รถม้าเริ่มวิ่งและออกจากประตูไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะข้ามสะพานไม้ เมื่อถึงช่วงที่มีหลุมบ่อทำให้หลิวอวิ๋นเซียงศีรษะกระแทกหลายครั้ง โชคดีที่นางปิดปากไว้ได้ทันไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมา
ไม่รู้ว่าเดินทางนานเท่าไร จนในที่สุดรถม้าก็หยุดลง
“คืนนี้พักผ่อนให้เต็มที่และรวบรวมพลังงานให้เพียงพอ พรุ่งนี้เราจะเริ่มทำงานกัน” จินไห่ถังพูดเสียงดัง
คนอื่นๆ ตอบรับ แล้วเสียงฝีเท้าก็ดังไปไกล ไม่นานภายนอกก็เงียบสงบ
หลิวอวิ๋นเซียงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วแอบเปิดฝากล่อง นางออกจากกล่องเงียบๆ ลงจากรถแล้วมองไปรอบๆ
นี่คงเป็นเรือนหลังของโรงเตี๊ยม เงียบสงัด ไร้ผู้คน
นางลงจากรถ ไม่คิดว่าจะราบรื่นเช่นนี้ ขอแค่ออกไปจากโรงเตี๊ยมจินไห่ถังก็จับนางไม่ได้แล้ว
“หิวแล้วหรือ?”
เสียงนี้...
หลิวอวิ๋นเซียงหันกลับไปเห็นจินไห่ถังยืนเอามือไพล่หลังมองนางอยู่
“ท่าน...”
“ทุกคนรอเจ้าไปกินข้าวอยู่น่ะ”
หลิวอวิ๋นเซียงอ้าปาก ไม่ตอบรับอะไร หรือว่าทุกคนรู้ว่านางอยู่ในกล่องไม้ตั้งแต่แรก?
จินไห่ถังเดินมาข้างหน้า ดึงมือหลิวอวิ๋นเซียงพานางเข้าไปด้านใน
“งานอดิเรกของเจ้าคืออะไร เจ้าชอบอยู่ในกล่องงั้นหรือ ตอนที่รถม้าสั่นข้าได้ยินเสียง หัวเจ้ากระแทกหรือ?” ขณะที่พูดจินไห่ถังก็เหลือบมองหน้าผากของหลิวอวิ๋นเซียง “ฮ่าๆ หน้าผากเขียวหมดเลย”
หลิวอวิ๋นเซียงเงียบไปครู่หนึ่ง “ท่านรู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าข้าอยู่ในกล่อง”
“เดิมทีข้าวางแผนจะพาเจ้าออกไปด้วยกัน ข้าโล่งใจเมื่อเห็นเจ้าขึ้นรถม้า ซ้ำยังเปลี่ยนรถม้ากับเล่อเยียนเพราะคิดว่าจะได้ดูแลเจ้าได้ระหว่างทาง แต่เมื่อขึ้นไปแล้วไม่เห็นเจ้าก็เดาได้ว่าเจ้าอยู่ในกล่อง”
หลิวอวิ๋นเซียงกัดฟัน "แล้วทำไมท่านไม่เปิดฝาแล้วปล่อยข้าออกไปล่ะ?"
“เสียงกระแทกค่อนข้างน่าสนใจหลังจากฟังมาตลอดทาง”
หลิวอวิ๋นเซียงอารมร์เสียและเดินตามนางไป
“เมื่อเจ้าแต่งงานกับรองหัวหน้าหมู่บ้าน เจ้าก็จะได้เข้าร่วมกับที่นี่ เอาเช่นนี้แล้วกัน การแสดงพรุ่งนี้เจ้าเป็นคนแสดง”
“ข้า?”
“ไม่ต้องห่วง ข้าจะควบคุมความแข็งแกร่งและระวังไม่ให้ทุบหัวใจเล็กๆ ของเจ้า”
หลิวอวิ๋นเซียงกังวลตลอดทั้งคืน เมื่อตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น นางมีรอยคล้ำใต้ตา เมื่อเห็นจินไห่ถังก็หมดสติไปต่อหน้านาง
“หัวหน้าหมู่บ้าน เหมือนข้าจะเป็นหวัด ไม่สามารถร่วมแสดงได้”
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน