”
“ไปๆ ข้าจะชมเจ้าว่าสวย เจ้าต้องให้เงินข้าด้วย”
“ไม่ต้องให้เจ้าชม ข้าสวยอยู่แล้ว”
“แต่ไม่มีใครเอา”
“จินไห่ถัง!”
หงเจี่ยเดินออกไปด้วยความโกรธ
จินไห่ถังจงมือหลิวอวิ๋นเซียง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ช่างเหมือนกับรูปปั้นจริงๆ เมื่อถูกนางจ้องเช่นนี้หลิวอวิ๋นเซียงก็ทนไม่ไหว
“เจ้าหวีผมเป็นไหม?”
หลิวอวิ๋นเซียงพยักหน้า “ใช่”
“เช่นนั้นก็หวีให้ข้าหน่อย เอาให้สวยๆ เหมาะสมกับชุดนี้”
จินไห่ถังนั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หลิวอวิ๋นเซียงหยิบหวีขึ้นมา ครั้งนี้นางพบว่าศีรษะด้านหลังของนางมีรอยมีด
มือของนางสั่น โดนฟันขนาดนี้นางยังรอดมาได้
“จริงสิ ต้องปกปิดรอยแผลไว้นะ”
“ได้...”
“ชุดนี้สวยไหม”
“อืม สวย”
“ข้าขโมยมาจากจวนเจียงหยางกง”
“...”
“เฮ้อ ข้าไม่ชอบฆ่าคน โดยเฉพาะผู้หญิง แต่แม่นางในจวนเจียงหยางกงชอบวิ่งหนี วิ่งไปวิ่งมาดันวิ่งชนมีดข้า ข้าเห็นนางสวยดีจึงคิดจะเอาเสื้อผ้านางมา แต่กลับเจอแค่ชุดนี้ชุดเดียว”
หลิวอวิ๋นเซียงมือสั่นมากกว่าเดิม นางพยายามสูดหายใจปรับอารมณืให้นิ่งเหมือนเดิม ไม่กล้าทำอะไรกระโตกกระตาก
“เจ้าไปทำอะไรเซี่ยจื่ออัน เฮ้อ ตอนข้าเข้าไปในจวนก็เห็นเขานอนอยู่ที่พื้น น่าสงสารเสียจริง เห็นแล้วข้าก็อดใจไม่ไหว”
หลิวอวิ๋นเซียงคิด เพราะท่าทางของท่านในตอนนั้นถึงช่วยชีวิตข้ามาได้
“เดิมที่ข้าคือฮูหยินจิ้งอันโหว” หลิวอิว๋นเซียงเอ่ยถึงบุญคุณระหว่างนางและเซี่ยจื่ออัน
จินไห่ถังได้ยินก็โมโห “เซี่ยจื่ออันช่างไร้ยางอายจริงๆ ตอนนั้นข้าควรจะฆ่าเขาซะ”
“แล้วท่าน...”
“เฮ้อ คนข้างกายเขาฝีมือใช้ไม่ได้สักคน จะฆ่าเขาก็ดูฝืนเกินไป”
พูดเหมือนเป็นไปไม่ได้!
“นอกจากจวนจิ้งอันโหว จวนเจียงหยางกงแล้วพวกท่านคงไม่ได้ไปปล้นจวนอื่นหรอกใช่ไหม”
“ยังมีจวนองค์หญิงใหญ่”
“...”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน