ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 59

เพราะท้ายที่สุดแล้วเสบียงอาหารของเหยียนมู่เยอะกว่าผู้ใดนั่นเอง

เช้าวันรุ่งขึ้น หลิวอวิ๋นเซียงสวมอาภรณ์เรียบง่ายและพาจิ่นเยียนขึ้นรถม้าของพระราชวัง หลังออกจากเมืองหลวงพวกนางก็ไปสมทบกับไทเฮาและผู้ติดตามใกล้ชิด

นางอยู่ในตอนท้ายขบวน เห็นเพียงธงที่โบกสะบัดอยู่ข้างหน้า รถม้าอันงดงามเรียงรายเป็นแถว โดยมีทหารสวมชุดเกราะสีทองคุ้มกันไปตลอดทาง

เมื่อคืนหลิวอวิ๋นเซียงนอนไม่หลับ ทำให้เพลานี้รู้สึกไม่สดชื่นกระปรี้กระเปร่าเลยสักนิด

“ฮูหยิน พักตาสักครู่เถิดเจ้าค่ะ”

หลิวอวิ๋นเซียงส่ายหน้าทันที “อารามจื่ออวิ๋นอยู่ที่เขาซีซาน จะถึงในอีกสองชั่วยาม ข้ารอไปนอนพักที่อารามแม่ชีเลยดีกว่า”

นางกลัวว่าหากนอนไม่เพียงพอ อาจทำให้ไม่มีเรี่ยวแรงมากไปกว่าเดิม

ทว่าจู่ๆ ด้านหน้าก็เกิดเสียงม้าร้องและรถม้าที่หยุดกะทันหัน หลิวอวิ๋นเซียงรีบเปิดม่านขึ้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นทันที แต่กลับเจอลูกศรแหลมคมพุ่งผ่านอากาศตรงเข้ามา

นางจึงรีบผลักจิ่นเยียนออกไปให้พ้นทาง ลูกศรแหลมคมนั้นก็ทะลุหน้าต่างเข้ามาถูกผนังด้านใน

“กรี๊ด... ฮูหยิน!” จิ่นเยียนตกใจจนกรีดร้องสุดเสียง

เพลานั้นเองรถม้าเริ่มเคลื่อนตัวออกไปอย่างบ้าคลั่ง รถม้ากระดอนขึ้นลง หลิวอวิ๋นเซียงรีบยึดรถม้าไว้และถือโอกาสมองออกไปข้างนอก นางเห็นชายกลุ่มหนึ่งขี่ม้าสีดำและขับรถม้าหลายคันเข้าไปในป่า

พวกนางกำลังถูกลักพาตัว!

หลังจากวิ่งไปได้ไม่ไกล รถม้าก็หยุดลง ชายชุดดำยืนอยู่ข้างนอกกำลังเร่งเร้าให้พวกนางลงจากรถม้า

จิ่นเยียนค่อยๆ ประคองหลิวอวิ๋นเซียงลงจากรถม้าอย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้นพวกนางจึงเห็นว่าบรรดาสตรีสูงศักดิ์ถูกไล่ลงจากรถม้ามายืนรวมตัวกันอยู่

จากนั้นก็ถูกผลักเข้าไปในรถม้าหนึ่งคัน สิบคนอัดแน่นอยู่ในรถม้า มันแทบไม่มีที่ว่างให้นั่งยองๆ ด้วยซ้ำนับประสาอะไรกับนั่งลง

รถม้ายังคงเคลื่อนไปข้างหน้า เมื่อเคลื่อนผ่านหลุมขนาดใหญ่ ทุกคนต่างโอนเอนไปมาจนแทบกลิ้งออกไปนอกรถม้า

ฮูหยินเป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ” จิ่นเยียนรีบประคองตัวหลิวอวิ๋นเซียงไว้ ให้ผู้เป็นนายพิงหลังเพื่อยืนให้มั่นคงมากขึ้น

ในรถม้าเล็กนั้นมีคนแออัดกันอยู่ประมาณสิบคน หลิวอวิ๋นเซียงรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก แต่ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือนางกำลังหายใจไม่ออกและรู้สึกคลื่นไส้

เมื่อมองดูคนอื่น สตรีสูงศักดิ์เหล่านั้นที่ถูกครอบครัวเอาอกเอาใจมากตลอด บัดนี้ต่างก็หน้าซีดขาวด้วยความหวาดกลัว

หลังจากเดินไปอยู่นาน ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าใด ในที่สุดรถม้าก็หยุดลง

ประตูรถเปิดออก พวกนางจึงพากันลงรถทีละคน

หลิวอวิ๋นเซียงมองไปรอบๆ ป่าทึบ ด้านหน้ามีขอบรั้วกั้นอยู่และมีชายชุดดำยืนเฝ้าทั้งสองข้าง

พวกนางได้รับคำสั่งให้เข้าแถว ทั้งยังรายงานตัวตนตอนเดินผ่านเข้าไปอีกด้วย

หลังจากนั้นพวกนางก็ถูกขังอยู่ในห้อง จนเกิดเสียงร้องไห้ระงม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน