ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 57

เมื่อขันทีหนุ่มกล่าวจบ เขาก็เดินจากไป รถม้าด้านหลังก็เคลื่อนตัวออกไปเช่นกัน สายลมโชยพัดม่านรถอย่างแผ่วเบา หลิวอวิ๋นเซียงมองเห็นเพียงประตูสีแดงเข้มตรงหน้า

“ฮูหยินเจ้าคะ ที่นี่คือตงชาง” จิ่นเยียนคว้าแขนของหลิวอวิ๋นเซียงพร้อมกับส่ายหน้า “พวกเรามิสู้คิดหาวิธีอื่นดีหรือไม่เจ้าคะ”

หลิวอวิ๋นเซียงตบมือจิ่นเยียนเพื่อให้ความมั่นใจมากขึ้น “ไม่ต้องกลัว ที่นี่กินคนไม่ได้หรอก”

ทั้งสองเดินตามขันทีหนุ่มเข้าไปในประตูตงชาง แต่ไม่ได้เดินไปบนถนนหลัก กลับเดินผ่านระเบียงเข้าไปในตรอกมืดแคบๆ จนกระทั่งไปถึงคุกหลวง

ด้านนอกประดับด้วยคบเพลิงอยู่รอบๆ และมีทางเข้าอันมืดมิด

“ฮูหยิน เชิญขอรับ”

“เขาอยู่ในนั้นหรือ”

ขันทีหนุ่มพยักหน้ารับ “ขอรับ”

หลิวอวิ๋นเซียงสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ก่อนจะให้จิ่นเยียนรออยู่ข้างนอกและเดินตามขันทีเข้าไป ทันทีที่ก้าวเข้าไปข้างใน กลิ่นคาวก็ลอยมากระทบใบหน้าของนางอย่างแรง จนแทบรู้สึกอยากอาเจียน

คุกหลวงนั้นตั้งอยู่ใต้ดิน เมื่อเดินลงบันไดไปจะแทบมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเลย ไม่รู้ว่ามันคือเสียงลมหรืออย่างอื่น แต่เสียงหวีดหวิวนั้นดังมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว

ขันทีหนุ่มถือโคมไฟไว้ด้านหน้า เมื่อหลิวอวิ๋นเซียงก้าวลงบันไดขั้นสุดท้าย นางก็สัมผัสได้วว่ามีอะไรเหนียวๆ บางอย่างอยู่ที่พื้น

นางมองไม่ออกเลยว่าในนั้นมันใหญ่โตมากเพียงใด เพราะมองเห็นแสงสว่างที่คลุมเครือเพียงไม่กี่ดวงในความมืดมิด

นางเคยไปเยือนคุกธรรมดามาก่อน แต่สถานที่แห่งนี้แตกต่างจากคุกเหล่านั้น ราวกับกำลังเดินลงไปในนรกขุมที่สิบแปด

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น ก็ทำให้หลิวอวิ๋นเซียงตัวสั่นสะท้าน

ขันทีหนุ่มหันมามองนางด้วยหางตาอย่างไม่อดทน แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและยังคงนำทางต่อไปอย่างเงียบๆ

เสียงกรีดร้องดังต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ หลิวอวิ๋นเซียงพยายามทำใจให้มั่นคงและเดินตามขันทีหนุ่มไปทีละก้าว จนกระทั่งไปถึงห้องที่มีแสงสว่างเจิดจ้า

อันดับแรกนางเห็นเตาไฟขนาดใหญ่ ถ่านข้างในกำลังแดงกรุ่น นางเดินตามแสงสว่างนั้นไปจนไปเห็นชายคนหนึ่งถูกมัดไว้กับโครงไม้ ผมของเขายุ่งเหยิง ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า ร่างกายถูกทุบตีจนโชกไปด้วยเลือด

องครักษ์เสื้อแพรซึ่งสวมชุดมัจฉากำลังถือเหล็กร้อนไว้ในมือ พลางโบกไปมาต่อหน้าชายคนนั้น “เจ้านายของเจ้าคือใคร บอกมา”

ชายคนนั้นหัวเราะเยาะ “นี่น่ะหรือเครื่องทรมานสิบแปดแบบตงชาง”

องครักษ์เสื้อแพรพลันกดเหล็กร้อนลงไปบนหน้าอกของชายคนนั้นทันที

เหล็กร้อนจัดแนบไปกับผิวหนังจนเกิดเสียงร้อนฉ่า เสียงนั้นน่าหวาดกลัวมากเหลือเกิน หลิวอวิ๋นเซียงไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อนอยากจะเบือนหน้าหนี แต่กลับมองเห็นกองศพทับกันอยู่นอกห้องทรมานอย่างน่าอนาถ เลือดเหล่านั้นบรรจบมารวมกันและไหลเป็นทางมาจนถึงจุดที่นางยืนอยู่

นางตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว แต่เมื่อสังเกตใกล้ๆ กลับพบว่าใต้เท้าของนางมีเลือดอยู่บนพื้น ทั้งแห้งไปแล้วจนเป็นชั้นสีแดงดำ แต่บางส่วนก็ยังเหนียวเยิ้มเพราะไม่แห้งสนิท

ก่อนจะรีบเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดปาก อดกลั้นไม่ให้อาเจียนออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน