ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 249

หลิวอวิ๋นเซียงนั่งลงบนเก้าอี้ “หากข้าแต่งงานกับรองหัวหน้าอะไรนั่น เจ้ายังจะฆ่าข้าอยู่หรือ”

“รองหัวหน้าหน้าตาดีขนาดนั้น มีแต่คนอยากแต่งงานกับเขา ข้าจะบอกเจ้า เจ้าน่ะได้เปรียบมาก อย่าทำตัวไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี”

“หากเขาหน้าตาดีทำไมเจ้าไม่แต่งเองล่ะ”

“เขาแทบจะเป็นลูกชายข้าแล้ว หากข้าเด็กกว่านี้สักสิบปี คงไม่รอดถึงมือเจ้าหรอก”

หลิวอวิ๋นเซียงนั่งตัวตรง เอียงคอมองจินไห่ถัง “ทำไมข้ารู้สึกว่าเจ้าน่าจะอายุแค่ยี่สิบกว่าปี”

จินไห่ถังได้ยินก็ยกยิ้ม จังหวะนั้นก็ได้เห็นรอยย่นที่หางตา

“ข้าสี่สิบห้าแล้ว”

“...”

นางสวมชุดสีแดงเข้ม เกล้าผมสองชั้น ใบหน้าดูเขินอายราวกับเด็กหญิงตัวเล็กๆ แต่ร่างกายใหญ่โตราวกับเป็นแม่

หลิวอวิ๋นเซียงไม่เข้าใจ “ไม่แต่ง ให้ตายก็ไม่แต่ง”

“ได้ เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้า”

จินไห่ถังพูดขณะที่เขาหยิบมีดสั้นเจ็ดนิ้วขึ้นมาจากโต๊ะ ดึงมันออกจากฝักแล้วชี้ไปที่คอของหลิวอวิ๋นเซียง

หลิวอวิ๋นเซียงสะดุ้งและก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว

“พวกเรายังคุยกันได้ ข้าจะให้ค่าไถ่เพิ่มเป็นสองเท่า”

“ไม่ได้”

“ห้าหมื่นตำลึง”

“เรื่งนี้เกี่ยวข้องกับความสุขของรองหัวหน้า จ่ายเยอะแค่ไหนก็ไม่ได้”

“หนึ่งแสนตำลึง”

จินไห่ถังขาอ่อน มุมปากยกขึ้น “ไม่ ไม่ได้ ต้องแต่ง”

หลิวอวิ๋นเซียงโบกมือ “ได้ ข้าแต่ง”

รักษาชีวิตก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน

จินไห่ถังเหนื่อยกว่านาง นางนั่งลงบนเก้าอี้ เอ่ยคอถาม “เจ้ามีเงินมากขนาดนั้นหรือ?”

หลิวอวิ๋นเซียงเอ่ยอย่างไม่พอใจ “มีเงินแต่ไม่ใช่เรียกว่าโง่”

จินไห่ถังคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตบโต๊ะ “รอเจ้าแต่งงานกับรองหัวหน้า เงินของเจ้าก็จะกลายเป็นเงินของหมู่บ้านอินทรีย์ แผนนี้ใช้ได้เลย”

ได้ยินว่าริงหัวหน้าไปปล้นบ้านคนอื่น นางภาวนาให้เกิดเรื่องขึ้นกับเขาและไม่กลับมาอีก

อย่างไรก็ตามในหมู่บ้านอินทรีย์ที่เต็มไปด้วยผู้หญิงกลับมีรองหัวหน้าเป็นผู้ชาย น่าแปลก

ไม่กี่วันต่อมา ค่าไถ่ของหลิวอิว๋นเซียงจำนวนสองหมื่นตำลึงก็ส่งมาถึง

จินไห่ถังนับกองเงิน ตอนแรกใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความสุข แต่แล้วก็รู้สึกเศร้าอีกครั้ง

“คนในหมู่บ้านมีมากมาย แม้ว่าเราจะมีเงินแต่ก็ยังไม่มีเหล้าและเนื้อสัตว?ที่เพียงพอสำหรับฤดูหนาว” หลังจากพูดเช่นนั้นจินไห่ถังก็มองไปที่หลิวอวิ๋นเซียงก่อนจะถอนหายใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน