ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 33

“โอ๊ย!” หลิวอวิ๋นเซียงยกมือขึ้นกุมศีรษะ “หัวข้าทำไมปวดเช่นนี้ จิ่นเยียน รีบพยุงข้ากลับไปเถิด ชีวิตข้าคงจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว”

จิ่นเยียนรีบเข้าไปพยุงหลิวอวิ๋นเซียง ทั้งนายบ่าววิ่งแจ้นออกไปโดยเร็ว

“ฮูหยิน บ่าวคิดว่าฮูหยินเฒ่าคงไม่ยอมจบแค่นี้แน่เจ้าค่ะ” จิ่นเยียนกล่าวด้วยความกังวล

หลิวอวิ๋นเซียงถอนหายใจยาว “นางจะใช้วิธีใดก็เชิญ ข้ารับมือได้ทั้งนั้น”

ตกดึก จื่อจินมาปรากฏตัวที่ห้องของหลิวอวิ๋นเซียง บอกว่าผู้ดูแลพาคนกลุ่มหนึ่งแอบเข้าไปในบ้านรอง

หลิวอวิ๋นเซียงลุกขึ้นยืน มายืนอยู่หน้าต่าง นางมองลอดช่องแคบออกไป เห็นพวกเขาพยายามงัดโซ่เหล็กที่คลังเก็บของออก พอเข้าไปได้ไม่นาน ก็ทยอยกันหอบข้าวของออกมาทีละคน

“ข้าจะจับพวกเขามัดติดกับต้นไม้” จื่อจินกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย

หลิวอวิ๋นเซียงหัวเราะเย็นชา “ปล่อยให้พวกเขาขโมยไปเถิด”

จื่อจินเบิกตากว้างเล็กน้อย ทำท่าทางไม่เข้าใจ

“สินเดิมของข้าถูกนำไปใช้จุนเจือครอบครัวหมดแล้ว จะมีของดีอะไรเหลืออีก”

พูดจบ นางก็นอนลงไป

“แต่ก็ไม่ควรปล่อยให้พวกขโมยได้เปรียบ พอฟ้าสาง เจ้าก็ไปแจ้งความเถอะ”

“เจ้าค่ะ”

ยามดึกสงัด หลิวอวิ๋นเซียงรู้สึกปวดบริเวณท้องน้อย จึงได้เรียกจิ่นเยียนเข้ามา ให้นางไปต้มน้ำร้อนมาให้ เมื่อดื่มน้ำร้อนแล้ว อาการปวดนั้นหาได้ทุเลาลงไม่ กลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

จิ่นเยียนเห็นหลิวอวิ๋นเซียงหน้าซีดเผือดด้วยความเจ็บปวด จึงกล่าวอย่างร้อนใจว่า “ฮูหยิน ท่านอดทนหน่อยนะเจ้าคะ บ่าวจะไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้”

“อย่า!” หลิวอวิ๋นเซียงเอื้อมมือคว้าจิ่นเยียนไว้ พลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะสั่งให้นางช่วยแต่งตัวให้ “ยามนี้ล่วงเข้ายามจื่อแล้ว เจ้าจะไปตามหมอที่ไหนได้ อีกอย่าง หากหมอมาถึงจวน เรื่องที่ข้าตั้งครรภ์ก็คงปิดไว้ไม่ได้อีก”

“ถ้าเช่นนั้นจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”

หลิวอวิ๋นเซียงให้จิ่นเยียนช่วยพยุงตัวลุกขึ้น “พวกเราไปสวนกล้วยไม้กันเถอะ”

นายบ่าวทั้งสองมิกล้ารบกวนผู้ใด จึงย่องออกทางประตูหลัง โชคดีที่สวนกล้วยไม้อยู่ไม่ไกลนัก ด้วยการประคองของจิ่นเยียน เดินทางราวสองเค่อก็ถึงที่หมาย

เมื่อเคาะประตูหลังไม่นาน บานประตูก็เปิดออก ทว่าเด็กรับใช้กลับมีสีหน้าลำบากใจเมื่อเห็นนาง

“นายท่านของพวกเจ้าอยู่ที่สวนหรือไม่?”

“อยู่ขอรับ”

หลิวอวิ๋นเซียงหมายจะก้าวเข้าไป ทว่าเด็กรับใช้กลับขวางไว้

“วันนี้มีคนจากบ้านเกิดของคุณหนูหยวนมาโวยวาย ทำเอาคุณหนูหยวนโมโหจนหมดสติไป นายท่านจึงสั่งให้พวกเราเฝ้าประตูมิให้ผู้ใดเข้าไปรบกวนขอรับ”

จิ่นเยียนขมวดคิ้ว “ฮูหยินของพวกเราเป็นคนนอกงั้นรึ?”

เด็กรับใช้กล่าวอย่างลำบากใจ “เช่นนั้น ท่านโปรดรอสักครู่ ข้าน้อยจะเข้าไปแจ้งให้ทราบ”

จิ่นเยียนยังจะพูดต่อ แต่หลิวอวิ๋นเซียงรั้งนางไว้ แล้วกล่าวกับเด็กรับใช้ว่า “รีบไปเถิด”

เมื่อเด็กรับใช้ออกไป หลิวอวิ๋นเซียงก็ยันกำแพงไว้ ความเจ็บปวดแล่นริ้วจนตัวงอ ในใจก็หวาดกลัวไปด้วย เกรงว่าลูกน้อยในครรภ์จะเป็นอันตราย

เจ้าตัวน้อย เจ้าต้องเข้มแข็งไว้นะ

ชาติภพก่อนแม่ไม่ได้เลือกเจ้า ชาติภพนี้แม่จะชดใช้ให้เจ้า

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน